Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Καθώς ο Covid-19 έχει “παγώσει” τα διεθνή ταξίδια επί των οποίων κάποτε “άνθισαν”, τα διώροφα, τετρακινητήρια αεροσκάφη
όπως τα A380 της Airbus και τα 747 της Boeing, είναι σήμερα πιο πιθανό να τα συναντήσει κανείς σε αποθηκευτικούς χώρους παρά να τα δει να διασχίζουν τους αιθέρες.
Μεταφορείς όπως η Pan Am χρησιμοποίησαν τα 747 για να μετατρέψουν τις αερομεταφορές σε παγκόσμια βιομηχανία τη δεκαετία του 1970, ενώ κατά την τελευταία δεκαετία η Emirates χρησιμοποίησε τα A380 για να επαναλάβει τη συγκεκριμένη διαδικασία για τον παγκόσμιο “Νότο” -ωστόσο οι καιροί αυτοί έχουν παρέλθει.
Η χαριστική βολή
Από τα μέσα Μαρτίου, τα περισσότερα από τα συγκεκριμένα αεροσκάφη δεν έχουν πετάξει παρά μόνο για σύντομες πτήσεις προκειμένου να διατηρούνται σε ισχύ οι πιστοποιήσεις των πιλότων και για αποχαιρετιστήρια ταξίδια προκειμένου να καταλήξουν στην τελευταία τους “κατοικία” και να αρχίσουν να μαζεύουν σκόνη σε έρημα νεκροταφεία αεροπλάνων.
Πολλές από τις πρόσκαιρες αποσύρσεις μοιάζουν να καθίστανται μόνιμες. Η British Airways της IAG ανακοίνωσε σχέδια για την οριστική απόσυρση του μεγαλύτερου μέρους του στόλου των 747-400 της. Η Qantas έστειλε το τελευταίο της 747 στις ΗΠΑ την περασμένη εβδομάδα και έχει ήδη αναστείλει τις πτήσεις του στόλου των A380 της.
Μεταξύ των 15 αερομεταφορέων που διαθέτουν και χρησιμοποιούν το A380, το οποίο άρχισε να πετά στους ουρανούς του πλανήτη λιγότερα από 13 χρόνια πριν, μόνον η Emirates συνεχίζει να πραγματοποιεί πτήσεις με το συγκεκριμένο τύπο αεροσκάφους σχεδόν κανονικά, σύμφωνα με στοιχεία από τον ιστότοπο παρακολούθησης αεροσκαφών Flightradar24.
Από τα 115 τέτοια αεροσκάφη -περίπου το ήμισυ του παγκόσμιου στόλου-μόλις 12 έχουν πετάξει από και προς την Ευρώπη τον τελευταίο μήνα, καθώς η περιορισμένη αεροπορική κίνηση έχει αρχίσει να ανακάμπτει δειλά. Η China Southern Airlines έχει επίσης περιορίσει τη χρήση των πέντε A380 της.
Ωστόσο, η συντριπτική πλειονότητα των συγκεκριμένων αεροπλάνων – αξίας περίπου 50 δισεκατομμυρίων δολαρίων, εάν αποτιμηθούν περίπου στο 50% των τιμών καταλόγου τους – έχουν καθηλωθεί στο έδαφος, πιθανόν μόνιμα. Η Qatar Airways έχει εικάσει ότι τα αεροσκάφη της τύπου A380 ενδέχεται να μην επιστρέψουν ποτέ στους αιθέρες, ενώ η Deutsche Lufthansa έχει κάνει παρόμοιες νύξεις.
Το “τρένο” έχει χαθεί
Μέχρι τη στιγμή που οι πτήσεις μεγάλων αποστάσεων για τις οποίες σχεδιάστηκε το A380 θα έχουν επανέλθει στα φυσιολογικά-προ πανδημίας- επίπεδα περί το 2024, περίπου ο μισός στόλος θα είναι ηλικίας τουλάχιστον μιας δεκαετίας και ήδη στον δρόμο προς τη “συνταξιοδότηση”.
Η Singapore Airlines, η μεγαλύτερη εταιρεία μετά την Emirates, δήλωσε κατά την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων α’ τριμήνου της ότι μπορεί να καταγράψει στον ισολογισμό της μείωση αξίας των “αεροσκαφών παλαιότερης γενιάς” τα οποία διαθέτει, όπως τα A380, κατά περίπου 1 δισ. δολάρια. Ανάλογη είναι η εικόνα και για τα 747. Από τα 29 αεροσκάφη τα οποία εκμεταλλεύεται η Lufthansa -ο μεγαλύτερος στόλος επιβατικών, από τη στιγμή που τα αεροσκάφη της British Airways έχουν μπει στον δρόμο της απόσυρσης -μόλις τέσσερα παραμένουν σε τακτική λειτουργία από τον Μάρτιο, με ακόμη τέσσερα να επιστρέφουν σταδιακά σε χρήση τους τελευταίους δύο μήνες. Ο πλέον ενεργός αερομεταφορέας όσον αφορά τη χρήση επιβατικών 747 αυτή τη στιγμή είναι πιθανότατα η Rossiya Airlines της Aeroflot, καθώς και λίγες εταιρείες διαχείρισης πτήσεων τσάρτερ, οι οποίες εκτελούν εποχιακές πτήσεις σε προορισμούς διακοπών, καθώς και στη Σαουδική Αραβία για θρησκευτικό προσκύνημα. Ακόμη και εκεί, ωστόσο, οι ξένοι προσκυνητές στο φετινό προσκύνημα στη Μέκκα θα περιοριστούν σε 10.000 άτομα που βρίσκονται ήδη στη χώρα.
Τα αίτια της παρακμής των συγκεκριμένων αεροσκαφών δεν είναι δύσκολο να εντοπιστούν. Ακόμα και στις καλύτερες των εποχών, το να γεμίζει κανείς περισσότερες από 400 θέσεις σε κάθε πτήση μπορούσε να αποδειχθεί πρόκληση, με δεδομένο ότι ένα αεροπλάνο με πάνω από το 20% των θέσεών του άδειες συνήθως χάνει χρήματα-και αυτό προτού αρχίσει να συνυπολογίζει κανείς τα κόστη πληρώματος και παραμονής τέτοιων τεράστιων αεροσκαφών στον προορισμό των πτήσεών τους.
Με τα Boeing 787 και τα Airbus A350 ικανά για ανάλογου βεληνεκούς πτήσεις με τη χρήση μόνον δύο κινητήρων και μικρότερες καμπίνες, η οικονομική χρησιμότητα των διώροφων αεροπλάνων καθίσταται ανύπαρκτη.
Οι αεροπορικές εταιρείες των ΗΠΑ έχουν εδώ και πολύ καιρό εγκαταλείψει τα αεροσκάφη τύπου jumbo. Δεν αγόρασαν ποτέ ούτε ένα A380, ενώ προχώρησαν στην τελευταία παραλαβή 747 λίγους μήνες μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, όταν η Northwest Airlines αγόρασε δύο τέτοια αεροπλάνα, πριν χρεοκοπήσει και εξαγοραστεί αργότερα από την Delta Air Lines.
Ένας αξιοπρεπής θάνατος
Υπάρχει, ωστόσο, ένα πεδίο της αεροπορικής βιομηχανίας το οποίο ακμάζει ακόμη, δεδομένων των συνθηκών: οι εμπορευματικές μεταφορές.
Το εναέριο φορτίο καταλαμβάνει συνήθως ένα σημαντικό μερίδιο του κοιλιακού χώρου στις επιβατικές πτήσεις, ωστόσο με τα σύνορα κλειστά για τον τουρισμό, οι ημιαγωγοί (chips), τα υλικά υψηλής αξίας και τα καταναλωτικά αγαθά που ταξιδεύουν συνήθως κάτω από τα πόδια σας έπρεπε να βρουν νέους δρόμους προς την αγορά.
Η κυκλοφορία φορτίου φέτος θα εμφανιστεί μειωμένη κατά μόλις 17% σε σχέση με το προηγούμενο έτος, σε σύγκριση με την μείωση 55% για τις επιβατικές πτήσεις, σύμφωνα με τη Διεθνή Ένωση Αερομεταφορών.
Η συγκεκριμένη πτυχή θα μπορούσε να παράσχει ένα τελευταίο κεφάλαιο ζωής για το 747 – αν και όχι για το A380, το οποίο δεν μετατρέπεται εύκολα σε αεροσκάφος μεταφοράς φορτίου. Το jumbo της Boeing είναι ήδη ένα φορτηγό αεροσκάφος σχεδόν στα πάντα εκτός της επίσημης ονομασίας του, με περίπου τα δύο τρίτα της τελευταίας παραλλαγής του 747-800 να πωλούνται σε αερομεταφορείς όπως η United Parcel Service και του βραχίονα εφοδιασμού της Cathay Pacific.
Ακόμη και αεροσκάφη τα οποία δεν προορίζονται για μεταφορά φορτίου μπορούν να μπουν στο “παιχνίδι”: η KLM μετέφερε μάσκες προσώπου και προστατευτικές στολές επάνω σε καθίσματα συνηθισμένων επιβατικών αεροσκαφών τα οποία μπήκαν θέλοντας και μη από τις εταιρείες που τα διαχειρίζονταν σε ρυθμούς έκτακτης μεταφοράς φορτίων σχετιζόμενων με την αντιμετώπιση της πανδημίας.
Αυτό θα ήταν ένα τέλος αντάξιο για τα μεγαλοπρεπή αεροσκάφη τα οποία συχνά παρομοιάζονταν με τα υπερωκεάνια της θάλασσας. Μερικά από τα πιο διάσημα πλοία της “χρυσής εποχής” των θαλάσσιων μεταφορών έκλεισαν τον κύκλο της ζωής τους ως μεταφορείς άνθρακα, κέντρα καραντίνας και πλωτά μουσεία, όταν τα αεροσκάφη τα κατέστησαν ξεπερασμένα.
Η μοίρα των αεροσκαφών τύπου jumbo πιθανόν να είναι εξίσου πεζή και μη “ποιητική”: ως εμπορικά αεροσκάφη μεταφοράς αγαθών σε έναν “εγκλωβισμένο” σπίτι του-ελέω κορονοϊού-παγκόσμιο πληθυσμό.
