Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Η αναπόφευκτη αλλαγή της ανθρωπογεωγραφίας της πατρίδας μας απαιτεί, κατά τον μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως
τη διατήρηση της δογματικής μας γνησιότητας και της εθνικής μας ταυτότητας
Πολλές συζητήσεις και προβληματισμό μεταξύ των πιστών στον ακριτικό Εβρο έχει προκαλέσει το κήρυγμα του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου την Κυριακή μετά τα Χριστούγεννα. Ένα κήρυγμα για το μεταναστευτικό, που “μπορεί (αν αξιοποιηθεί σωστά) να φέρει καλά αποτελέσματα”. Μιλώντας για τους “χιλιάδες αλλοεθνείς που έρχονται και θα μείνουν εδώ” και “θα αγκαλιάσουμε” ο μητροπολίτης Αλεξανδρουπόλεως, μεταξύ άλλων, σημείωσε: “Θα πάρουν για νύμφες και γαμπρούς, τα παιδιά μας· θα μας κάνουν υπερήφανους όταν φέρουν έπαθλα και πρωτιές (όπως ὁ Αντετοκούμπο), θα εργάζονται και με τις εισφορές τους στα ασφαλιστικά ταμεία μας θα εξασφαλίζονται οι δικές μας συντάξεις. Θα μεγαλώσουν οι πόλεις μας, θα κατοικηθούν τα ἔρημα χωριά μας και θα γεμίσουν παιδικές φωνές οι χορταριασμένες αυλές των σχολείων μας”.
“Την άδεια Χώρα μας θα ‘ρθοῦν να την γεμίσουν άλλοι, επειδή η Ιστορία δεν αφήνει κενά, ούτε κάνει χατήρια σε κανέναν”!
Ολόκληρο το κήρυγμα του μητροπολίτη Αλεξανδρουπόλεως Άνθιμου έχει ως εξής:
“Μᾶς ἀξίωσε ὁ Θεὸς καὶ πρὶν τέσσερεις ἡμέρες γιορτάσαμε τα Χριστούγεννα, για ἄλλη μια φορά στη ζωή μας. Λέω «μᾶς ἀξίωσε», ἐπειδὴ εἶναι τιμή και ἀξία γιὰ τὸν ἄνθρωπο νὰ γιορτάζει την ἐκ παρθένου γέννηση τοῦ Θεοῦ, ὡς ἀνθρώπου. Εἶναι βεβαίως, ἐξίσου τιμητικό για μᾶς, τους Ὀρθοδόξους Ἕλληνες, «ἡ προσφορά τῆς γιορτῆς σε ὅλη την ἀνθρωπότητα», ἀφοῦ στη γλῶσσα μας περιγράφτηκαν τα μεγαλεῖα τοῦ Θεοῦ καὶ συντάχθηκαν σε θεολογικα κείμενα και ὕμνους, και ἀπό τη γλῶσσα μας μεταφράστηκαν και μεταφράζονται ἀκόμα, σε ὅλους τους ἄλλους χριστιανικούς λαούς.
Ὅμως, τί θα γίνει μ’ ἐμᾶς, τουςἝλληνες; ποιο θα εἶναι το μέλλον μας στον παγκόσμιο χάρτη; Τὸ βλέπουμε ὅλοι, ὅτι ἡ ὁμοιογένεια τῆς Πατρίδος μας χάνεται με τους χιλιάδες ἀλλοεθνεῖς που έρχονται και θα μείνουν ἐδῶ. Σᾶς ὁμιλῶ για το μεταναστευτικὸ γεγονός, που δεν μπορεῖ να ἀποτραπεῖ, εἶναι παγκόσμιο. Ἔχει δίκαιες αἰτίες και μπορεῖ (ἂν ἀξιοποιηθεῖ σωστά) να φέρει καλὰ ἀποτελέσματα. Οἱ ἄνθρωποι αὐτοί θα μείνουν και θα ριζώσουν ἐδῶ, τα παιδιά τους θα νιώθουν τη γῆ μας Πατρίδα τους (ὅπως ριζώσαμε κι ἐμεῖς σε τοσες ἄλλες Πατρίδες τῆς γῆς). Θα τους ἀγκαλιάσουμε, ὅπως ἀγκαλιάσαμε τους ὁμογενεῖς ἀπό την πρώην ΣοβιετικήἝνωση, τους Αλβανούς και τόσους άλλους. Θα πάρουν για νύμφες καὶ γαμπρούς, τὰ παιδιά μας· θὰ μᾶς κάνουν ὑπερήφανους ὅταν φέρουν ἔπαθλα καὶ πρωτειές (ὅπως ὁ Ἀντετοκούμπο), θὰ ἐργάζονται και με τις εἰσφορές τους στα ἀσφαλιστικά ταμεῖα μας θὰ ἐξασφαλίζονται οἱ δικές μας συντάξεις. Θα μεγαλώσουν οἱ πόλεις μας, θα κατοικηθοῦν τα ἔρημα χωριά μας και θα γεμίσουν παιδικές φωνές οι χορταριασμένες αὐλές τῶν σχολείων μας.
Στη βόρεια Ἑλλάδα οἱ βαλκανικοί λαοί θα βγουν στην «Ἄσπρη θαλασσα» ἐκπληρώνοντας ἔτσι εἰρηνικά τον παλαιό τους πόθο. Ἡ κατάργηση τῶν συνόρων (ὡς εὐρωπαϊκό κεκτημένο) και το ἑλληνικό ὄνειρο (ὁ χαλαρός τρόπος τῆς ζωῆς μας) θα βοηθήσει στη γρήγορη ὁλοκλήρωση τῆς ὑφισταμένης πια παγκοσμιοποίησης στην περιοχή μας. Μικρὰ καὶ μεγάλα νησιά τοῦ Αἰγαίου θὰ πλημμυρίσουν ἀπό γειτονικούς μέχρι ἀπώτατους τουρίστες ποὺ θὰ ἀπολαμβάνουν το εὔκρατο κλῖμα μας στηρίζοντας, βεβαίως, τις τοπικές οἰκονομίες. Στὴν ἠπειρωτικὴ Ἑλλάδα, ἡ ἐγκαταλελειμμένη σήμερα χέρσα γῆ, θὰ καλλιεργεῖται ἀπὸ νιόφερτους γεωργούς που θα αξιοποιοῦν τα εὔφορα χώματά μας και ζῶα, βοοειδη καὶ αἰγοπρόβατα, θα καταναλώνουν το θαλερό χορτάρι τῆς ὑπαίθρου μας που σήμερα το καίει ἀνεκμετάλλευτο ὁ ἥλιος.
Αὐτή η ἀλλαγή στην ἀνθρωπογεωγραφία τῆς Πατρίδος μας, φυσικό εἶναι, να φέρει ἀλλαγή και στην πολιτισμική εἰκόνα της. Τα μαθήματα στα σχολεῖα (κυρίως τῆς Ἱστορίας καὶ τῶν Θρησκευτικῶν), οἱ ἐθνικές γιορτές καὶ παρελάσεις, οἱ ἐθνικές ἀργίες και τα σύμβολα, τα συνταγματικῶς κατοχυρωμένα, τα ἐργασιακῶς δεδομένα και τα δημοσιονομικῶς κεκτημένα θὰ τροποποιηθοῦν, ἀπό πολύ μέχρι και ἄρδην. Αὐές οἱ ἀλλαγές θα εἰσχωροῦν ἀργά, διάσπαρτα, ἀλλα με σταθερή ροή μέσα σε κάθε κοινωνικὴ διαστρωμάτωση τῆς ἑλληνικῆς ζωῆς μας, γι’ αὐτό και θα «χωνεύονται» εὔκολα. Θα γίνονται ἀβίαστα ἀποδεκές ἀπὸ ὅλους μας, ὡς κατανοητὲς καὶ φυσιολογικές.
Οἱ μετακινήσεις τῶν πληθυσμῶν πάντοτε ἔφερναν σύγκρουση τῶν πολιτισμῶν, ἐπειδὴ ἡ ραχοκοκκαλιὰ κάθε πολιτισμοῦ εἶναι ἡ θρησκεία του. Ἐπειδή, ὅμως, ἡ Ἐκκλησία δὲν εἶναι θρησκεία, γι’ αὐτὸ εἶναι ἀδήριτη ἀνάγκη νὰ διατηρήσουμε οἱ Ἕλληνες Ὀρθόδοξοι (τελείως ἀνόθευτη) τὴν δογματική μας γνησιότητα καὶ (ὅσο γίνεται περισσότερο) τὴν ἐθνική μας ταυτότητα. Ὅσοι θὰ ‘ρθοῦν στην Πατρίδα μας πρέπει νὰ βροῦν ἕνα φιλόξενο καὶ συγχρόνως δυναμικὸ πολιτισμικὸ περιβάλλον: τὴν ἱστορικὰ παραδοσιακὴ ἑλληνικὴ ἀρχοντιὰ σμιλεμένη ἀπό την Ὀρθόδοξη χριστιανική μας πίστη.
Νὰ μᾶς βροῦν στέρεους στην Πίστη μας, ὄχι χλιαρούς· να μᾶς βροῦν ἀκλόνητους στην Παράδοσή μας, ὄχι «καλάμια που τα δέρνει ὁ ἄνεμος»· να μᾶς βροῦν «μεγαλέμπορους» τῶν ἑλληνικῶν ἀξιῶν μας, ὄχι «ψιλικατζῆδες». Χρειάζεται ἀποφασιστικότητα, ὄχι κοινωνική δειλία, ὄχι πνευματική καχεκτικότητα! Γονεῖς, δάσκαλοι, κληρικοί, πολιτικοί, στρατιωτικοί, δικαστικοί, χειρώνακτες, ὑπάλληλοι, τεχνοκράτες, ἐπιστήμονες, ἑρευνητές, ἐπενδυτὲς καὶ ἐπιχειρηματίες, ἄνδρες καὶ γυναῖκες να πάρουμε στα σοβαρά τον ιστορικό μας ρόλο.
Μέχρι πρόσφατα, ἡ Ἱστορία ἔχει καταπιεῖ πολλοὺς λαούς ποὺ ἀδράνησαν μπροστὰ σὲ νέες προκλήσεις καὶ δυναμικότερες τακτικές. Ὅσοι θὰ ρθοῦν στὴν Πατρίδα μας, ἂν μᾶς βροῦν σκυμμένους, θὰ μᾶς προσπεράσουν. Ἂν μᾶς βροῦν συνειδητοποιημένους καὶ ὄρθιους, θὰ σταθοῦν μπροστά μας. Θὰ σεβαστοῦν την πνευματική μας παράδοση καὶ δίπλα μας, ἂς ἀναπτύξουν και τη δική τους. Ὅμως· προσέξτε παρακαλῶ! εἶπα: «δίπλα μας», ὄχι «ἐπάνω» μας. Νὰ χτίσουν τὰ ἱερά τους, νὰ ἐμφανίσουν τα έθιμά τους, να αναρτήσουν τα σύμβολά τους και να γιορτάσουν τις γιορτές τους, ἐπειδή η ἑλληνικὴ δυναμικὴ ψυχὴ και η Ὀρθόδοξη χριστιανικὴ πνευματικότητα, δεν έχουν να φοβηθοῦν τίποτε ἀπολύτως. Ἀρκεῖ νὰ ὑπάρχουν!
Ἦταν κι ἄλλες φορὲς στὴν ἱστορία μας που ζυμωθήκαμε με ξένους και «προχωρήσαμε» μαζί τους σὲ κάτι ἀνώτερο. Ἐδῶ, σὰν καὶ νὰ σᾶς ἀκούω κάποιους νὰ μοῦ λέτε: -Δὲν γίνεται να αποφύγουμε ὅλη αὐτη τη δοκιμασία; -Λυπᾶμαι, που το ὁμολογῶ, ἀλλά εἶναι ἀργά πλέον! Λυπᾶμαι ποὺ θὰ σᾶς στενοχωρήσω, ὅμως, σήμερα ἡ Ἐκκλησία μας τέσσερεις ἡμέρες μετά τα Χριστούγεννα, μνημονεύει τὴν σφαγὴ τῶν νηπίων ποὺ διέταξε ἐκεῖνος ὁ κακοῦργος Ἡρώδης. Ἂς μὴν ξεχνᾶμε κι ἐμεῖς ὅτι 250.000 μὲ 300.000 ἑλληνόπουλα σφαγιάζονται κάθε χρόνο μὲ ἔκτρωση. Ἤδη ἀπὸ τὸ 2017 οἱ γεννήσεις στὴν Πατρίδα μας εἶναι λιγότερες ἀπὸ τοὺς θανάτους. Αὐτὸς ὁ δείκτης δὲν ἀνατρέπεται πιά.
Τὴν ἄδεια Χώρα μας θα ρθοῦν να τη γεμίσουν ἄλλοι, ἐπειδὴή ηἹστορία δὲν ἀφήνει κενά, οὔτε κάνει χατήρια σὲ κανέναν. Μόνο ἡ μετάνοια για το ἐθνικό μας ἔγκλημα θὰ μποροῦσε νὰ ἕλξει τὴν Χάρη τοῦ Θεοῦ, ὅμως θα ὑπάρξει; Ἡ ὑποκρισία βασιλεύει: ἂν μιὰ μάννα πετάξει τὸ παιδί της σὲ κάδο ἀπορριμμάτων ἢ ἂν κάποιο βρέφος χρειάζεται μετακομιδὴ στὸ Ἐξωτερικὸ γιὰ σπάνια θεραπεία, τότε ξεσηκώνεται τὸ πανελλήνιο! Ἂν τὸ ἴδιο παιδί, λίγες μερες νωρίτερα σφαγιάζονταν σὲ ἰατρεῖο, δεν θα το νοιάζονταν κανείς. Ἂν ἦταν σκυλάκι, ὅμως, θὰ τὸ προστάτευαν οἱ νόμοι!
Εἶναι ἐντολὴ τῆς Ἱερᾶς Συνόδου μας νὰ κρούσουμε σήμερα τον κώδωνα τοῦ κινδύνου. Ἂν σταματήσουμε οἱ Ἕλληνες να αὐτοκτονοῦμε ἐθνικά, τότε θα συνεχίσουμε να ὑπάρχουμε. Ἂν σταματήσουμε την ἁμαρτία αὐτή, τότε θα μποροῦμε να ἐλπίσουμε στο ἔλεος τοῦ Θεοῦ. Ἀλλιῶς, ἂς ἓτοιμαστοῦμε να δοῦμε τη Χώρα μας σταυροδρόμι ὅπου θὰ κονταροχτυπιοῦνται λαοὶ και πολιτισμοί, μέχρις ὅτου ἐπικρατήσει ὁ ἰσχυρότερος. Λύσεις ὑπάρχουν, ἀρκεῖ να τις αποφασίσουμε ὡς Χριστιανοί, ὡς Έλληνες, ὡς ἄνθρωποι.
Ὁ Μητροπολίτης σας
† Ὁ Ἀλεξανδρουπόλεως Ἄνθιμος
