«Το μάθημα των Θρησκευτικών μετατράπηκε σε θρησκειολογική προπαγάνδα. Σκοπός τους να ξεμυρώσουν και να ξεβαπτίσουν τα παιδιά μας»

Η ομιλία του Δημήτρη Νατσιού στα Γιαννιτσά για τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών (vid)

Συγκλονιστική, καθηλωτική και ουσιώδης η ομιλία του δάσκαλου και θεολόγου, Δημητρίου Νατσιού, που πραγματοποιήθηκε το βράδυ της Τετάρτης 8 Νοεμβρίου 2017, στην αίθουσα εκδηλώσεων του 4^ου Γυμνασίου Γιαννιτσών, ω μια πρωτοβουλία του Συλλόγου Γονέων του σχολείου, με τους Συλλόγους Τριτέκνων και Πολυτέκνων.

Σκοπός η ενημέρωση για τα σοβαρά θέματα που έχουν προκύψει στο χώρο της παιδείας, και ειδικά για τα νέα βιβλία του μαθήματος των Θρησκευτικών.

Ο κ. Νατσιός ανέπτυξε σε μία γεμάτη αίθουσα, αναφερόμενος στα νέα βιβλία, όχι μόνο των Θρησκευτικών, συνδέοντας τα με διάφορες εξελίξεις, όπως η ψήφιση του νομοσχεδίου την αλλαγή φύλου στα 15.«Το μάθημα των Θρησκευτικών μετατράπηκε σε θρησκειολογική προπαγάνδα. Σκοπός τους να ξεμυρώσουν και να ξεβαπτίσουν τα παιδιά μας, ώστε να καταντήσουν εύκολη λεία κάθε νοητού ή φανερού θηρίου» είπε χαρακτηριστικά.

Πολλά και αποκαλυπτικά είπε ο εκπαιδευτικός από το Κιλκίς, και μεταξύ αυτών ότι τρία σχολικά μαθήματα αποτελούν σκόλωπα τη σαρκί των ποικιλώνυμων εθνομάχων και γραικύλων της σήμερον: Η ιστορία, η γλώσσα και τα θρησκευτικά. Και τα τρία με διάφορους τρόπους τα τελευταία χρόνια προσπαθούν να τα αλλοιώσουν…  Στα καινούργια βιβλία των Θρησκευτικών το 40% και πλέον του περιεχομένου τους αφορά άλλες θρησκείες. Κανονική προσηλύτιση, όχι απλή γνώση και αποδοχή της ανεξιθρησκίας, όπως γινόταν παλιότερα…

Προ ημερών, στις αρχές του Νοέμβρη,  μετά την ομιλία του κ. Δημήτρη Νατσιού στη Φλώρινα για τα νέα βιβλία των Θρησκευτικών κατατέθηκε Ψήφισμα από τους θεολόγους της περιοχής.

Το ψήφισμα

Οι θεολόγοι του Ν. Φλώρινας κρίνουν απαράδεκτο το περιεχόμενο των βιβλίων των θρησκευτικών. Τα προτεινόμενα στα βιβλία κείμενα , «ως κέραμοι» ατάκτως ερριμμένα, επιχειρούν μια δόλια , μια ανίερη προς τα κάτω εξίσωση της ορθόδοξης Πίστης με τα άλλα θρησκεύματα. Με άλλοθι την πολυπολιτισμικότητα εξομοιώνουν το ιερό με το βλάσφημο και πετυχαίνουν σύγχυση, σκανδαλισμό και αγανάκτηση.

Βροντοφωνάζουμε ΟΧΙ στο ξεπούλημα της πίστης, ΟΧΙ στον αφελληνισμό της παιδείας, ΟΧΙ στο νεοεποχίτικο μοντέλο της χρεοκοπημένης  Εσπερίας.

Ποτέ ριψάσπιδες.

Ποτέ νεκροθάφτες των οσίων και ιερών του γένους μας.

Ο Πρόεδρος Χατζηαθανασίου Στέργιος

Τι ισχύει σύμφωνα με το Συμβούλιο της Επικρατείας για την εκπαίδευση

Επίσης, έκανε αναφορά σε ένα από τα παλικάρια του Γένους. Στις 13 Μαρτίου 1957, απαγχονίζεται στη Λευκωσία της Κύπρου από τους Άγγλους κατακτητές ο ήρωας μαθητής, 18 μόλις χρονών, Ευαγόρας Παλληκαρίδης. Και αυτός, όπως και όλοι οι μελλοθάνατοι αετοί της ΕΟΚΑ, όλοι τους νέα παιδιά, πριν οδηγηθούν στην αγχόνη έψαλλαν το «τῇ Ὑπερμάχῳ», τον Εθνικό μας Ύμνο ή το «Ὅτε κατῆλθες πρός τόν θάνατον».

Όλοι τους έπαιρναν ψευδώνυμα των αγωνιστών του ΄21 ή της αθάνατης κλεφτουριάς –«Ζήτρος» ήταν το ψευδώνυμο του Αυξεντίου- για να μην υφίστανται αντίποινα οι οικογένειές τους από τους «φίλους» μας Άγγλους.

Από πού τα γνώριζαν τα τροπάρια; Γιατί παρέπεμπαν στο ΄21; Μα από τα σχολεία τους, στα οποία διδάσκονταν την ορθόδοξη ελληνική πίστη και παράδοση, που ανατρέφει μάρτυρες και ήρωες, και όχι πανθρησκειακά δηλητήρια.Στα παλιά βιβλία γλώσσας της Έκτης Δημοτικού υπήρχε ποίημα για τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη, το οποίο μάλιστα το έγραψε Δωδεκανήσιος ποιητής. Αναμεταδόθηκε μετά το θάνατο του Ευαγόρα από τον ραδιοσταθμό της Λευκωσίας ως δημοτικό τραγούδι…

«(…) χτυπάει κουδούνι, μπαίνουνε στη τάξη του ο καθένας,

μπαίνει και η πρώτη, άτακτη, και η τρίτη που διαβάζει,

μπαίνει και η πέμπτη αμίλητη, η τάξη του Ευαγόρα.

Παρόντες όλοι;

Κύριε, ο Ευαγόρας λείπει. Παρόντες, λέει ο δάσκαλος – και με φωνή που τρέμει:

Σήκω Ευαγόρα να μας πεις ελληνική ιστορία…».

Στα παλιότερα βιβλία το ποίημα αυτό υπήρχε, το διαβάζαμε οι δάσκαλοι και βγαίναμε με ψηλά το κεφάλι από την τάξη.

Το πέταξαν όμως έξω το 2006, που μπήκαν μέσα όλα τα κουρελουργήματα -η λέξη είναι του δάσκαλου μου, του Κώστα του Ζουράρι-. Και στη θέση του στην Έκτη Δημοτικού, τι αναγκαζόμαστε να διδάξουμε για τον ηρωισμό; Ένα κείμενο με τίτλο: «Η Σόνια η γάτα»!

Aπό τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη πήγαμε στη Σόνια τη γάτα!

Όπως έχει τονίσει πολλές φορές ο κ. Νατσιός και πρέπει επιτέλους να καταλάβουμε οι γονείς, οι δάσκαλοι και όλοι μας… τα παιδιά στην εξοπλιστική ηλικία του Δημοτικού Σχολείου μαθαίνουν όταν τους παρουσιάζουμε τις αξίες σαρκωμένες σε πρόσωπα, όχι ανούσιες θεωρητικολογίες. Αυτά συμβαίνουν στα σχολεία και εμείς μεμφόμαστε τα παιδιά: «Εμείς στα χρόνια σας είχαμε αξίες». «Και τι τις κάνατε;» μας απαντούν.

Δεν θα τους μιλήσω για την αγιότητα, θα τους δείξω τον Άγιο. Δεν θα τους μιλήσω για τον ηρωισμό, θα τους δείξω τον ήρωα. Όχι για την πραότητα, αλλά για τον πράο. Όχι για την αξιοπρέπεια, μα ποιος είναι ο αξιοπρεπής. Στην παράδοσή μας, εξάλλου, κάτι παρόμοιο δεν γίνεται για την ορθόδοξη αγιογραφία;

Έχουμε την εντύπωση ότι η έσχατη μάχη για το μέλλον της πατρίδας διεξάγεται μέσα στο Κοινοβούλιο ή στα έγκατα του Μαξίμου και των Βρυξελλών. Λάθος! Στα σχολεία, στις αίθουσες διδασκαλίας κρίνεται η τύχη του Γένους.

Αν επικρατήσει η ελληνοκτόνος παιδαγωγία και εκλείψει διά παντός η ελληνορθόδοξη παιδεία, «η ροδόχους ελπίδα του Έθνους» -του Καποδίστρια είναι η φράση- τότε ας τοιχοκολλήσουμε το αγγελτήριο θανάτου, πλησιάζει η ιστορική ευθανασία. Αν δεν απομείνει η ιστορική μαγιά του Μακρυγιάννη, τότε «κάλλιο να μην υπάρχει Έλλην στον κόσμον παρά να ατιμάζει το κατ’ εικόνα Θεού και ομοίωσιν υπάρχον ανδράποδον του αναίσθητου Τούρκου, ενώ πλάστηκε από τον Θεό ελεύθερος», όπως θεσπίζουν στις 5 Μαϊου του 1827 στην Τροιζήνα οι ελευθερωτές πατέρες μας. Και σίγουρα στη θέση του αναισθήτου Τούρκου μπορεί να μπουν και άλλα αναίσθητα και άπιστα θηρία, φανερά και νοητά, που μας εξανδραποδίζουν. Και το κακό γίνεται από τους ύπουλους, τους προβατόσχημους λύκους, που ζεσταίνουμε στο κόρφο μας και μαγαρίζουν παιδεία και παιδιά.

Το πού έχει καταντήσει η παιδεία εξαιτίας της παρατεταμένης κρίσεως ταυτότητας, το βλέπει κανείς στα πλείστα εν κρίσει σχολικά εγχειρίδια.

Στα ανθολόγια μαθαίνει ο μαθητής ότι δεν υπάρχουν Άγιοι της Εκκλησίας μας, αλλά ένας άγιος, ο άγιος φιλίας, ο Φιλάγιος… Πουθενά στο δημοτικό σχολείο δεν υπάρχει ονομαστική γιορτή ή αναφορά σε έναν Άγιο της Εκκλησίας μας. Ακόμη και το «Πάτερ ἡμῶν», είναι μεταφρασμένο!

Πολλά ακόμη ειπώθηκαν από τον δάσκαλο Δ. Νατσιό που έκαναν τον κόσμο να σκεφτεί, να συγκινηθεί και να χειροκροτήσει… το αν θα αντιδράσει… άλλο ζήτημα!Στο τέλος της ομιλίας μαθητές του σχολείου και των Συλλόγων του προσέφεραν λουλούδια και μία φωτογραφία – αφιέρωμα στον αγωνιστή της ελληνικής επανάστασης Ι. Μακρυγιάννη ενώ ακολούθησαν ερωτήσεις,

Χ.Π.