Wednesday, 6 November, 2024

Τζακ: O μπαμπουίνος που εργάστηκε σε σιδηροδρομικό σταθμό άψογα, ως υπάλληλος για 9 χρόνια

Στα τέλη του 19ου αιώνα, ένας σιδηροδρομικός υπάλληλος που ονομαζόταν Τζέιμς Εντγουιν «Τζάμπερ» Γουάιντ

εργαζόταν για τους σιδηροδρόμους της Νότιας Αφρικής ως φύλακας στην πόλη Γιούτενχεΐγκ η οποία στην συνέχεια μετονομάστηκε Καριέγκα. Ο Γουάιντ πήρε το παρατσούκλι του από την επικίνδυνη συνήθεια που είχε να πηδά ή να αιωρείται από το ένα τρένο στο άλλο. Δυστυχώς για κείνον μια μέρα το 1877, εκτιμώντας λάθος το άλμα του από το ένα βαγόνι στο άλλο, γλίστρησε και έπεσε κάτω απ΄ ένα κινούμενο τρένο μ′ αποτέλεσμα να χάσει και δύο του πόδια κάτω από τα γόνατα.

Αν και ήταν τυχερός που επέζησε, ωστόσο έχασε τη δουλειά του. Παρακάλεσε τους υπεύθυνους του σιδηροδρόμου στο Κέιπ Τάουν να του δώσουν ξανά δουλειά δίχως όμως αποτέλεσμα. Ομως δεν τα παράτησε, έφτιαξε δύο ξύλινα πόδια και τελικά έπεισε τους προϊστάμενούς του να εργαστεί ξανά, αυτή τη φορά ως διαβιβαστής. Κατασκεύασε επίσης ένα καροτσάκι για να κινείται πιο εύκολα, αλλά παρά τις προσθήκες, εξακολουθούσε να αντιμετωπίζει κάποια προβλήματα.

Λίγα χρόνια αργότερα, το 1880, ο Γουάιντ επισκέφτηκε την αγορά του Γιούτενχεΐγκ . Ενώ βρισκόταν εκεί, αντίκρισε ένα απίστευτο θέαμα: Ενα νεαρό μπαμπουίνο τσάκμα που σαν άλλος τσοπανόσκυλος, οδηγούσε ένα κοπάδι αγελάδων! Ο Τζέιμς ξετρελάθηκε με τον μπαμπουίνο και ζήτησε να τον αγοράσει από τον ιδιοκτήτη του. Εκείνος ήταν απρόθυμος να πουλήσει το αγαπημένο του κατοικίδιο, καθώς το ζώο ήταν ιδιαίτερα έξυπνο αλλά και εξυπηρετικό. Τελικά, λυπήθηκε τον ανάπηρο, και του το πούλησε. Ο Τζέιμς τον ονόμασε Τζακ.

Ο ιδιοκτήτης είπε στον Γουάιντ ότι ο πίθηκος ήταν απίστευτα έξυπνος και εξαιρετικός εργάτης, αλλά μόνο αν… έπινε ένα ποτηράκι κονιάκ κάθε βράδυ. Αν αυτό δεν γινόταν, ο μπαμπουίνος ήταν νωθρός την επόμενη μέρα και αρνιόταν να κάνει το οτιδήποτε…

Οι δυο τους έγιναν σύντομα αχώριστοι και ο Τζακ σπάνια έφευγε από το πλευρό του Γουάιντ.

Μια από τις δουλειές του Τζέιμς ήταν να ξεκλειδώνει τα σημεία που επέτρεπαν στους μηχανοδηγούς ή τους μηχανικούς να έχουν πρόσβαση στις αποθήκες άνθρακα. Αυτό ήταν αρκετά απλό. Όταν πλησίαζε ένας μηχανοδηγός, το τρένο σφύριζε τέσσερις φορές. Ο Τζέιμς, χρησιμοποιώντας τις πατερίτσες, έβγαινε κουτσαίνοντας και παρέδιδε ένα ειδικό κλειδί. Ο Τζακ είχε δει αυτό να συμβαίνει αρκετές φορές, και μια μέρα, στο άκουσμα των τεσσάρων σφυριγμάτων, ο μπαμπουίνος πήρε το κλειδί, έτρεξε και το έδωσε στον έκπληκτο οδηγό. Από εκείνο το σημείο και μετά έγινε δουλειά του.

Οπως αναφέρει το βιβλίο το “The Railway Signal” ο Γουάιντ είχε:

«Εκπαιδεύσει τον μπαμπουίνο τόσο καλά που μπορούσε να κάθεται στην καμπίνα του, ενώ το ζώο, που ήταν αλυσοδεμένο έξω, χειριζόταν όλους τους μοχλούς και τα κλειδιά ακόμη και τις διασταυρώσεις από τις ράγες».

Οι ντόπιοι σύντομα έμαθαν τι συνέβαινε. Πολλοί άρχισαν επισκέπτονται το σταθμό και παρακολουθούσαν τον Τζακ επί τω έργω, δίνοντας κλειδιά και τραβώντας μοχλούς. Η συντριπτική πλειοψηφία εντυπωσιάστηκε με το πόσο καλά έκανε τη δουλειά του ο πίθηκος… Μετά από σχεδόν μια δεκαετία άψογης δουλειάς, ο Τζακ δυστυχώς πέθανε το 1890 από φυματίωση. Είχε εργαστεί για 9 χρόνια και δεν είχε κάνει ούτε ένα λάθος. Ο Τζέιμς ήταν απαρηγόρητος.

Η φιλία και ο δεσμός μεταξύ των δύο περιγράφηκαν καλύτερα από τον επιθεωρητή Τζορτζ Μπ. Χάου, ο οποίος τους επισκέφθηκε εκείνο το έτος, μερικούς μήνες πριν από τον θάνατο του Τζακ. (Ακολουθούν δύο αποσπάσματα από το βιβλίο “The Railway Signal”). «Το αντίο στον Τζακ ήταν περίεργο. Μέσα στο καρότσι, πήγα στον Τζακ για να του δώσω το χέρι, με κοίταξε για ένα δευτερόλεπτο, αναποφάσιστος αν θα μου δώσει το πέλμα του ή τα δόντια του… Τελικά μου έδωσε το πέλμα κι ένα γρύλισμα. Μόλις κάτι του είπε ο αφέντης του, το παράξενο ζευγάρι εξαφανίστηκε στο σκοτάδι». Το κρανίο του Τζακ βρίσκεται ως σήμερα στο Μουσείο Albany στο Γκραχαμστάουν της Νότιας Αφρικής.

Δείτε εδώ

Μοιραστείτε με τους φίλους σας
Μοιράσου με τους φίλους σου