Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Ένας χρόνος συμπληρώνεται από την ημέρα που η μοιραία αμαξοστοιχία Intercity 62 συγκρούστηκε με εμπορική αμαξοστοιχία στα Τέμπη, στερώντας τη ζωή 57 επιβατών και δημιουργώντας μια ανοιχτή «πληγή» στην ελληνική κοινωνία. Στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης η μνήμη για τους φοιτητές – θύματα της τραγωδίας δεν έσβησε ποτέ.
Παιδιά ηλικίας 20 χρόνων περίπου, μελλοντικοί επιστήμονες που θα άνοιγαν τα φτερά τους και θα προσέφεραν ο καθένας στο πεδίο τους, δεν έφτασαν ποτέ στον προορισμό τους. Δεν έφτασαν στη φοιτητούπολή τους, δεν κάθισαν στα έδρανα, δεν αντίκρισαν ποτέ ξανά τους συμφοιτητές τους. Η γενιά των Τεμπών αναγκάστηκε να ωριμάσει απότομα μέσα ένα κύμα οργής και πόνου που πλημμύρισε την ελληνική κοινωνία. Τις επόμενες ημέρες μετά από το δυστύχημα, οι φοιτητές συμμετείχαν σε διαμαρτυρίες, έκαναν δράσεις μνήμης, άφησαν λουλούδια και κεριά, έκλαψαν. Μπορεί να λέγεται συχνά πως αν ένα θέμα πάψει να βρίσκεται στην επικαιρότητα, ξεχνιέται, αλλά η πολύνεκρη τραγωδία των Τεμπών αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο.
«Δεν έχει ξεχαστεί. Έχει μείνει ανεξίτηλο στη μνήμη μας. Είναι κάτι που έχει στιγματίσει τη γενιά μας. Ήταν πραγματικά πολύ κοντά σε όλους. Και υπήρξε προσπάθεια από όλους να φέρουν μια αλλαγή», αναφέρει στην Karfitsa ο φοιτητής Πληροφορικής και μέλος του ΔΣ του τμήματός του, Λάμπρος Παπανικόπουλος.
Μιλώντας για τις ημέρες εκείνες, τονίζει το σοκ και το θυμό που επικρατούσε στους φοιτητές, οι οποίοι έχασαν τους δικούς τους ανθρώπους, φίλους, συγγενείς και συμφοιτητές… δείτε εδώ
