Αρχή με 55 λεπτά παραδοτέο το βαμβάκι

Χρονιά βαρόµετρο για την πορεία της βαµβακοκαλλιέργειας στη χώρα µας αναµένεται να αποτελέσει η φετινή, όχι µόνο επειδή η υποµονή των καλλιεργητών

εξαντλείται µετά από µια µακρά περίοδο «χαµηλής πτήσης» των τιµών του σύσπορου βαµβακιού αλλά και γιατί καθίσταται σε όλους τους συντελεστές του κλάδου φανερό ότι µε τον τρόπο που έχει διαρθρωθεί η αγορά του βαµβακιού στη χώρα µας δεν µπορεί να υπάρξει µακροπρόθεσµη οικονοµική βιωσιµότητα.

Κομβική μοιάζει χρονιά για τη βαμβακοκαλλιέργεια που κινείται με τα «καύσιμα» προηγούμενων δεκαετιών και ψάχνει στηρίγματα

Θα µπορούσε να πει κανείς ότι αν τη δεκαετία του ’60 για την Ελλάδα το βαµβάκι αποτελούσε ένα καινοτόµο, απαραίτητο και αποδοτικό προϊόν, σήµερα, έτσι όπως έχουν έρθει τα πράγµατα, εγχωρίως και διεθνώς, µάλλον διανύει την τελευταία φάση της παρακµής.

Αν κάτι µπορούσε ν’ αλλάξει αυτή την πορεία, είναι, σύµφωνα µε τις απόψεις των ειδικών επί του θέµατος, ένας γενναίος συνολικός επανασχεδιασµός ο οποίος να επαναπροσδιορίζει την υπόθεση βαµβάκι από το χωράφι µέχρι το τελικό προϊόν, πράγµα δύσκολο, το οποίο δεν έχει γίνει στην Ελλάδα για κανένα προϊόν και για κανένα κλάδο.

Τι σηµαίνει αυτό; Ότι το καλών προδιαγραφών ελληνικό βαµβάκι, το οποίο, πέραν της καλλιεργητικής φροντίδας της οποίας τυγχάνει (υπάρχουν µεγάλα περιθώρια), συγκοµίζεται όπως-όπως, εκκοκίζεται πληµµελώς και διατίθεται ως commodity, κυρίως για κάλυψη αναγκών της κλωστοϋφαντουργίας της Τουρκίας, δεν έχει καµιά τύχη. Είναι σχεδόν το ίδιο µε το ελληνικό παρθένο ελαιόλαδο, το οποίο εξάγεται µε βυτία για να καλύψει τις ανάγκες Ιταλών βιοµηχάνων και τυποποιητών. Αν η αξία του ελληνικού βαµβακιού, για την παραγωγή του οποίου οι κλιµατολογικές κι άλλες συνθήκες είναι ευνοϊκές, δεν αναβαθµισθεί θεαµατικά, ώστε να δώσει και στους καλλιεργητές τη δυνατότητα για µια άλλου είδους διαχείριση της κατάστασης, τότε τα πράγµατα θα είναι δύσκολα και η σταδιακή εγκατάλειψη της καλλιέργειας αναπόφευκτη. Ήδη το βαµβάκι στις περιοχές όπου άλλοτε άκµαζε, δέχεται συστηµατική πίεση από άλλες καλλιέργειες κυρίως του τοµέα της διατροφής (όσπρια, ακρόδρυα, κηπευτικά, οπωροφόρα) και µόνο η έλλειψη πόρων για αναδιαρθρώσεις συντηρεί τις υπάρχουσες αγροτικές εκτάσεις.

Προς την κατεύθυνση, πάντως, της αναβάθµισης της αξίας του ελληνικού βαµβακιού γίνονται συζητήσεις, που ξεκινούν από την οµογενοποίηση των σπόρων και των ποιοτικών χαρακτηριστικών του προϊόντος και φθάνουν µέχρι τα σενάρια µιας µεγάλης ανασυγκρότησης της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, η οποία µάλιστα θα έρθει µέσα από συνεργασίες µε οίκους ένδυσης, οι οποίοι θα «παίξουν» µε το brand ποιοτικό ελληνικό βαµβάκι. Επειδή, ωστόσο, πολλά από αυτά, µοιάζουν µε όνειρα θερινής νυκτός, αυτό που θα µπορούσε να δώσει άµεσα µια ακόµα παράταση ζωής στην ελληνική βαµβακοκαλλιέργεια είναι µια σοβαρή ενίσχυση της τιµής παραγωγού για το σύσπορο φέτος. Η καλλιεργητική περίοδος δεν έχει πάει άσχηµα κι αν οι καιρικές συνθήκες το επιτρέψουν και η συγκοµιδή κινηθεί ευνοϊκά, τότε τα 55 λεπτά το κιλό θα µπορούσαν να είναι η αφετηρία που θα δώσει αβάντα σε αναβάθµιση της ελληνικής βαβµακοκαλλιέργειας, πάντα σε συγχρονισµό µε τους υπόλοιπους συντελεστές του κλάδου.