Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Πόσο δύσκολο είναι στις μέρες μας κάποιος να απαρνηθεί τα πλούτη και τα χρυσάφια. Μια ζωή γεμάτη με όλα τα κοσμικά, επίγεια πλούτη, μια ζωή που σίγουρα κάποιος θα ζήλευε να αποκτήσει
Και όμως, η Αγία και θαυματουργή Υπομονή τα άφησε όλα πίσω της και επέλεξε το μοναχικό βίο. Έναν βίο που θα γέμιζε την ψυχή Της με την ΑΛΉΘΕΙΑ.
Είναι πραγματικότητα πως όλοι στην ζωή μας έχουμε ανάγκη την Αγία Υπομονή διότι δίχως αυτή τη μεγάλη αρετή της υπομονής μπορεί να πορευόμαστε προς το λάθος. Όμως όταν θα κάνουμε υπομονή τότε ο Θεός θα μας δείξει το σωστό. Γι’αυτό δεν πρέπει να είμαστε ανυπόμονοι και να βιαζόμαστε αλλά να περιμένουμε και η κατάλληλη στιγμή που είναι προορισμένη για εμάς θα έρθει. Να περιμένουμε πριν πάρουμε την τελική απόφαση, να περιμένουμε πριν απογοητευτούμε, να περιμένουμε μέχρι να δούμε με τα μάτιά μας τα Θαύματα. Γιατί στο τέλος εκείνος που πιστεύει και υπομένει, ο Θεός τον ελεεί.
Η Ελένη Δραγάση-Παλαιολόγου ή Αγία Υπομονή (1372 – 23 Μαρτίου1450) ήταν κόρη του Σέρβου δεσπότηΚωνσταντίνου Δραγάση, 5ου απογόνου του Μιχαήλ Η’ Παλαιολόγου. Έγινε αυτοκράτειρα του Βυζαντίου ως σύζυγος του Mανουήλ Β’ Παλαιολόγου.
Είχε 6 παιδιά και ως αυτοκράτειρα, κατά τον φιλόσοφο Πλήθωνα (Γεώργιο Γεμιστό), διακρινόταν για τη σωφροσύνη της και την δικαιοσύνη της. Ήταν η μητέρα του τελευταίου αυτοκράτορα του Βυζαντίου, Κωνσταντίνου Παλαιολόγου.
Ο αυτοκράτορας σύζυγός της έγινε αργότερα μοναχός με το όνομα Ματθαίος και μετά το θάνατό του έγινε και η ίδια μοναχή στο μοναστήρι της Κυρά – Μάρθας. Ήταν μια μοναχή σαν όλες τις άλλες και, ακόμη και αν ήταν αυτοκράτειρα, έκανε όλα τα διακονήματα στο μοναστήρι.
Η Αγία Υπομονή βοήθησε να ιδρυθεί ένας οίκος ευγηρίας, με το όνομα ‘Η ελπίδα των απελπισμένων’, στο μοναστήρι του Αγίου Ιωάννη (του τιμίου Προδρόμου) της Πέτρας όπου φυλασσόταν το σκήνωμά του Αγίου Παταπίου.
Η πολιορκία της Κωνσταντινούπολης συνέβη κατά τη στιγμή που εκείνη και ο σύζυγός της είχαν εξοριστεί (1390 – 1392). Η Αγία Υπομονή πέθανε στις 13 Μαρτίου του 1450, 3 χρόνια πριν η Κωνσταντινούπολη, πρωτεύουσα του Βυζαντίου, πέσει στα χέρια των Οθωμανών Τούρκων, έπειτα από μακρά πολιορκία. Στην πτώση της Κωνσταντινούπολης ο αυτοκράτορας υιός της, Κωνσταντίνος Παλαιολόγος, πέθανε στη μάχη. Η Αγία Υπομονή ετάφη στη μονή του Παντοκράτορα στην Κωνσταντινούπολη. Εκεί ετάφησαν ο αυτοκράτορας σύζυγός της και 3 από τα παιδιά τους (εκ των οποίων τα 2 ήταν μοναχοί).
Μετά την άλωση της Κωνσταντινούπολης από τους Οθωμανούς το 1453, ο Αγγελής Νοταράς, συγγενής του αυτοκράτορα (ανιψιός της Αγίας Υπομονής) μετέφερε στο βουνό Γεράνεια στη Νότια Ελλάδα (κοντά στην Αθήνα) και έκρυψε το λείψανο του Αγίου Παταπίου σε μια σπηλιά, κοντά στην πόλη Θέρμαι (το σημερινό Λουτράκι) που ήταν ήδη ασκητήριο μοναχών από τον 11ο αιώνα.
Στο σπήλαιο αυτό βρέθηκε Βυζαντινή αγιογραφία της Αγίας Υπομονής και η αγία κάρα της. Στο σπήλαιο αυτό χτίστηκε το 1952 από τον γέροντα Νεκτάριο Μαρμαρινό το μοναστήρι του Αγίου Παταπίου, όπου και φυλάσσεται η σεπτή κάρα της Αγίας Υπομονής.
Η μνήμη της Αγίας Υπομονής εορτάζεται στις 29 Μαΐου από την Ορθόδοξη Εκκλησία.
Τα θαύματα από τις επεμβάσεις της, παλαιότερα και νεώτερα, είναι πολλά, σαν την περίπτωση εκείνου του οδηγού ταξί, που σαν σήμερα πριν λίγα μόλις χρόνια, μεταφέροντας στο Λουτράκι από την Αθήνα μία απλή καλόγρια και αποκαλύπτοντας το πρόβλημά του – καρκίνο στο δέρμα – δέχτηκε την ευλογία της που λειτούργησε άμεσα ως θεραπεία από το νόσημά του. Κι όταν μετά από μία μικρή στάση την αναζήτησε, αυτή είχε εξαφανιστεί, δεν την είχε δει κανείς, όπου ρώτησε εκεί γύρω που σταμάτησε, την αναγνώρισε δε λίγο αργότερα στο ιατρείο που προσήλθε, γιατί ο ιατρός είχε αναρτημένη την αγία εικόνα της.
Είθε να χαίρεις, Υπομονή, συ που αναδείχτηκες πρότυπο υπομονής, στήλη της σωφροσύνης, στέρεο τείχος των αρετών και ταμείο της αγάπης, συ που είσαι η ένδοξη κορυφή των ένθεων βασιλισσών» («Χαίροις εκμαγείον υπονονής, στήλη σωφροσύνης, αδιάσειστον αρετών τείχος και ταμείον, Υπομονή, αγάπης, ενθέων βασιλίδων κέρας περίδοξον»).
provadisma.gr
