Στον Ιερό Ναό της Αγίας Χρυσής τελέστηκε το απόγευμα της Παρασκευής, 13 Οκτωβρίου 2018, Πανηγυρικός αρχιερατικός εσπερινός και ακολούθησε λιτάνευση της εικόνας της Αγίας Νεομάρτυρος Χρυσής
χοροστατούντος του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Σερβίων και Κοζάνης κ. Παύλου και τού Μητροπολίτη Πέλλας, κ. Ιωήλ.
ΤΟ ΣΥΝΑΞΑΡΙ ΤΗΣ ΑΓΙΑΣ ΧΡΥΣΗΣ:
Η αγία Χρυσή “τιμωρήθηκε” (η καθεστωτική βία την τιμώρησε, η Εκκλησία την δόξασε) έως μαρτυρικού θανάτου διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις, δεν συνεμορφώθη προς τις υποσχέσεις και τις απειλές της κατοχικής και παράνομης εξουσίας της Τουρκοκρατίας. Αλλά “δεν συνεμορφώθη (και) προς τας υποδείξεις” και τις ικετευτικές συμβουλές της νόμιμης εξουσίας, της οικογένειάς της. Υποδείξεις που τη συνιστούσαν (να πράξει το κατ’ αυτούς συμφέρον) να αρνηθεί το Χριστό, να αλλαξοπιστήσει, να γίνει μουσουλμάνα. Η έφηβη Χρυσή (αλήθεια, πού βρήκε την τόλμη και την αντοχή που την ανύψωσε;) κουρέλιασε, ήρεμα και ατάραχα, τις υποδείξεις και τράβηξε, ως εθελόθυτο θύμα, το δικό της δρόμο, το δρόμο της ακατάλυτης σχέσης με το Χριστό, μέχρι το τέλος. Το δρόμο που ελεύθερα και από μη ανταλλάξιμη αγάπη, από ‘’ασίγαστο έρωτα για το Χριστό’’ επέλεξε. Έδωσε τη μαρτυρία για το Χριστό και πήγε στο μαρτύριο για το Χριστό.
Γράφει ο Μητροπολίτης κ. Ιωήλ: “Οι πιέσεις που δέχτηκε η αγία να αλλαξοπιστήσει, ήταν πολλές. Κατ’ αρχήν προσπάθησε ο Τούρκος να την δελεάσει με υποσχέσεις και ταξίματα εάν τουρκίσει.. Ο Τούρκος, όταν είδε πως με τις διάφορες κολακείες, δεν μετέτρεψε τη γνώμη της αγίας, άρχισε να την φοβερίζει πως θα υποστεί πολλές τιμωρίες… Στην πρόταση και στην απειλή του Τούρκου η Χρυσή ομολόγησε με παρρησία το όνομα του Ιησού Χριστού… Οι δήμιοι απεφάσισαν να την παραδώσουν στις γυναίκες τους, ώστε να μεταπεισθεί.. Οι μουσουλμανίδες γυναίκες με μύριους τρόπους προσπάθησαν να της αποσπάσουν τη συγκατάθεση να αλλαξοπιστήσει. Δεν κατόρθωσαν όμως τίποτε.. Τότε οι Αγαρηνοί φώναξαν τους γονείς της αγίας. Μαζί τους ήλθαν και οι αδελφές της. Εδώ μπορεί κάποιος να παρατηρήσει το φρικτό ψυχολογικό μαρτύριο της αγίας… Χρησιμοποιώντας την επιρροή τους άρχισαν να παρακαλούν, να κλαίνε και να οδύρονται.. Ο ι. Χρυσόστομος σχολιάζει την κατάσταση αυτή των μαρτύρων: “διπλούς γαρ ούτος ο πολεμος ην. Ο μεν παρά των αλλοτρίων, ο δε παρά των γνωρίμων”. Η αγία Χρυσή είχε το διπλό αυτό πόλεμο. Ο πόλεμος από τους δικούς της ήταν χαλεπώτερος. Πολεμούσε με το ίδιο της το αίμα.. Η αγία Χρυσή είχε μια μανική αγάπη για το πρόσωπο του Χριστού…”.
Και συνεχίζει το Συναξάρι: “Μετά άρχισαν τα σωματικά μαρτύρια. Επί τρεις μήνες την ράβδιζαν κάθε μέρα.. Της έβγαζαν από το δέρμα της λωρίδες.. Πήραν μια μεγάλη περόνη και αφού την πύρωσαν, ‘’διαπερώσι ταύτην, πέρα και πέρα από τα αυτία της Μάρτυρος’’.. Την κρέμασαν σε μια αγριαπιδιά και αφού όρμησαν όλοι μαζί με τα μαχαίρια τους, της έκοψαν όλα τα μέλη ‘’κατέκοψαν μεληδόν όλον το ιερόν σώμα της παρθένου…”. (Η Αγία Νεομάρτυς Χρυσή, Μητροπολίτου Εδέσσης Ιωήλ, σελ. 19-23).