Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Πρόκειται για εκτελέσεις θανατοποινιτών που έγιναν όχι στο απόσπασμα με σφαίρες ή ένεση, αλλά στο χειρουργικό κρεβάτι με την κάλυψη του κράτους.
Η αποκάλυψη ήρθε από ερευνητές του Εθνικού πανεπιστημίου της Αυστραλίας που ανέλυσαν ιατρικά αρχεία από την Κίνα και διαπίστωσαν ότι υπήρχαν 71 ύποπτοι θάνατοι από αφαίρεση καρδιάς σε 56 νοσοκομεία της χώρας.
Όπως λένε οι ερευνητές, 300 γιατροί στην πλειοψηφία τους χειρουργοί μετείχαν σε αυτές τις δολοφονίες που έγιναν με τις «ευλογίες» του κράτους. Όπως έγινε γνωστό οι χειρουργοί αφαιρούν την καρδιά και τους πνεύμονες από κρατούμενους θανατοποινίτες και στη συνέχεια προχωρούν σε μεταμοσχεύσεις.
Η έρευνα δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «American Journal of Transplantation» με τους συντάκτες της, να δίνουν ιδιαίτερο βάρος στο γεγονός ότι οι πιστοποιημένες αιτίες θανάτου δεν ευθυγραμμίζονται με τις ιατρικές διαδικασίες που αναφέρονται στα 56 «ύποπτα» νοσοκομεία όλης της χώρας.
Ανάλυση σε χιλιάδες έγγραφα
Έγινε ανάλυση σε 127.770 ιατρικά έγγραφα από επίσημες κινεζικές βάσεις δεδομένων από την περίοδο του 1980 μέχρι το 2020. Με έναν αλγόριθμο που χρησιμοποίησε το πανεπιστήμιο της Αυστραλίας βρέθηκαν 71 ύποπτοι θάνατοι.
Μάλιστα οι συντάκτες της έρευνας ο Μάθιου Ρόμπερτσον διδάκτορας του πανεπιστημίου και ο Ισραηλινός χειρουργός καρδιομεταμοσχεύσεων Τζέικομπ Λαβί ανέφεραν ότι η Κίνα έχει πλέον αλλάξει τις διαδικασίες εκτέλεσης ενός θανατοποινίτη. Πλέον δεν τους σκοτώνουν στο εκτελεστικό απόσπασμα, αλλά στο χειρουργικό κρεβάτι. «Διαπιστώσαμε ότι οι γιατροί έγιναν δήμιοι για λογαριασμό του κράτους και ότι η μέθοδος εκτέλεσης ήταν η αφαίρεση της καρδιάς» υποστηρίζει ο Ρόμπερτσον.
Και φυσικά πίσω από όλα αυτά υπάρχει μια λέξη. Το κέρδος. Τέτοιες επεμβάσεις θεωρούνται ιδιαίτερα επικερδείς τόσο για τους γιατρούς όσο και για τα νοσοκομεία. Η Κίνα επίσημα αντέδρασε και αρνείται ότι χρησιμοποιεί τέτοιες πρακτικές.
Πάντως τα Κινέζικα νοσοκομεία διαφημίζουν ότι ο χρόνος αναμονής για μια μεταμόσχευση και την εύρεση μοσχεύματος διαρκεί εκεί λίγες εβδομάδες, την ώρα που σε άλλες χώρες όπως οι ΗΠΑ ο χρόνος αναμονής ξεκινάει από μερικούς μήνες και φτάνει και κάποια χρόνια.
