Τέσσερα χρόνια σε κώμα ο Σουμάχερ

Η 29 Δεκεμβρίου έχει εξελιχθεί σε μία από τις δυσκολότερες ημέρες του χρόνου. Κάθε που πάει να φύγει ο χρόνος, από το 2013 και μετά, τούτη η μέρα αφορά ένα και μόνο όνομα

Έναν και μόνο άνθρωπο. Μία και μόνο μάχη.
Ο Michael Schumacher συνεχίζει να δίνει τον άνισο αγώνα της ανάκαμψης από τον σοβαρό τραυματισμό κάνοντας σκι στο τουριστικό θέρετρο της Μεριμπέλ. Έναν αγώνα που διεξάγεται κεκλεισμένων των θυρών, σε μία άγνωστη για εκείνον πίστα, χωρίς πλέον να εκκινεί ως φαβορί, χωρίς ένα στρατηγό στο pit wall να τον καθοδηγεί για τη μεγάλη ανατροπή.
Όμως δεν μπορεί, Schumacher είναι, δεν έχω πάψει στιγμή να πιστεύω πως θα την πετύχει. Όπως πάντα έκανε. Όπως μόνο αυτός μπορεί. Τι κι αν πέρασαν τέσσερα χρόνια από εκείνο το χτύπημα, χρόνος πολύς χωρίς καλά μαντάτα. Οι αγώνες της Formula 1 είναι μαραθώνιοι, δεν είναι σπριντ και η καρό σημαία ακόμα δεν έχει πέσει. Όσο δεν πέφτει, από την καρδιά μας η ελπίδα δεν θα χαθεί. Αρνούμαι να την αφήσω να χαθεί.
Η οικογένεια Schumacher έχει επιλέξει το δρόμο της σιωπής, έχει επιλέξει αυτό το δράμα να το ζει μόνη της και να μη μετατρέψει αυτή την «πτώση» σε ένα reality με εκατομμύρια θεατές. Όσο ο καθένας, έτσι κι εγώ, ειδικά τέτοιες μέρες τρώγομαι, αναρωτιέμαι τι στο καλό να συμβαίνει. Σε τι κατάσταση να είναι ο κορυφαίος οδηγός όλων των εποχών;
Εδώ και 3μιση χρόνια, όταν και ο Γερμανός μεταφέρθηκε στο σπίτι του στην Ελβετία όπου έχει στηθεί μία υπέρ-σύγχρονη ιατρική μονάδα για να τον βοηθήσει να κρατηθεί στη ζωή και ευχής έργον, να ανακάμψει, δεν έχει διαρρεύσει ούτε ψήγμα είδησης σχετικά με την πορεία της υγείας του. Κανείς δεν ξέρει αν μιλάει, αν περπατάει, αν μπορεί έστω να επικοινωνήσει με τους γύρω του. Και λογικά κανείς (μας) δεν θα μάθει. Φοβάμαι πως τα νέα, όταν έρθουν, θα είναι είτε τραγικά, είτε χαρμόσυνα. Μαύρα ή άσπρα. Εδώ δεν χωράει καμία απόχρωση του γκρι. Τουλάχιστον όχι βάσει των επιλογών της οικογένειας του επτά φορές παγκόσμιου πρωταθλητή της Formula 1.
Πέρυσι τέτοιες μέρες η ανακοίνωση της μη κερδοσκοπικής πρωτοβουλίας «Keep Fighting» (διαβάστε περισσότερα σχετικά πατώντας εδώ), που σκόπευε να διοχετεύσει τη θετική ενέργεια που λαμβάνει από τους απανταχού θαυμαστές του ο Schumi, σε άλλους ανθρώπους που δοκιμάζονται και χρειάζονται κίνητρα να μη το βάλουν κάτω, μας έδωσε προσωρινά ελπίδα πως ήταν ένας προπομπός θετικών εξελίξεων.
Ένα χρόνο μετά, έχει αποδειχθεί πως αποτελούσε απλά έναν τρόπο έκφρασης της ευγνωμοσύνης της οικογένειας προς το κοινό αλλά και της προσπάθειάς της να «δημιουργήσει κάτι καλό» από το αναπάντεχο κακό που την έχει βρει. Δεν ξέρω αν ο ίδιος ο Schumi έχει τελικά επαφή με όσα συμβαίνουν γύρω του ώστε να μπορεί να αντιληφθεί την ουσία, το νόημα του κινήματος #keepfighting. Ή αν απλά η οικογένειά του ενώνει σιωπηλά τις φωνές εκατομμυρίων ανθρώπων, προσπαθώντας με αυτή την εκκωφαντική ανάγκη όλων μας να τον δούμε όρθιο, να πετύχει ένα θαύμα. Δεν ξέρω αν θα είναι ένα επίτευγμα προηγμένης τεχνολογίας, μία κατάκτηση του δικού του ψυχικού μεγαλείου ή μία θεϊκή παρέμβαση που θα μπορέσει να αλλάξει τα πράγματα. Και δεν με νοιάζει.
Το μόνο με νοιάζει είναι την 29 Δεκεμβρίου του 2018, να μη χρειαστεί να αποτυπώσω πάλι σε λόγια όσα μου βασανίζουν την ψυχή. Μέχρι τότε, ο Schumi να έχει κάνει το μεγαλύτερο come back της ζωής του και να έχει βγει από αυτή τη μεγάλη μάχη νικητής.
#KeepFightingSchumi