Χρυσή παραολυμπιονίκης έβαλε τέλος στη ζωή της με ευθανασία

Τέλος στη ζωή της με ευθανασία, έβαλε την Τρίτη, η Βελγίδα αθλήτρια και παραολυμπιονίκης Marieke Vervoort, η οποία έπασχε από ανίατη ασθένεια.
Σε ηλικία 40 ετών η τετραπληγία της εξελίχθηκε πάρα πολύ άσχημα. Η ίδια είχε περιγράψει σε συνέντευξή της στους Παραολυμπιακούς του Ρίο, τους αφόρητους πόνους με τους οποίους ζούσε τα τελευταία χρόνια. Πολλά βράδια δεν μπορούσε να κοιμηθεί για πάνω από δέκα λεπτά, ενώ όπως είπε όσοι την έβλεπαν κόντευαν να λιποθυμήσουν.
Ο αθλητισμός μονάχα την κρατούσε ζωντανή, ήταν όμως πολύ σκληρός για το σώμα της. «Σε κάθε προπόνηση υποφέρω από τον πόνο. Σε κάθε αγώνα, προπονούμαι σκληρά. Η προπόνηση και οι αγώνες είναι φάρμακο για μένα. Προσπαθώ πολύ σκληρά να διώξω μακριά τον φόβο μου», είχε πει στη συνέντευξή της το 2016. Η Vervoort, η οποία κέρδισε χρυσά και αργυρά μετάλλια το 2012 στους Παραολυμπιακούς του Λονδίνου, ήταν υπέρμαχος του δικαιώματος της ευθανασίας, η οποία είναι νόμιμη στο Βέλγιο. Όπως η σκληρή προπόνηση, είχε πει ότι της έδινε τον έλεγχο και «έπαιρνε τη ζωή στα χέρια της».
Η αθλήτρια ζήτησε να κάνει ευθανασία με τον νόμο της πατρίδας της να ζητάει την υπογραφή 3 γιατρών ώστε να πιστοποιηθεί πως οι πόνοι από την ασθένειά της κάνουν την ζωή της ανυπόφορη.
«Είμαι φοβισμένη, αλλά αυτά τα χαρτιά (της ευθανασίας), μου δίνουν ηρεμία γιατί ξέρω πότε είναι αρκετό για μένα, έχω αυτά τα χαρτιά», είχε αναφέρει συμπληρώνοντας ακόμα πως αν δεν είχε αυτά τα χαρτιά, κατά πάσα πιθανότητα θα είχε ήδη αυτοκτονήσει.
«Πιστεύω ότι θα υπάρχουν λιγότερες αυτοκτονίες όταν κάθε χώρα έχει το νόμο της ευθανασίας. Ελπίζω όλοι να βλέπουν ότι αυτό δεν είναι φόνος, αλλά κάνει τους ανθρώπους να ζουν περισσότερο». Η Vervoort είχε επίσης επιληπτικές κρίσεις, ενώ το 2014 είχε νοσηλευτεί για τέσσερις μήνες, όταν κατά τη διάρκεια μιας κρίσης, έχυσε βραστό νερό στα πόδια της. Η αθλήτρια συνέχιζε να καθυστερεί την ημέρα του θανάτου της, γνωρίζοντας ότι αυτός μπορεί να έρθει οποιαδήποτε στιγμή.
«Νιώθω διαφορετικά για τον θάνατο τώρα, από ότι μερικά χρόνια πριν. Για μένα, ο θάνατος είναι σαν να πηγαίνεις για ύπνο και δεν ξυπνάς ποτέ. Είναι κάτι ειρηνικό», είχε τονίσει.