Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Νέος πρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων εκλέχτηκε με ευρύτατη πλειοψηφία ο βουλευτής Ιωαννίνων της ΝΔ, Κώστας Τασούλας.
Έλαβε 283 ψήφους υπέρ και 15 «παρών» από το ΚΚΕ σε σύνολο 298 παρόντων. Τον κ. Τασούλα στήριξαν τα κόμματα της αντιπολίτευσης: ΣΥΡΙΖΑ, ΚΙΝΑΛΛ, Ελλ. Λύση, ΜέΡΑ25.
Ο κ. Τασούλας έσπασε το ρεκόρ της Ζωής Κωνσταντοπούλου που είχε πάρει 235 ψήφους και του Νίκου Βούτση με 181 ψήφους.
Για την εκλογή του προέδρου της Βουλής προηγήθηκε φανερή ψηφοφορία, σύμφωνα με τις αλλαγές που έχουν επέλθει στον Κανονισμό της Βουλής, και όχι μυστική ψηφοφορία όπως έγινε στο παρελθόν.
Μετά την εκλογή του προέδρου της Βουλής θα ακολουθήσει νέα συνεδρίαση για την εκλογή των αντιπροέδρων. Σύμφωνα με όσα έχουν γίνει γνωστά μέχρι στιγμής, η ΝΔ θα προτείνει ως αντιπροέδρους της Βουλής τους κ.κ. Νικήτα Κακλαμάνη, Θανάση Μπούρα και Χαράλαμπο Αθανασίου. Ο ΣΥΡΙΖΑ θα προτείνει τον Δημήτρη Βίτσα. Το ΚΙΝΑΛΛ θα προτείνει αντιπρόεδρο τον Οδυσσέα Κωνσταντινόπουλο και το ΚΚΕ τον Γιάννη Λαμπρούλη.
Τασούλας: «Το έργο της Βουλής δεν είναι ποσοτικό, αλλά ποιοτικό»
Με αποσπάσματα από βιβλίο του Ουίνστον Τσώρτσιλ, αλλά και ιστορικών συγγραμμάτων διάνθισε την πρώτη του ομιλία ως πρόεδρος της Βουλής ο Κώστας Τασούλας και αφού ευχαρίστησε βουλευτές και ψηφοφόρους για την εκλογή του ανέφερε ότι κύρια επιδίωξη της νέου Κοινοβουλίου είναι η ανάκαμψη της χώρας.
«Δεν διεκδικούμε επιστροφή στην κανονικότητα, αλλά την προσπάθεια που πρέπει να κάνουμε για την κατάκτηση της κανονικότητας» είπε, ενώ μιλώντας για την εικόνα της Βουλής παραδέχθηκε ότι η ανάκτηση του κύρους τους Κοινοβουλίου είναι μεγάλη. «Πρόκειται για ένα τιτάνιο αγώνα» δήλωσε χαρακτηριστικά.
Και εξήγησε ότι οι προσπάθειες της κυβέρνησης για την μείωση της ανεργίας όπως και για την ανάπτυξη της χώρας είναι μετρίσιμες. «Η Βουλή δεν θα μετρηθεί από τον αριθμό των επίκαιρο ερωτήσεων και επερωτήσεων» υποστήριξε και καταθέτοντας ένα πρώτο δείγμα γραφής ανέφερε μεταξύ άλλων ότι πρέπει ολοκληρωθεί σύντομα η Συνταγματική Αναθεώρηση αλλά και ότι πρέπει να σταματήσει η πρακτική να μετατρέπονται κοινοβουλευτικές διαδικασίες σε μεθοδεύσεις εξόντωσης πολιτικών αντιπάλων.
Έκλεισε την ομιλία του με ανάγνωση αποσπασμάτων βιβλίου που περιείχε συνομιλίες του Κωνσταντίνου Καραμανλή με τον πατέρα του Γιώργο, όταν ο νεαρός τότε δικηγόρος και μετέπειτα Πρωθυπουργός και Πρόεδρος της Δημοκρατίας επέμεινε να ασχοληθεί με την πολιτική.
Μεταξύ άλλων, ο νέος πρόεδρος της Βουλής είπε:
Πριν απ’ όλα ευχαριστώ τα μέλη της Θ΄Αναθεωρητικής Βουλής των Ελλήνων, αυτής που προέκυψε από τις εκλογές της 7ης Ιουλίου για την άκρως τιμητική υπερψήφιση της υποψηφιότητός μου, μιας υποψηφιότητος που μου επεφύλαξε τη μεγάλη διάκριση και ευθύνη να υποβάλλει η Νέα Δημοκρατία και ο Πρωθυπουργός κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Επιτρέψτε μου όμως να εκφράσω ξεχωριστά τις ευχαριστίες, το σεβασμό και την ευγνωμοσύνη μου προς τους πολίτες της ιδιαίτερης πατρίδος μου, των Ιωαννίνων, που επί εικοσαετία, σε εννέα διαδοχικές εκλογικές αναμετρήσεις, με επιλέγουν ως εκπρόσωπό τους στο Εθνικό Κοινοβούλιο με το ψηφοδέλτιο της Νέας Δημοκρατίας.
Αλλά σε τι τοπίο και με ποιόν ορίζοντα ξεκινά τις εργασίες της η νέα εξακομματική Βουλή της ΙΗ΄ περιόδου; Προφανώς απέχουμε πολύ από την περιγραφή της πατρίδος του, όπως την έκανε ο Ουίνστον Τσώρτσιλ στο συναρπαστικό βιβλίο του “Τα Νεανικά μου Χρόνια”:
“Εγώ ήμουν παιδί της Βικτωριανής εποχής όταν η θέση της χώρας μου φαινόταν σταθερά διαμορφωμένη, όταν η θέση της στο εμπόριο και στη θάλασσα ήταν ασυναγώνιστη, και όταν η συνειδητοποίηση του μεγαλείου της Αυτοκρατορίας μας και του καθήκοντός μας να το διατηρήσουμε αύξανε διαρκώς.”
Η μεγάλη εικόνα για μας είναι προφανώς διαφορετική, εκτός, ελπίζω, από τη συνειδητοποίηση του καθήκοντος να στερεώσουμε με διάρκεια τη χώρα και τους θεσμούς της. Είναι και αφάνταστα δυσκολότερη, αλλά και προκλητικά απλή: Τα χρόνια της κρίσης σε οικονομικούς όρους, η Ελλάδα πήγε 25% πίσω στο ΑΕΠ της, και η Ευρωζώνη 25% μπροστά. Γι’ αυτό και το κοινό όραμα του λαού μας, του κουρασμένου και εύλογα δύσπιστου λαού μας, είναι η επίτευξη της προκοπής και μιας καλύτερης και ισχυρής Ελλάδος. Αυτή την Ελλάδα καλείται η τρισυπόστατη Πολιτεία να επιδιώξει. Αυτή την Ελλάδα οφείλουμε εμείς, οι αντιπρόσωποι του κυρίαρχου λαού, να χτίσουμε μέσα από τη θεσμική αρματωσιά της νομοθετικής εξουσίας.
Καλωσορίζουμε σήμερα στη Βουλή των Ελλήνων, τους Έλληνες βουλευτές. Κυρίες και Κυρίους. Επανεκλεγέντες και πρωτοεκλεγέντες. Και τους καλωσορίζουμε ή τους ξαναβλέπουμε στην περιπέτεια του δημόσιου βίου που επέλεξαν αλλά και τους επέλεξαν. Του δημόσιου βίου… Να τι λέει ο Παναγιώτης Κανελλόπουλος που κόσμησε με το πνεύμα του αυτήν την αίθουσα για το δημόσιο βίο προλογίζοντας το έργο του “Ιστορία της Αρχαίας Ελλάδος”:
“Το ιστορικό τούτο δοκίμιο το χρωστούσα στον εαυτό μου. Ήθελα και έπρεπε να γνωρίσω κάπως καλύτερα τον αρχαίον Έλληνα, και ειδικώτερα, τα βήματα που έκαμε στο δρόμο, όπου στήνονται οι πιο πολλές ενέδρες. Ο δρόμος αυτός είναι ο δημόσιος βίος, η πολιτική. Ο Έλλην είναι ακριβώς εκείνος που έκαμε τον βίο του ανθρώπου δημόσιο. Πριν από τον Έλληνα, ούτε ο πανίσχυρος Ένας, ο απόλυτος κύριος μιας χώρας, δεν ήταν δημόσιος. Ο Φαραώ ήταν κρυμμένος.”
Σε αυτή την πορεία δεν είμαστε μοναδικοί, ούτε πρωτοφανείς. Αποτελούμε ιστορικά ένα προσωρινό κομμάτι, εμείς «τα βιαστικά και άπειρα όντα της στιγμής», του κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας, που από πολύ νωρίς, ακόμα και για τα Ευρωπαϊκά δεδομένα, καθιερώθηκε κυρίως μετά το 1844. Η πρόδρομη περιγραφή του κομματικού φαινομένου, ή μάλλον των φατριών που προηγήθηκαν, γίνεται το 1812, όταν ο περιηγητής Χένρι Χόλλαντ ευρισκόμενος εις τα Ιωάννινα πληροφορήθηκε από τον Ιωάννη Βηλαρά την ύπαρξη των τριών ρευμάτων στην Ελλάδα: Οι έμποροι, οι νησιώτες και οι μωραΐτες συμπαθούν τους Άγγλους, οι ρουμελιώτες και οι εγγράμματοι τους Γάλλους, τα λαϊκά στρώματα και ο κλήρος την Ρωσία.
Αξίζει να θυμηθούμε πως η Ελλάδα είναι από τις πρώτες χώρες στον κόσμο που καθιερώνουν το κοινοβουλευτικό σύστημα και την καθολική ψηφοφορία των αρρένων πολιτών, ασχέτως περιουσίας. Και αυτό το δημοκρατικό κοινοβουλευτικό καθεστώς εμβολιάσθηκε στο πολύ αρχαιότερο και καλά εδραιωμένο κοινωνικοπολιτικό σύστημα της πατρωνείας… Ο εμβολιασμός γέννησε έτσι ένα ιδιότυπο και εξισωτικό μείγμα δημοκρατίας και πελατειακού συστήματος (Γ. Β. Δερτιλής, Ιστορία της Νεότερης και Σύγχρονης Ελλάδας, σ. 593).
Να γιατί, όταν μιλάμε και επιδιώκουμε την ισχυρή Ελλάδα, κυριολεκτικά δεν ζητούμε επιστροφή στην κανονικότητα, αλλά προσπάθεια κατάκτησης της κανονικότητας, χωρίς φυσικά να αρνούμαστε ένα ιστορικών διαστάσεων έργο εδαφικής επέκτασης και οικονομικής ανόρθωσης της χώρας, που επιτελέστηκε, παρά τους επτά πολέμους, τους τέσσερις εμφυλίους και τις επτά πτωχεύσεις. Το Κοινοβούλιο και η αντιπροσωπευτικότητα, αυτό δηλαδή που ο Αλέξανδρος Σβώλος χαρακτήρισε ως το ύπατο δείγμα της σοφίας των ανθρώπων, το ultimum sapientiae, ωστόσο δεν βγαίνουν αλώβητα από την κρίση. Απεναντίας υπέστησαν τεράστιο πλήγμα κυρίως αποξένωσης του λαού, αλλά και επιπτώσεων από το σφιχταγκάλιασμα της εκτελεστικής εξουσίας…
