Μετά τη Νέα Δημοκρατία, το Ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη ήταν το κόμμα με τις μεγαλύτερες απώλειες στις εκλογές του περασμένου Σεπτεμβρίου, με την αντίστροφη μέτρηση για την εξαφάνιση του να έχει ξεκινήσει.
Όπως ήταν αναμενόμενο λόγω του σκληρά προσωποκεντρικού χαρακτήρα του εγχειρήματος, καμία σοβαρή εσωτερική διαδικασία δεν αξιολόγησε το εκλογικό αποτέλεσμα και καμία συνέχεια δεν υπήρξε μετά τη μετεκλογική δακρύβρεχτη δήλωση Του Μεγάλου Ηγέτη. Πλέον, στα μάτια ενός τρίτου παρατηρητή, το μόνο που έχει απομείνει από το Ποτάμι είναι ο Χάρης Θεοχάρης. Χωρίς να αποτελώ τον μεγαλύτερο θαυμαστή του, οφείλω να του αναγνωρίσω ότι είναι ο ίσως ο μόνος εντός του «κόμματος» που έχει πλήρη συναίσθηση του τι σημαίνει να είναι κανείς βουλευτής. Η κοινοβουλευτική του παρουσία είναι κλάσεις ανώτερη από την αντίστοιχη του Σταύρου Θεοδωράκη, κάτι που επισημαίνεται εδώ και καιρό, κυρίως από αρκετά «στελέχη» του Ποταμιού.
Μιας και πάντως αργά ή γρήγορα θα υπάρξουν ξανά σημαντικές πολιτικές εξελίξεις, η πιθανή διάσπαση ή αυτοδιάλυση του Ποταμιού θα είναι καθοριστική για τις διεργασίες του ενδιάμεσου χώρου μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και Νέας Δημοκρατίας.
Τελικά ο Χάρης Θεοχάρης είναι το Ποτάμι (μόνος του)