Ομιλία Ιωάννη Ανδρόνογλου, για το “μουσικό έργο Άξιον Εστί του Θεοδωράκη” στην Αυστρία

Ανταπόκριση από Αυστρία για την ομιλία του Ιωάννη Ανδρόνογλου

στο Πανεπιστήμιο Mozarteum με θέμα «Το μουσικό έργο Άξιον Εστί του Μίκη Θεοδωράκη ως διαχρονική δήλωση Δημοκρατίας»
Τον περασμένο Οκτώβριο ο Ιωάννης Ανδρόνογλου συμμετείχε ως εισηγητής στο Μουσικολογικό Συνέδριο “Δημοκρατία-Υλοποίηση στη μουσική και μέσω της μουσικής” της Αυστριακής Μουσικολογικής Εταιρείας που έλαβε χώραν στο περίφημο Πανεπιστήμιο Mozarteum, στο Salzburg της Αυστρίας. Η εισήγησή του είχε τίτλο «Το μουσικό έργο Άξιον εστί του Μίκη Θεοδωράκη ως διαχρονική δήλωση Δημοκρατίας».
Μέσα στην προηγούμενη εβδομάδα δέχθηκε επιστολή-σχόλιο για την ομιλία του που υπογράφει συντονίστρια του Συνεδρίου και Καθηγήτρια Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Mozarteum, Yvonne Wasserloos όπου φαίνεται καταρχάς ο θετικός αντίκτυπος αλλά και η επαρκής επιχειρηματολογία του Ανδρόνογλου για τη μουσικοποίηση της Δημοκρατίας στο Άξιον Εστί όπως επίσης η ισχυρή εκπροσώπηση της Ελληνικότητας στο μνημειώδες, αυτό, έργο. Εν τέλει αποδεικνύεται η συνύφανση των δύο αυτών εννοιών: Ελληνικότητα και Δημοκρατία.
Στην επιστολή αναφέρονται: «Η διάλεξη του Ιωάννη Ανδρόνογλου σκιαγραφεί μια ενδιαφέρουσα αντίληψη για το πως η Δημοκρατία μπορεί να εκφραστεί μέσα και μέσω της μουσικής. Ή για να το θέσουμε αλλιώς: πως η μουσική μπορεί να αντανακλά της δημοκρατικές αξίες. Ως μουσικό φαινόμενο τίθεται στο επίκεντρο η μουσική σύνθεση Άξιον Εστί του Μίκη Θεοδωράκη. Η θέση του Ανδρόνογλου είναι ότι ο Θεοδωράκης για τη μουσικοποίηση της δημοκρατίας βασίζεται στην έννοια της “Ελληνικότητας”. Στη σύνθεση του Θεοδωράκη η “Ελληνικότητα” συμβολίζεται από τρία στοιχεία: τη λαϊκή ποίηση, τη βυζαντινή μουσική, τη δημοκρατική παράδοση. Χρησιμοποιώντας διάφορες συνθετικές δομές ο Ανδρόνογλου αποδεικνύει πειστικά τη μουσικοδημοκρατική, ελληνική αντίληψη στη μουσική και καταλήγει σε ένα συμπέρασμα: το Άξιον Εστί είναι μια διαχρονική δήλωση Δημοκρατίας (…) Το βασικό ερώτημα είναι αν η “Ελληνικότητα” μπορεί να αντιπροσωπεύσει τη “δημοκρατία” με βάση την ιστορία και την καταγωγή της από την Ελλάδα ή με βάση άλλες πτυχές π.χ. αυτοεικόνες, οικοδόμηση ταυτοτήτων κ. λπ. Ο Ιωάννης Ανδρόνογλου έχει δώσει ένα πρώτο, πειστικό παράδειγμα».
Ο Ιωάννης Ανδρόνογλου, Διδάκτωρ Μουσικολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών, διδάσκει κιθάρα στο Μουσικό Σχολείο Γιαννιτσών. Διατελεί Καλλιτεχνικός Διευθυντής του Αλεξάνδρειου Δημοτικού Ωδείου Γιαννιτσών και Ακαδημαϊκός Υπότροφος της Σχολής Κοινωνικών και Ανθρωπιστικών Επιστημών/Φλώρινα του Πανεπιστημίου Δυτικής Μακεδονίας όπου έχει περατώσει μεταδιδακτορική έρευνα.