Αποτελέσματα 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης

Οι διαγωνισμοί που προωθούν τη δημιουργική σκέψη στοχεύουν στο να μας ενεργοποιήσουν ώστε να μην παρατηρούμε παθητικά τα δρώμενα της ζωής

αλλά να αρχίσουμε να καταγράφουμε, να αναλύουμε και να προεκτείνουμε τις αφορμές.

Το βραβείο όσων συμμετέχουν σε ανάλογες «δοκιμασίες» είναι η ίδια η απόφαση συμμετοχής. Η «δοκιμασία» κυρίως λαμβάνει χώρα μέσα μας, εφόσον καλούμαστε να υπερβούμε τον συμβατικό εαυτό μας και να ανακαλύψουμε μέσα μας το δημιουργό που τολμά να οραματίζετε και να προτείνει, που τολμά να σχεδιάζει με λέξεις το σχέδιο πραγματοποίησης ενός καλύτερου Εαυτού και κατ’ επέκταση ενός καλύτερου Κόσμου.

Την Κυριακή 13 Νοεμβρίου 2016, στο Κέντρο Πληροφόρησης Νέων στα Γιαννιτσά πραγματοποιήθηκε η εκδήλωση απονομής βραβείων και επαίνων του 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης. Φέτος ο Σύλλογος Φίλων Βιβλίου Ν. Πέλλας κάλεσε εκπαιδευτικούς και ποιητές της πόλης μας να τιμήσουν με την παρουσία τους τους μαθητές. Έτσι, είχαμε καλεσμένο το φιλόλογο Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη που μίλησε για την αξία της λογοτεχνικής έκφρασης, ειδικά στα πλαίσια της εκπαιδευτικής διαδικασίας, εστιάζοντας στην ανάγκη προσεγμένης επιλογής των βιβλίων των σχολικών βιβλιοθηκών, καθώς και στο γεγονός ότι λείπει το πολιτιστικό υπόβαθρο ώστε η πόλη μας να γεννήσει ένα μεγάλο συγγραφέα/δημιουργό . Σαφώς, όλοι μας φέρουμε την ευθύνη γι’ αυτό. Προεκτείνοντας τη σκέψη του Παναγιώτη Χατζημωυσιάδη καλούμαστε να αναλάβουμε ένα δυναμικό ρόλο – ο καθένας στο χώρο δραστηριοποίησής του- ώστε να ανατρέψουμε το άγονο τοπίο σε εύφορο έδαφος στο οποίο θα μπορέσει να ευδοκιμήσει ένας μεγάλος λογοτέχνης.

Καλεσμένοι του Συλλόγου, οι οποίοι ανταποκρίθηκαν ένθερμα, και απένειμαν τα βραβεία ήταν ο εκπαιδευτικός/ποιητής Θανάσης Σίσκος, Αντιπρόεδρος της Παιδαγωγικής Εταιρείας Ν. Πέλλας, η εκπαιδευτικός Κατερίνα Γιαλαμά, η ποιήτρια Στέλλα Κωνσταντίνου και η συγγραφέας Μαρία Ποπκιώση, ενώ μουσικά έντυσε την εκδήλωση ο φοιτητής του Τμήματος Μουσικής Επιστήμης και Τέχνης του ΠΑ.ΜΑΚ. Μάριος Μυλωνάς.

Η πλειοψηφία των κειμένων που συμμετείχαν στο διαγωνισμό επικεντρώθηκαν στο προσφυγικό ζήτημα. Ο Γολγοθάς των προσφύγων συγκίνησε τα παιδιά, που ύψωσαν μία φωνή αλληλεγγύης, καταδικάζοντας ταυτόχρονα την κύρια αιτία των προσφυγικών ροών. Με αυτήν την αφορμή η Κατερίνα Γιαλαμά, εκπροσωπώντας μία από της εθελοντικές ομάδες που δραστηριοποιήθηκαν για μήνες στην περιοχή μας, ανέφερε τις δράσεις της ομάδας, καθώς και τη στήριξη πολλών πολιτών που για μήνες προσέφεραν βοήθεια.

Ακολουθεί το κείμενο που απέσπασε το 1ο Βραβείο του 3ου Μαθητικού Διαγωνισμού Ποίησης με τον τίτλο «Θεωρία Ονειρικών Συμπάντων» της μαθήτριας Νάντιας Βούκατζη από το ΓΕΛ Αριδαίας.

VIDEO – “Θεωρία Ονειρικών Συμπάντων” Βούκατζη Νάντια, ΓΕΛ Αριδαίας

Ελίσσομαι ανάμεσα στις πραγματικότητες

που δημιουργεί η Χαλιμά του σκοταδιού.

κεντάει τα θαμμένα μυστικά

με χρυσό νήμα

απροσέγγιστο

για να ιαθούν οι πληγές για λίγο

ή να ματώσουν ακόμα.

Ανερμήνευτη η δουλειά της

υφιστάμενη στην απουσία μου

μου υπενθυμίζει αυτά για τα οποία παλεύω

να ξεχάσω

ή να πραγματοποιήσω×

Ελίσσομαι ανάμεσα στις πραγματικότητες

που δημιουργεί η Χαλιμά του σκοταδιού

με γνωρίζει καλύτερα από εμένα

και με περιπαίζει στα δάχτυλά της

με τυλίγει

και μ’ αφήνει

κατά την ανήμπορη κατάσταση

στα χέρια της χαραυγής.

Το 2ο Βραβείο ισομοιράστηκαν: το πεζό κείμενο με ποιητική χροιά «Σταγόνες Ζωής» της Παπασάββα Όλγας μαθήτριας του 1ου ΕΠΑΛ Αριδαίας και το ποίημα «Φαύλη Ανθρωπότης» της Νάντιας Βούκατζη.

Το 3ο Βραβείο ισομοιράστηκαν: το ποίημα «Ψάχνοντας τον Παράδεισο» του Στράντζαλη Νικολάου μαθητή του ΓΕΛ Αξού και το  ποίημα «Μη με αφήνεις» του Χατζόγλου Νικολάου μαθητή του ΓΕΛ Αξού.

Ευχαριστούμε όσους παρευρέθησαν στην εκδήλωση και συγχαίρουμε ιδιαίτερα όσους, αθόρυβα μα αποτελεσματικά, ενθαρρύνουν τα παιδιά να ασχοληθούν με τη λογοτεχνική έκφραση. Η δημιουργία είναι ο κρίκος που συνδέει το Όραμα με την Πραγματικότητα και δύναται να εξελίξει τον Άνθρωπο και τον Κόσμο.

Ακολουθούν τα κείμενα που διακρίθηκαν:

2ο ΒΡΑΒΕΙΟ ΠΕΖΟΥ ΛΟΓΟΥ με ΠΟΙΗΤΙΚΗ ΧΡΟΙΑ “Σταγόνες ζωής”

Παπασάββα Όλγα μαθήτρια του 1ου ΕΠΑΛ Αριδαίας

Προσεύχομαι. Ζητώ δύναμη, ζητώ να γραφτεί ένα καλό τέλος σε αυτόν τον εφιάλτη. Δεύτερη μέρα σε αυτήν τη λέμβο με άλλους δώδεκα ανθρώπους αλλά ανάμεσα τους δεν υπήρχε κανένα οικείο πρόσωπο. Χαραγμένα στη μνήμη μου αυτά τα τρία λεπτά που με άφησαν να την αγκαλιάσω και να της πω αντίο για πάντα. «Μαμά μη με αφήνεις» της είπα και με τράβηξαν από τα χέρια της.

Βλέπω στεριά, το άγνωστο μας περιμένει μαζί με δεκάδες μεγαλόσωμους ανθρώπους με στολές και όπλα στα χέρια. Κρύφτηκα κάτω από την κουβέρτα και με την πρώτη ευκαιρία άρχισα να τρέχω μέχρι που έφτασα σε μια ερημιά. Κάτω από ένα δέντρο στέρεψαν τα δάκρυα μου. Μπορεί η πείνα, η δίψα και ο φόβος να με έκαναν αναίσθητη αλλά το μόνο που σκεφτόμουν ήταν ότι πεινούσα και ότι το στόμα μου ήταν στεγνό μέρες τώρα.

Λίγο πιο πέρα βρήκα έναν σκουριασμένο σωλήνα που έβγαζε νερό ανάμεσα στους θάμνους. Αμέσως έτρεξα και άρχισα να απολαμβάνω μέχρι και την τελευταία σταγόνα που ακουμπούσε στο βρώμικο και αλατισμένο δέρμα μου. Πέρασε αρκετή ώρα μέχρι να απομακρυνθώ από το δροσερό  νερό και να συνειδητοποιήσω ότι άρχισε να σκοτεινιάζει.

Ο φόβος επικρατεί πια και η μοναδική σκέψη που με περιτριγυρίζει είναι να βρω ένα μέρος να κρυφτώ. Με αποφασιστικό και γρήγορο βήμα περπατούσα για ώρα αλλά το σώμα μου δεν ήθελε να ακολουθήσει άλλο και έψαξα ανάμεσα στους θάμνους και στα χόρτα να βρω κάποιον καρπό. Λίγα αγριόχορτα ήταν αρκετά για να πάρω ενέργεια και να συνεχίσω.

Σκοτάδι πια, κάνει κρύο στην παραλία και μέσα στο σπιτάκι του ναυαγοσώστη που βρήκα καταφύγιο, το κρύο με διαπερνούσε. Μια τελευταία προσευχή θα κάνω πριν κοιμηθώ. 《Αλλάχ κράτησε με ζωντανό και ζεστό. Δείξε μου τη δύναμη σου και σταμάτησε τον πόλεμο》και λίγα δευτερόλεπτα αφότου έκλεισα τα μάτια μου, ένα επίμονο φως ήταν αρκετό για να βυθιστώ στο σκοτάδι του τρόμου. 《Εδώ》φώναξε《βρήκα και άλλο ένα παιδί εδώ.

2ο ΒΡΑΒΕΙΟ: “Φαύλη Ανθρωπότης” – Βουκατζή Νάντια ΓΕΛ ΑΡΙΔΑΙΑΣ

Τόσους αιώνες ανάπτυξη

τόσα χρόνια βελτίωση

τόσες ζωές ανθρώπων διορθωμένα λάθη….

Γίναμε καλύτεροι;

ή χαθήκαμε στα στενά της λεπτομέρειας….

Τόσα χρόνια αλλάζουμε

μα τα πάντα παραμένουν αναλλοίωτα.

Πάλι ιδανικεύσαμε το παρελθόν

και πάλι το ισοπεδώσαμε

Κοίτα

οι ίδιοι είμαστε

η φυσιογνωμία μας δεν αλλάζει

περπατάμε στον ίδιο δρόμο σαν να ‘ταν καινούριος

κάνοντας κύκλους

κάνοντας στροφές

αμβλύνοντας λίγο τα βήματά μας.

3ο ΒΡΑΒΕΙΟ: “Ψάχνοντας τον Παράδεισο” – Στράντζαλης Νικόλαος μαθητής ΓΕΛ Αξού

Τους βλέπεις; Πες μου αν τους βλέπεις.

Είναι παντού γύρω μας.

Θέληση τους ο φόβος που αφήνουν πίσω

Μαζί με τις ζωές τους,

χαμένες πια,

θυσία στους δαίμονες του πολέμου

χωρίς αίσχος, χωρίς οίκτο.

Τα μέρη που άφησαν έρημα

Ερείπια που κάποτε είχαν μέσα τους ζωή,

οι δρόμοι έρημοι και αυτοί,

πέταξαν τα γέλια των παιδιών όπως τα πουλιά.

Τώρα μόνο θρήνοι αντηχούν από  μακριά.

Στους ίδιους τώρα δρόμους

Σφαίρες μοναχά πετούν

Το σφύριγμα τους κελάηδισμα πλέον.

 

Πήραν δρόμο μακρύ, πολλοί και χωρίς επιστροφή

για κάπου όμορφα και ωραία.

Ο δρόμος για τον Παράδεισο είναι μακρύς όμως …

Και κακοτράχαλος, στρωμένος με πόνο

και φαιές ελπίδες ανθρώπων σαν εσένα και εμένα

με πάθη βλέψεις μεγάλες  και όνειρα απατηλά.

Τίποτα παραπάνω δεν ζητούν παρά συμπαράσταση.

Ένα πιάτο φαί, μια κουβέρτα, ένα φρούτο

ακόμα και ένα χαμόγελο αγαθό.

Και θα συνεχίσουν το δρόμο το μακρύ

Ψάχνοντας να βρουν σε κάποια χώρα

τον Παράδεισο που με τόσο ζήλο αναζητούν…

3ο ΒΡΑΒΕΙΟ: « Μην  με  αφήνεις» Χατζόγλου Νικόλαος μαθητής ΓΕΛ Αξού

Είναι άδικο να με διώχνεις

θα φύγω από τη πατρίδα σου μην σπρώχνεις

όμως απορώ πως μπορείς να με αφήνεις μόνο

μην  ξεχνάς , έχεις περάσει τον ίδιο πόνο

Ναι  Έλληνα , εσύ

έτσι και εγώ , άφησα πίσω αδέρφια και παιδιά

γνωρίζεις τι θα πει ξενιτιά

και τι ωραία που είναι η λευτεριά

Είδα ανθρώπους να πνίγονται

στης θάλασσας τα κύματα ,

είδα παιδάκια να καίγονται

αντικρίζοντας χιλιάδες θύματα

 

Άκουσα φωνές

που σπάνε καρδιές ,

άκουσα ήχους

που πλέον κρύβονται  σε τοίχους

Πάλεψα σκληρά

για να περάσω τη συνοριογραμμή,

το πλήρωσα ακριβά

γιατί εδώ είναι κόλαση χωρίς επιστροφή

Με σκυμμένο κεφάλι

λασπωμένα παππούτσια

φεύγω , πηγαίνω σε άλλη

με την ελπίδα να μου φορέσουν τσαρούχια

Στηρίχτηκα στη φιλοξενία σου

βασίστηκα στην ιστορία σου,

μην με αφήνεις μόνο

μην ξεχνάς , έχεις περάσει τον ίδιο πόνο.