Απόηχος παρουσίασης: “Οι ανεμώνες που δεν ξέχασα” της Μαρίας Ξανθοπούλου

Ο Σύλλογος φίλων Βιβλίου του Ν. Πέλλας την Τετάρτη 13 Νοεμβρίου είχε τη χαρά να παρουσιάσει την νέα ποιητική συλλογή της Μαρίας Ξανθοπούλου

με τίτλο «Οι ανεμώνες που δεν ξέχασα» από τις εκδόσεις Ανάτυπο στο café prestige.
Σε μια κατάμεστη αίθουσα που το αποτελούσε ένα ένθερμο κοινό, οι στίχοι της Μαρίας παιχνίδιζαν τρυφερά στην ψυχή μας δίνοντας τη σειρά τους, άλλοτε στη μουσική και άλλοτε σε βίντεο σκορπώντας συγκίνηση και τρυφερότητα.
Η Μαρία Ξανθοπούλου φρόντισε να υποδεχτεί τις προσκεκλημένες της, σαν μια τέλεια οικοδέσποινα, δωρίζοντας τους υπέροχα χειροποίητα σκουλαρίκια που τα είχε φτιάξει μόνη της. Η Μόιρα Τριανταφύλλου αντιπρόεδρος του Συλλόγου Φίλων Βιβλίου η οποία έκανε την παρουσίαση με τον δικό της ιδιαίτερο τρόπο έδωσε πρώτα το λόγο στην πρόεδρο του Συλλόγου Αικατερίνη Μαυρογονάτου η οποία καλωσόρισε τους προσκεκλημένους της βραδιάς και μεταξύ άλλων, δίνοντας έμφαση στον τίτλο του βιβλίου, αναφέρθηκε στις ασήμαντες σημαντικές ανεμώνες που δεν μαράθηκαν γιατί καθένας μας φροντίζει να τις ποτίζει με περισσή αγάπη και μνήμη. Ανεμώνες-στιγμές που δεν τις κόψαμε όσο κι αν τις αγαπήσαμε μόνο και μόνο για να τις καμαρώνουμε να υπάρχουν έστω και χωρίς εμάς πια και προέτρεψε την Μαρία να συνεχίσεις να μας μοιράζει τις ανεμώνες που δεν ξέχασε μήπως έτσι θυμηθούμε και τα δικά μας αγριολούλουδα και τους δώσουμε την αξία που τους πρέπει.
Στη συνέχεια η Κάκια Παυλίδου παρουσίασε τις ανεμώνες με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Μεταξύ άλλων είπε: «Η ανεμώνη του τίτλου, ακόμη κι αν είναι στον πληθυντικό, ηχητικά παραπέμπει σε στιγμές μοναχικότητας, που είναι αναγκαία για να ταξινομηθούν μέσα μας τα «πράγματα» και τα γεγονότα, ανάλογα με την βαρύτητα και την αξία που τους αποδίδουμε. Όλα εμπεριέχουν μία αθόρυβη μουσική. Παρτιτούρες που συνθέτει ο παιδικός εαυτός. Στις χαρές η Μαρία γίνεται παιδί. Στις λύπες, επίσης. Στην κριτική της προς τον κόσμο, το ίδιο. Και ειδικά στον θάνατο του πατέρα. Αναπόφευκτα υπάρχει στον ρόλο της κόρης και βιώνει τον θάνατο από το ανάστημα του μικρού παιδιού, καθώς σαν λαβωμένος γίγαντας ο Πατέρας παραδίδει την τελευταία του πνοή, θύμα της βίας των συνταγματαρχών. Και σ’ αυτές τις δύσκολες περιγραφές οι λέξεις έχουν μία τρυφερότητα. Δεν αγριεύουν. Ποτισμένες στο νάμα της Ψυχής της Μαρίας λειτουργούν στοχευμένα στο να διατηρήσουν τις μνήμες, να μην ξεχάσει ο εαυτός τις ρίζες του και τις διαδρομές που προηγήθηκαν, χωρίς θυμό, χωρίς απωθημένα, χωρίς εσωτερικές εκκρεμότητες αρνητικών συναισθημάτων.
Επιτυγχάνεται μία γεφύρωση παρελθόντος και μέλλοντος με αρωγό τις λέξεις που ακόμη και στις τιμωρίες ή στην κριτική τους διατηρούν μία έμφυτη ευγένεια και τρυφερότητα».
Ο εκπρόσωπος των εκδόσεων Ανάτυπο Μιχάλης Στυλιανόπουλος μίλησε κι αυτός με την σειρά του για την συνεργασία του εκδοτικού οίκου με την ποιήτρια και για την αξία της ποίησης στη ζωή μας.
Η μουσική παρέμβαση της Δέσποινας Κανελλιάδου και του Μάκη Δημελή ήταν αυτή που χρειαζόμασταν για να μπει το κοινό στο συγκινησιακό κλίμα που έτσι κι αλλιώς μας προτρέπει η νέα συλλογή της Μαρίας Ξανθοπούλου.
Η προβολή των βίντεο δύο ποιημάτων της συλλογής, επιμελημένα με αγάπη, από την κ. Κάκια Παυλίδου καθήλωσαν τους παριστάμενους.
Αξιοσημείωτο είναι ότι αν και υπήρχε το αδιαχώρητο, σε όλη τη διάρκεια της εκδήλωσης το κοινό παρακολουθούσε χωρίς να ακούγεται ο παραμικρός ψίθυρος.
Ακολούθησαν οι απαγγελίες ποιημάτων από τις κυρίες Βάσω Δελιτζάκη, Βούλα Αργυράκη, Αλίκη Σουλή, Ελένη Χαραντώνη, Ευαγγελία Κιόρτη, Πασχαλίνα Καρατσαλιώτη, Γιώτα Σαρηγιαννίδου.
Οι συγκινητικές και πολύ ανθρώπινες στιγμές της βραδιάς ήταν το χειρόγραφο μπλοκάκι της κ. Πασχαλίνας Καρατσαλιώτη που εκεί με τη δασεία και την περισπωμένη μεταξύ άλλων είπε: «Δεν είμαι και τόσο εξοικειωμένη με τα μικρόφωνα και σε τόσο εκλεκτό και μεγάλο ακροατήριο. Προετοιμάστηκα βέβαια για το τί θα πω. Φοβάμαι μ ην πάθω σαν κάποιον τουϊτά που έψαχνε λέει τοίχο να γράψει σύνθημα και δεν έβρισκε. Όταν βρήκε τοίχο, ξέχασε το σύνθημα. Όλα μπορεί να συμβούν.
Θέλω να ευχαριστήσω την φίλη μου Μαρία Ξανθοπούλου. Ήρθε στο σπίτι μου με την άλλη ιδιότητά της, ως σύμβουλος οικογένειας. Πριν γνωρίσω την Μαρία. «όλα ραγισμένα μπετόν» στη ζωή μου. Δανείστηκα τον τίτλο από το ποίημα που θα απαγγείλω. Ήρθε στο σπίτι μου η Μαρία, μια Μαρία που έμοιαζε με Κυριακή, γιατί κουβαλάει τον ήλιο μέσα της, που ξέρει να σε ηρεμεί, όπως η κυριακάτικη λειτουργία. Πρόθυμη και έτοιμη να σού συμπαρασταθεί με κάθε τρόπο. Να σού επιτρέπει να την παίρνεις τηλέφωνο οποιαδήποτε ώρα της ημέρας και νύχτας ακόμη, όταν έχεις ανάγκη να μιλήσεις με κάποιον. Ήρωες δε τα άτομα με ειδικές ανάγκες. Αφιερωμένη ψυχή τε και σώματι και σε αυτό το κομμάτι. Πότε τα προλαβαίνει όλα; Αντιμετωπίζει τα πάντα με αισιοδοξία και καλοσύνη. Από πού πηγάζει τόση καλοσύνη; Μάλλον από την αγάπη της για τη ζωή. Όπως μού είπε η ίδια «Όταν αγαπάμε τη ζωή, αγαπάμε όλα τα πλάσματα που υπάρχουν πάνω σε αυτή». Μού είπε χαρακτηριστικά «Κάποιοι άνθρωποι μοιάζουν με Κυριακή.» Για μένα αυτό ισχύει για τη Μαρία.
Η επίσης συγκινητική και τρυφερή στιγμή ήταν τα τραγούδια που μας είπε ο αγαπημένος Ηρακλής Χατζηπαναγιωτίδης όπως επίσης και το τραγούδι του Νίκου Κανελλιάδη που μελοποίησε και ερμήνευσε η Δέσποινα Κανελλιάδου.
Η βραδιά έκλεισε με τα τρυφερά λόγια της Μαρίας, που ευχαρίστησε έναν έναν ξεχωριστά που την τίμησαν σε αυτή την εκδήλωση. Η Μαρία δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει ακόμα και όσους δεν ήρθαν γιατί ήξερε πως έτσι κι αλλιώς όλοι οι αγαπημένοι άνθρωποί της νοερά ήταν εκεί.
Καλοτάξιδη η νέα σου ποιητική συλλογή Μαρία Ξανθοπούλου!