Βιβλιοπροτάσεις Απριλίου της δημόσιας βιβλιοθήκης Έδεσσας

Βιβλιοπροτάσεις Απριλίου της δημόσιας βιβλιοθήκης Έδεσσας

Πάσχα το τερπνόν: Τώρα πια τα πάντα πλημμύρισαν φως, ο ουρανός και η γη και τα καταχθόνια

Ο συλλογικός αυτός τόμος με τις δεκαπέντε συμμετοχές και τη σύγχρονη, λιτή και με σεβασμό στην παράδοση εικονογράφησή του, προσφέρει στον αναγνώστη μια μεγάλη ποικιλία προσωπικών βιωμάτων, ερμηνειών και απόψεων προσανατολισμένων στον κεντρικό γενεσιουργό πυρήνα απ’ όπου αυτά αντλούν την ενέργειά τους: Τα πάθη και την Ανάσταση του Κυρίου Ημών Ιησού Χριστού. Έτσι ελπίζεται ότι θα βοηθήσει όποιον τον διαβάσει (…) να εμβαθύνει, στηριγμένος στις δικές του προσωπικές προσδοκίες και εμπειρίες, στο Μεγάλο Μυστήριο της Αναστάσεως, και να επιδιώξει να το βιώσει.

Ο Χριστός ξανασταυρώνεται, Νίκου Καζαντζάκη

Στη Λυκόβρυση, ένα χωριό τής Ανατολίας, ένα παμπάλαιο έθιμο απαιτεί από τους κατοίκους να αναβιώσουν το Πάθος τού Χριστού κατά τη Μεγάλη Εβδομάδα. Η άφιξη μιας ομάδας Ελλήνων, κυνηγημένων από τους Τούρκους, μοιράζει τη Λυκόβρυση στα δύο: ενώ ο ιερέας και οι προύχοντες αποδιώχνουν τους απόκληρους, εκείνοι που υποδύονται τους Αποστόλους και τον Χριστό προσπαθούν να τους βοηθήσουν. Μια άγρια πάλη αρχίζει να εξελίσσεται ανάμεσα στους πρόσφυγες, που έχουν εξαγριωθεί από την μακρά λιμοκτονία, και τους κατοίκους τού χωριού. Μια ιστορία με πολύ σύγχρονους απόηχους. Αυτό το επικό μυθιστόρημα του μεγάλου Έλληνα συγγραφέα Νίκου Καζαντζάκη (1883-1957) επανατοποθετεί την ουσία τού ευαγγελικού μηνύματος στην καρδιά τής εποχής μας.

Πασχαλινά διηγήματα, Αλέξανδρος Παπαδιαμάντης

Εις τα διηγήματα, όσα εδημοσίευσα κατά καιρούς ο υποφαινόμενος τα Χριστούγεννα ή το Πάσχα ενεπνεύσθην, αληθώς, από τας αναμνήσεις μου και τα αισθήματα μου, τα οποία θέλγουσιν και συγκινούσιν εμέ αυτόν – ίσως και ολίγους φιλαναγνώστας […] Έπειτα ουδαμού σχεδόν θα εύρηται ότι επέζησα βεβιασμένην θέσιν ή πλοκήν, όπως γαλβανίσω την περιέργειαν του αναγνώστου. Όπου γίνεται λόγος περί ξενιτεμένων, οίτινες επιστρέφουσι μετά μακράν απουσία ή στέλλουσι γράμματα μετά υλικής παρηγορίας εις τους οικείους, ταύτα όλα βασίζονται επί της πραγματικότητος […] Αλλά τα πλείστα των υπ’ εμού γραφέντων εορτασίμων διηγημάτων έχουσιν, ας μου επιτραπή ο λατινικός όρος, a priori την υπόθεσιν, είναι δηλαδή μάλλον θρησκευτικά.

             4) Τα μήλα του μάγειρα : παράδοση της Μοναστηριακής Τράπεζας / Πάολα Ψαρρού

 Η αγάπη και η φιλαδελφία προσφερόμενη στο όνομα του Χριστού ερμηνεύει την παρούσα συμμετοχή μας στο ενδιαφέρον της αδελφής μας Πάολας Ψαρρού με τα έθη, τα ήθη και τους τρόπους των Μοναχών τους σχετικούς με την Μοναστηριακή τους τράπεζα. Η αδελφή μας, ευλαβής προσκυνήτρια πολλών Μονών της γνώρας μας, συνέλεξε με πολύ κόπο και πολλή προσοχή μια ποικιλία συνταγών και τρόπων παρασκευής, τους οποίους προσφέρει με την παρούσα έκδοση σ’ όλη την Εκκλησία. Και τούτο το πράττει θεωρώντας, ότι οι κοινοβιακές μοναστικές Αδελφότητες αποτελούν ένα ιερό κομμάτι της Εκκλησίας, το οποίο την τροφοδοτεί με την αφιέρωσή του, την άσκηση και τον εξ αυτής Αγιασμό και κατά τούτο την ζωογονεί εν Πνεύματι και Αληθεία. Ενδιαφέρεται έτσι για την καθημερινότητα των Μοναχών θέλοντας να ψηλαφίσει χάριν όλης της Εκκλησίας τις σύγχρονες καθημερινές επιλογές τους, εκείνες πού σημειολογούν και σηματοδοτούν την στάση της ζωής τους. (. . .)

Οψοποιών μαγγανείαι ήγουν καλογηρική μαγειρική, Αρχιμ. Δοσιθέου

«Τέκνα πνευματικά, φίλοι και γνωστοί και κυρίως χριστιανές γυναίκες μού ζητούσαν επιμόνως συνταγές μαγειρικής, και δη καλογηρικής μαγειρικής. Ύστερα από πολλούς δισταγμούς αποφάσισα να τις δημοσιεύσω, ώστε να ικανοποιήσω την επιθυμία τους. Οι συνταγές αυτές είναι προϊόν πείρας 30 και πλέον χρόνων. “Εν λοπάσι και χύτραις πέπνιγμαι”, για να θυμηθώ τον Αριστοφάνη. Είναι συνταγές δοκιμασμένες στην πράξη, στο τηγάνι και στην κατσαρόλα. Δεν είναι του γραφείου. Απουσιάζουν όμως οι κρεατοσυνταγές γιατί τα μοναστήρια δεν κρεοφαγούν, οπότε αγνοούμε και τους τρόπους μαγειρεύματος. Και μια γενική συνταγή: Ο οδηγός μαγειρικής δεν κάνει τον μάγειρο, ως ουδέ μία γραμμή τον γεωμέτρην ή είς πλους τον θαλάττιον (τον θαλασσόλυκο), για να θυμηθούμε τον Άγιο Γρηγόριο τον Θεολόγο. Η μαγειρική είναι παράδοση και ταπείνωση. Ερωτάτε να μαθαίνετε. Χρειάζεται ακόμη το καρφί του Χότζα, αλλά αυτό είναι άλλη ιστορία. Ο τίτλος του βιβλίου είναι από τον Γρηγόριο τον Θεολόγο. “Οψοποιών μαγγανείαι” δηλαδή “μάγια των μαγείρων”. Όσοι ασχολούμεθα μ’ αυτές τις “μαγγανείες” έχουμε τις ευχές των αγίων που ήταν μάγειροι, του Αγίου Σάββα του ηγιασμένου, του Αγίου Ιωάννου Επισκόπου Κολωνίας, του Αγίου Ευφροσύνου του Μαγείρου, και τόσων άλλων που αγίασαν καθαρίζοντας κρεμμύδια, τρίβοντας κατσαρόλες και φυσώντας φωτιές. Οι πλείστοι έμειναν ανώνυμοι. Ποιος ασχολείται με το μαγειριό; Όλοι έχουν τον νου τους στο πιάτο. Όμως είναι γνωστοί εις Εκείνον …και αυτό αρκεί».

Κυρά Κυραλίνα, Παναΐτ Ιστράτι

Ο Παναϊτ Ιστράτι (Γεράσιμος Βαλσαμής) γεννήθηκε το 1884 στη Βράιλα της Ρουμανίας. Γονείς του ήταν ο Έλληνας Κεφαλλονίτης Γεώργιος Βαλσαμής και η Ρουμάνα Ζωίτσα Ιστράτι. Εξαιτίας της λαϊκής καταγωγής του αναγκάστηκε για βιοποριστικούς λόγους να κάνει διάφορα επαγγέλματα όπως κλειδαράς, ζαχαροπλάστης, χαλκωματής, χαμάλης, φορτοεκφορτωτής, γυρολόγος, χτίστης, φωτογράφος, δημοσιογράφος, ταχυδρόμος κ.λπ. Μ΄ αυτό τον τρόπο γνώρισε από πρώτο χέρι την κατάσταση των λαϊκών τάξεων. Για κάποιο διάστημα υπήρξε συνδικαλιστής στο σωματείο των εργατών του λιμανιού της Βράιλας. Γύρισε δουλεύοντας σ΄ όλες τις χώρες της Μεσογείου κι έφτασε στη Γαλλία, όπου ο Ρομαίν Ρολλάν πρόσεξε το μεγάλο συγγραφικό του ταλέντο και βοήθησε στην ανάδειξή του. Έγραψε τα έργα: “Κυρά Κυραλίνα”, “Αρχόντισα του Σνάγκοφ”, “Η Νερατζούλα”, “Οι Χαιντούκοι”, “Θείο Άγγελο” κ.α. Είχε προσωπική φιλία με το Νίκο Καζαντζάκη. Επισκέφτηκε την Ελλάδα το Φλεβάρη του 1928 και το 1932 παντρεύτηκε τη Μάργκα. Λίγο πριν το τέλος του θα γράψει: “Πίστεψα τυφλά στο ιδεώδες, πίστεψα στην Πίστη μου και σ΄ εκείνη των Άλλων και για καιρό δε γελάστηκα. Το να ονειρεύεται κανείς δεν αρκεί. Ακόμη και το να ζει κανείς δεν αρκεί. Να δημιουργεί κανείς σημαίνει να τιθασεύει τα όνειρά του και να κυριαρχεί στη ζωή του”. Ταλαιπωρημένος από φυματίωση, πέθανε την Άνοιξη του 1935.

Η αέναη ευφορία: δοκίμιο για το καθήκον της ευτυχίας / Πασκάλ Μπρύκνερ

Αμείλικτος αναλυτής των σύγχρονων ηθών και μυθολογιών, ο Πασκάλ Μπρυκνέρ επιτίθεται αυτή τη φορά ενάντια στην «τρομοκρατία της ευτυχίας». Πώς μια θεμιτή και γενικώς αποδεκτή επιδίωξη κατέληξε να δηλητηριάσει τη ζωή μας; Η αέναη ευφορία είναι ένα φιλοσοφικό και λογοτεχνικό έργο γραμμένο με πολλή γνώση, πολλή ευφυΐα και πολύ μπρίο. Ένα συναρπαστικό δοκίμιο, μια ωδή στις μικρές χαρές της ζωής.

Το Χειρόγραφο, David Gibbins

Ο Τζακ Χάουαρντ αποκαλύπτει ένα μυστικό.
Ίσως ένα καλά προστατευμένο, ένα επτασφράγιστο μυστικό…
Φανταστείτε ότι μια από τις μεγαλύτερες αρχαίες βιβλιοθήκες του κόσμου, που είχε θαφτεί στις στάχτες ενός ηφαιστείου, ανακαλύπτεται μετά από 2000 χρόνια…
Φανταστείτε, επίσης, ότι στα ευρήματα της βιβλιοθήκης συγκαταλέγεται το χειρόγραφο ενός χαμένου Ευαγγελίου που η αποκάλυψή του θα μπορούσε να συγκλονίσει τα θεμέλια του Δυτικού κόσμου…
Και φανταστείτε ότι αυτός που ανακαλύπτει το συνταρακτικό μυστικό είστε εσείς και θα πρέπει να αντιμετωπίσετε τρομακτικούς εχθρούς που είναι αποφασισμένοι να σας εξοντώσουν, προκειμένου να βεβαιωθούν ότι το χειρόγραφο δεν θα δει ποτέ το φως της δημοσιότητας…
Ακολουθήστε τα βήματα του δυναμικού Τζακ Χάουαρντ, κορυφαίου αρχαιολόγου, που ανακαλύπτει το μυστικό, ενώ παράλληλα καλείται να αποτρέψει άλλους από την ίδια ανακάλυψη…

Φταίει ο εγκέφαλός μου: Ο εκπληκτικός εγκέφαλος των εφήβων αποκαλύπτεται, Νικολά Μόργκαν

Η επιστηµονική έρευνα αποκαλύπτει αυτό που πάντα οι γονείς υποπτεύονταν: ο εφηβικός εγκέφαλος ΕΙΝΑΙ ιδιαίτερος! Ανακαλύψτε γιατί σε αυτό το ρηξικέλευθο, καθησυχαστικό και εξαιρετικά ευχάριστο βιβλίο.
Από την ανάληψη κινδύνων µέχρι τον ύπνο ως αργά το πρωί, από τις διαφορές των φύλων µέχρι την κατάθλιψη, από τα ανεξέλεγκτα συναισθήµατα µέχρι τις συνέπειες των ναρκωτικών και του αλκοόλ, το “Φταίει ο εγκέφαλός µου” σας λέει όλα όσα πρέπει να ξέρετε για τη βιολογία και την ψυχολογία πίσω από τη συµπεριφορά. Απαραίτητο ανάγνωσµα για εφήβους και γονείς.

Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία : πόσο οι αρρώστιες επηρέασαν τους πολιτικούς τα τελευταία 100 χρόνια, Ντέιβιντ Όουεν

Στη μελέτη του Ασθενείς ηγέτες στην εξουσία, ο Ντέιβιντ Όουεν εξετάζει τη λεπτή σχέση πολιτικής και ασθένειας την περίοδο 1901-2007 και ιδιαίτερα το πώς μια σωματική ή πνευματική νόσος, αλλά και η αντιμετώπισή της, μπορεί να σπρώξει τους πολιτικούς ηγέτες σε παράλογες και απερίσκεπτες ενέργειες, με αποτέλεσμα να επηρεάζονται η διαδικασία λήψης αποφάσεων και η λειτουργία του κράτους. Ο συγγραφέας εστιάζει ιδιαίτερα σε εκείνους τους πολιτικούς αρχηγούς που, ενώ δεν έπασχαν από κλινικά νοσήματα, εμφάνιζαν αυτό που αποκαλεί Σύνδρομο της Ύβρεως, δηλαδή μια αλλοιωμένη αντίληψη της πραγματικότητας, καθώς και μια υπερβολική αυτοπεποίθηση και απαξίωση των αντίθετων απόψεων-ή και όλων των απόψεων, πλην των δικών τους. Βαθύς γνώστης τόσο της ιατρικής όσο και της πολιτικής, ο λόρδος Ντέιβιντ Όουεν μελετά τις επιπτώσεις της ασθένειας στους κυριότερους πολιτικούς ηγέτες του 20ού αιώνα (Ρούζβελτ, Λόιντ Τζορτζ, Μουσολίνι, Χίτλερ, Τσάμπερλεν, Τσόρτσιλ, σάχης Ρεζά Παχλαβί, Μάο Τσε-τουνγκ, Aϊζενχάουερ, Ίντεν, Μακμίλαν, Ντε Γκολ, Τζον Κένεντι, Γουίλσον, Νίξον, Πολ Ποτ, Θάτσερ, Μουγκάμπε, Ρήγκαν, Μιτεράν, Γέλτσιν, Σιράκ, Μπλερ, Τζορτζ Μπους, Αριέλ Σαρόν), αναλύοντας επίσης τις εγγυήσεις που πρέπει να ζητήσει η κοινωνία, προκειμένου να προστατευτεί από τις συνέπειες της ασθένειας των πολιτικών αρχηγών.