Είναι περίπου 50 ετών και νιώθει ήδη απελπισμένος, εγκαταλειμμένος και μόνος. Ο Β.Ι. από τον Οκτώβρη κοιμάται πάνω στο τσιμέντο σε έναν ανοιχτό χώρο στο δασάκι της Αριδαίας. Έχασε τη δουλειά του, μακρυά και από τη γυναίκα του.
Έτσι, ενάμιση μήνα τώρα κοιμάται πάνω σε ένα στρώμα που του έδωσαν περαστικοί σε ένα ανοικτό λυόμενο χώρο εγκαταλειμμένος στα στοιχεία της φύσης και των ανελέητων θερμοκρασιών του χειμώνα.
Διατρέφεται με ότι βρει από αυτά που όλοι μας θεωρούμε ότι είναι για τον κάδο!
«Όταν κάνει πολύ κρύο φορώ ότι έχω και το μπουφάν» δηλώνει και αμέσως μετά βυθίζεται ξανά στις σκέψεις του. Παραμένει σιωπηλός για λίγο και μιλά για τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει «δεν χρειάζεται πολύ για να σε πάρει από κάτω η ζωή, κάτι να στραβώσει, εύκολα μετά ακολουθεί και κάτι ακόμη κι άλλο κι άλλο και βρίσκεσαι, όπως εγώ στο δρόμο».
Προσπαθεί να εξασφαλίσει το φαγητό της ημέρας, δεν το καταφέρνει πάντα. Αυτό που οι περισσότεροι μας έχουμε δεδομένο. Όνειρο του είναι να βρει ξανά ένα σπίτι και βρεθεί κοντά σε συγγενείς και φίλους «Όχι πολλά- πολλά, ένα δωμάτιο και μια τουαλέτα να έχει, δεν χρειάζομαι περισσότερα» δηλώνει και με συντροφιά τη μοναξιά του, δέχεται λίγη βοήθεια από έναν συνάνθρωπο μας.
Προχθές κάποιος του έφερε ένα μαγκάλι… βυθίζεται ξανά στις σκέψεις του και μένει εκεί.
Εμείς όσο καλοπροαίρετα και να εκφραστούμε θα πρέπει η Πολιτεία, ο Δήμος (;) και όλοι μας να βοηθήσουμε τον συνάνθρωπο μας στις δύσκολες στιγμές που περνάει.
Να δείξουμε την ανθρωπιά μας!
Το μήνυμα των Χριστουγέννων είναι μπροστά μας!
Όσο για τη δημοτική αρχή που είναι όπως δηλώνει σε εγρήγορση (να’χαμε να λέγαμε…) ας στείλει κάποιον υπάλληλο να διαπιστώσει του λόγου το αληθές και ας αφήσει στην άκρη για λίγο τα λαμπάκια και τις ευχετήριες κάρτες.
Ας δείξει η “Αυτού Θεολογικότης” ότι διακατέχεται από στοιχειώδη ευαισθησία, μέρες που είναι.
Πηγή Καθρέφτης Πέλλας
Άστεγος και εγκαταλελειμμένος στην Αριδαία