Ένωση Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας για την εκτός ελέγχου κατάσταση στα Νοσοκομεία

Ανακοίνωση της Εκτελεστικής Γραμματείας της Ομοσπονδίας Ενώσεων Νοσοκομειακών Γιατρών Ελλάδας για την πανδημία και την εκτός ελέγχου κατάσταση στα νοσοκομεία όλης της χώρας:
Η πανδημία φουντώνει, τα θλιβερά ρεκόρ ημερήσιων κρουσμάτων, θανάτων, διασωληνωμένων καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο. Βαρέως πάσχοντες διασωληνωμένοι εκτός ΜΕΘ σε κοινούς θαλάμους και φορητούς αναπνευστήρες πεθαίνουν καθημερινά, περιμένοντας μάταια για ένα κρεβάτι ΜΕΘ (99 στην επίσημη λίστα αναμονής ΕΚΑΒ – ΕΚΕΠΥ στις 11/11/21), τα ράντζα πλημμυρίζουν τα νοσοκομεία μετά από κάθε εφημερία, δεκάδες ασθενείς παραμένουν ώρες μετά το κλείσιμο της γενικής εφημερίας στα τμήματα επειγόντων περιστατικών γιατί και τα ράντζα εξαντλούνται, η επίσκεψη των γιατρών ξεκινάει το πρωί και τελειώνει το βράδυ, σε πολλά νοσοκομεία (π.χ. Θεσσαλονίκη, Θεσσαλία) εφημερεύει μόνο ένας γιατρός για 50, 100 ακόμα και για 120 ασθενείς, το λιγοστό εξουθενωμένο προσωπικό έχει ξεπεράσει εδώ και καιρό τα όρια του.
Και όμως η κυβέρνηση εξακολουθεί με θράσος να ισχυρίζεται ότι η κατάσταση είναι διαχειρίσιμη. Στους πόσους χιλιάδες νεκρούς θα σταματήσει η κατάσταση να είναι διαχειρίσιμη; Στους πόσους διασωληνωμένους εκτός ΜΕΘ; Στα πόσα ράντζα;
Εξακολουθεί να απορρίπτει κάθε πρόταση των νοσοκομειακών γιατρών για ουσιαστική ενίσχυση του δημόσιου συστήματος υγείας και να εφαρμόζει την ίδια πολιτική της ανακύκλωσης και των μετακινήσεων, του στυψίματος κυριολεκτικά του αποδεκατισμένου προσωπικού, της απογύμνωσης της ΠΦΥ. Εξακολουθεί να αρνείται να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα προστασίας για τη μείωση της διασποράς στα Μέσα Μαζικής Μεταφοράς και τους χώρους δουλειάς, που μαζί με το πολύτιμο όπλο του εμβολιασμού, μπορεί να αναχαιτίσει το 4ο επιδημικό κύμα που φουντώνει.
Επαναλαμβάνει μονότονα το ίδιο αφήγημα της ατομικής ευθύνης, εφαρμόζει την ίδια απαράλλακτη πολιτική που μας οδήγησε ως εδώ. Άλλωστε οι ίδιοι οι ψυχροί αριθμοί δείχνουν πως στο ψηλότερο ως τώρα κύμα έξαρσης της πανδημίας (τέλος Μαρτίου 2021 στην Νότια Ελλάδα, τότε που είχε εμβολιασθεί μόνο ένα μικρό μέρος του πληθυσμού) οι συνολικά νοσηλευόμενοι ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 6.000 και από αυτούς όσοι χρειάστηκαν ΜΕΘ ποτέ δεν ξεπέρασαν τους 950 ταυτόχρονα.
Τα πράγματα θα ήταν πολύ διαφορετικά προς το καλύτερο, αν είχαν εισακουστεί οι προτάσεις που είχαμε καταθέσει ως ΟΕΝΓΕ και ως Ενώσεις νοσοκομειακών γιατρών ήδη από τον Μάρτιο του 2020.
Το έγκλημα είναι προδιαγεγραμμένο και οι ευθύνες της κυβέρνησης βαριές.
Γιατί οι 2.000 προσλήψεις μόνιμων γιατρών που διατυμπανίζουν ότι έγιναν ΔΕΝ έχουν γίνει. Γιατί είναι προκηρύξεις για τις οποίες οι κρίσεις δεν έχουν ολοκληρωθεί ακόμα. Ακόμα όμως και αν είχαν γίνει, θα ήταν σταγόνα στον ωκεανό των χιλιάδων κενών οργανικών θέσεων που προϋπήρχαν της πανδημίας, πολύ περισσότερο που στο ίδιο διάστημα έχουν αποχωρήσει, συνταξιοδοτηθεί, παραιτηθεί εκατοντάδες συνάδελφοι.
Γιατί οι 2.000 προσλήψεις επικουρικών γιατρών είναι στη συντριπτική τους πλειοψηφία ανανεώσεις συμβάσεων συναδέλφων που τους κρατάνε όμηρους η σημερινή και όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις γιατί θεωρούν, όπως ανερυθρίαστα δήλωσε η αναπληρώτρια υπουργός υγείας στην Καρδίτσα, ότι δεν είναι «όλοι τους καλοί» για να έχουν μόνιμη και σταθερή δουλειά.
Γιατί δεν είναι κρεβάτι ΜΕΘ ένας αναπνευστήρας και ένα μόνιτορ, όπως ισχυρίζεται η κυβέρνηση δια στόματος του υπουργού υγείας. Γιατί ΜΕΘ είναι ξεχωριστός χώρος νοσηλείας με γιατρούς και νοσηλευτές παρόντες 24 ώρες το 24ώρο. Γιατί είναι χυδαίο αντιεπιστημονικό ψέμα πως «δεν παθαίνει δα και τίποτα ο βαρέως πάσχων διασωληνωμένος αν μείνει εκτός ΜΕΘ 1-2-3-4 μέρες» όπως έλεγαν τον Μάρτιο εκπρόσωποι της κρατικής επιτροπής «ειδικών» και που επανέλαβε αυτές τις μέρες και η κυρία Γκάγκα.
Γιατί ακόμα και 1.500 κρεβάτια ΜΕΘ πλήρως στελεχωμένα και εξοπλισμένα να διαθέταμε θα ήταν πολύ λιγότερα από τα 3.500 κρεβάτια ΜΕΘ και ΜΑΦ που σύμφωνα με τον ΠΟΥ έχει ανάγκη η χώρα μας. Γιατί δεν είναι πολυτέλεια, όπως ξεδιάντροπα είπε ο υπουργός επικρατείας, να έχει το δημόσιο σύστημα υγείας τις αναγκαίες εφεδρείες ώστε να μπορεί να αντιμετωπίσει τις τρέχουσες και έκτακτες ανάγκες.
Γιατί το θράσος της κυβέρνησης έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Από την μία αναγκαστικές παράνομες εντολές εξοντωτικής υπερεφημέρευσης και επικίνδυνης προχειρότητας (π.χ. να περιθάλπουν βαρέως πάσχοντες ασθενείς COVID γιατροί άσχετων ειδικοτήτων) και από την άλλη απειλές, συκοφάντηση και μηνύσεις ενάντια σε όποιον γιατρό λέει την αλήθεια για την κατάσταση.
Ως εδώ! Δυναμώνουμε τους αγώνες μας για να προστατεύσουμε την υγεία και τη ζωή μας, την αξιοπρέπεια μας. Είναι μονόδρομος. Τα πράγματα θα ήταν πολύ χειρότερα αν δεν είχαν αναπτυχθεί οι αγώνες των υγειονομικών αλλά και των σωματείων, των μαζικών φορέων που ένωσαν τη φωνή τους μαζί μας και διεκδίκησαν το δικαίωμα τους στη ζωή!
Κανένας ασθενής σε ράντζο! Κανένας διασωληνωμένος εκτός ΜΕΘ! Καμία συγχώνευση, κλείσιμο τμημάτων –κλινικών –νοσοκομείων. Κανένας περιορισμός χειρουργείων, διαγνωστικών και ιατρικών πράξεων, καμία μετατροπή δημόσιου νοσοκομείου σε κοβιντάδικο.
Επίταξη ΤΩΡΑ του ιδιωτικού τομέα υγείας, δηλαδή των μεγάλων ιδιωτικών θεραπευτηρίων και όχι επικοινωνιακές φούσκες με επιστρατεύσεις κάποιων λίγων αυτοαπασχολούμενων ιδιωτών γιατρών κάτι που ήδη έχει αποτύχει πανηγυρικά δύο φορές ως τώρα.
Να προσληφθούν ΤΩΡΑ, με έλεγχο μόνο των τυπικών προσόντων και με κατεπείγουσες διαδικασίες, όλοι οι επιλαχόντες γιατροί. Μαζικές προλήψεις μόνιμων γιατρών ώστε να καλυφθεί το σύνολο των κενών οργανικών θέσεων και να επαναλειτουργήσουν τα νοσοκομεία που έχουν κλείσει.
Μονιμοποίηση τώρα όλων των επικουρικών και συμβασιούχων χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
Να προσληφθούν ΤΩΡΑ το σύνολο των ειδικευόμενων γιατρών που είναι στις λίστες αναμονής.
Να ενισχυθεί με μόνιμες προσλήψεις και υποδομές και η Πρωτοβάθμια Φροντίδα Υγείας που αποσαρθρώνεται τελείως.
Μέτρα προστασίας στους χώρους δουλειάς, στα σχολεία, στις σχολές και στα ΜΜΜ.
Να επιστρέψουν τώρα όσοι συνάδελφοι είναι σε αναστολή εργασίας. Κανείς δεν περισσεύει.
Είναι πολύτιμοι.
Η ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥΤΕΛΕΙΑ. ΟΙ ΖΩΕΣ ΜΑΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΡΙΘΜΟΙ.
«Ότι μετράει δε μετριέται πάντα και ότι μετριέται δε μετράει πάντα»
Γουίλιαμ Μπρους Κάμερον