Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Η ημέρα Εθνικής Αντίστασης, κατά τη διάρκεια της Κατοχής εναντίον των κατακτητών, τιμήθηκε την Κυριακή, 24 Νοεμβρίου, από τον δήμο Πέλλας και τα Αντιστασιακά Σωματεία
στο Μνημείο Εθνικής Αντίστασης στα Γιαννιτσά – δείτε και εδώ. Ο Διευθυντής του 6ου Δημοτικού Σχολείου Γιάννης Πετρόπουλος, είχε τον λόγο για το ιστορικό της ημέρας.
Διαβάστε ολόκληρο το “Αλφαβητάρι για την 25η Νοεμβρίου”:
Τούτος ο λαός αφέντη μου
Δεν ξέρει πολλά λόγια
Ακούει, σωπαίνει κι όσα του λες
Τα δένει κομπολόγια
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Πίνδο, που σε λένε Τεπελένι κι Άγιοι Σαράντα, Ελμπασάν και Κορυτσά.
Μνήμη του λαού μου με το χαμόγελο στα χείλη για το μέτωπο και το χέρι στο τουφέκι, μικρός λαός που πολεμά για τα δίκια του κόσμου όπως έγραψε η ποίηση, αναγκάζοντας τον εισβολέα να κυνηγά τη σκιά του οπισθοχωρώντας.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Πίνδο , που είδες τους στρατιώτες να σε διαβαίνουν περήφανοι, να φτάνουν μέχρι τις μεγάλες πόλεις της Αλβανίας και να μπαίνουν στις πολιτείες και τα χωριά ελευθερωτές.
Μνήμη του λαού μου που έφτασες στα ακρότατα όρια της ευτυχίας με τρύπια άρβυλα και λιγοστά πολεμοφόδια υποχρεώνοντας τους ιταλούς να τρέξουν στους Ναζί για βοήθεια.
Μνήμη του λαού μου, που αν και νικητές του πολέμου, επιστρέψατε χωρίς το πρότερο χαμόγελο, όχι γιατί σας το στέρησε η ήττα, αλλά γιατί σας το στέρησε η συνθηκολόγηση.
Εκείνη η γενιά του ‘40 που ξάφνιασε μεγαλύτερους λαούς και σε όγκο και σε δύναμη, που έκανε την παγκόσμια διανόηση να πει και να γράψει ότι οι Έλληνες δεν τους ξέχασαν τους αρχαίους, τους κουβαλούν μέσα τους, όπως τις λίρες του ο τσιγκούνης και όταν η πατρίδα κινδυνεύει δεν παζαρεύουν τη ζωή τους, την κάνουν δωρεά στο πέλαγο της ρωμιοσύνης.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε γενιά του σαράντα, που επέστρεψες από το μέτωπο νικητής σε μια πατρίδα που δεν πρόλαβαν να πατήσουν αυτοί που σε πρόσβαλαν, βρήκες ναζιστικές δυνάμεις να ανεμίζουν την σβάστικα όπου κάποτε ανέμιζε η γαλανόλευκη και δε λούφαξες, δεν είπες αυτοί λύγισαν ολόκληρη Ευρώπη, εμείς τι να κάνουμε!
Να πρώτη μεγάλη δοκιμασία του λαού.
Νικητής στα βουνά της Πίνδου, ελευθερωτής στις πολιτείες και τα χωριά της Αλβανίας και τώρα ο εχθρός έκανε πλιάτσικο στην πατρίδα του.
Η κυβέρνηση φευγάτη, η νέα κυβέρνηση δοτή, ο πλούτος του λαού παραδομένος στους κατακτητές, οι δωσίλογοι ακόμα περισσότεροι, και οι νικητές στρατιώτες ένθεν και ένθεν του δρόμου να βλέπουν τις σιδερόφραχτες ορδές του ναζισμού να τους περιγελούν και να τους χλευάζουν.
Αυτός ο λαός, ούτε καλός ούτε κακός, ούτε άγιος, ούτε αδιάφορος, που όταν ήρθε το ειδοποιητήριο για το μέτωπο δε ρώτησε αν ο Μεταξάς είπε το Όχι στους εισβολείς, που δε ρώτησε αν η Ιταλία ήταν υπερδύναμη που στηριζόταν σε μια ΑΚΌΜΑ μεγαλύτερη που μέσα σε τρεις ώρες διέλυσε τη γραμμή ΜΑΖΙΝΟ θυμίζοντας στους Γάλλους ποιος θα ήταν τελικά ο νικητής του πολέμου, αυτός ο λαός ΔΕΝ ρώτησε κανέναν αν έπρεπε να συνεχίσει τον αγώνα συντεταγμένος ή άτακτα πάνω στα βουνά και να πολεμήσει τον ΓΙΓΑΝΤΑ που λεγόταν γερμανικός ναζιστικός στρατός κι έναν παρανοϊκό ηγέτη που έβαζε το δάχτυλο στον παγκόσμιο χάρτη κι έκανε τον Τσάρλι Τσάπλιν σαν αυτοκράτορας.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Αντάρτικο, μνήμη του λαού μου που σε λένε ΕΛΑΣ, μνήμη του λαού μου που σε λένε ΕΔΕΣ, μνήμη του λαού μου σε λένε Εθνική Αντίσταση.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε άνιση μάχη, αναίτιο δάκρυ.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Πίνδο και μετά Κατοχή, και μετά ομαδικοί τάφοι και δωσίλογοι με τις κουκούλες και σαμποτάζ και ξυπόλητο τάγμα και η πατρίδα σε κλοιό, σε μέγγενη, μνήμη του λαού μου, από την πορεία στο μέτωπο λίγους μήνες πριν, με δυσκολίες, με κρυοπαγήματα , με λίγες σταφίδες και πολλές ελπίδες για τη νίκη , ξαφνικά στην απόγνωση και τον εξευτελισμό του ανθρώπου, από έναν κατακτητή που είχε δείξει το άγριο πρόσωπό του πολύ πριν το δει καθαρά η αόμματη Ευρώπη.
Ήρθαν πολλές φορές οι εχθροί το παμπάλαιο χώμα πατώντας
Αλλά η πατημασιά τους δεν έδεσε με το χώμα ούτε τα λόγια τους ούτε ο πολιτισμός τους.
Η λάβα του ηφαιστείου που βγήκε στα βουνά της Πίνδου δεν έσβησε με την εισβολή των Γερμανών. Δεν δέχτηκε εύκολα τον χαλκά ο Έλληνας και η ελληνίδα, δεν είπαν αυτή είναι η μοίρα μας.
Οι αντιστασιακές ομάδες εκατοντάδες.
Μια ματιά να ρίξουμε στη χάρτα των αντιστασιακών οργανώσεων θα μείνουμε έκθαμβοι. Από το κέντρο μέχρι την εσχατιά της πατρίδας οι Έλληνες πατριώτες χωρίς φόβο , αλλά με περισσό πάθος και με πενιχρά μέσα αντιστέκονται στον διπλό κατακτητή. Όπως όμως ξεφυτρώνουν σαν μανιτάρια οι αντιστασιακές οργανώσεις, ξεφυτρώνουν και οι δωσίλογοι και αυτό δεν είναι αμελητέα ποσότητα. Πολλαπλή ήταν η αντίσταση του περήφανου λαού.
Σε τούτα εδώ τα μάρμαρα κακιά σκουριά δεν πιάνει, έγραψε ο ποιητής, ούτε αλυσίδα στου αετού το πόδι, όπως και τη ρωμιοσύνη μην την κλαις εκεί που πάει να σκύψει το κεφάλι.
Σ’ αυτήν την αποκοτιά, έτσι την είπαν οι Έλληνες το ’21,έτσι την είπαν και οι πατριώτες δημιουργώντας την εποποιία της Εθνικής αντίστασης και αυτό δεν είναι υπερβολή ούτε έπαινος που βγαίνει μέσα από την αδυναμία μας να βρούμε ηρωικές στιγμές.
Η εθνική αντίσταση είναι ένα γεγονός που μελετήθηκε διεξοδικά από τους ιστορικούς και πέρασε στη μνήμη του λαού μας, πέρασε και στην λαϊκή τέχνη και παράδοση και στην έντεχνη.
Ένας φτωχός λαός, ένας μικρός λαός που πολεμά για το δίκιο του κόσμου, όπως ένας μεγάλος λαός, ο σοβιετικός λαός πάλεψε και τελικά νίκησε το ναζισμό, ο δικός μας λαός έδωσε το στίγμα του στην ιστορία για την αξία του ανθρώπου και γι’ αυτό που λέμε Εθνική Αντίσταση και περηφάνια.
Με σημαία το ΕΑΜ και την κυβέρνηση του Βουνού και τις εκατοντάδες μικρές ή μεγάλες αντιστασιακές οργανώσεις έδωσε μεγάλα χτυπήματα στον ως τότε ανίκητο σιδερόφραχτο εχθρό.
Εθνική Δημοκρατική δράση-Εθνική και Κοινωνική Απελευθέρωση-Εθνική Δράση-Εθνική Οργάνωση Βάλτου-Ελευθερία-Ελληνικό Αίμα-Ιερή Ταξιαρχία-Νέα φιλική Εταιρεία-Σπίθα-Τρίαινα και ο κατάλογος των αντιστασιακών οργανώσεων μακρύς .
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Γοργοπόταμο ή καλύτερα η γέφυρα του Γοργοποτάμου ή ακόμα καλύτερα η ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοποτάμου από τις ενωμένες αντιστασιακές ομάδες. ΕΛΑΣ, ΕΔΕΣ, σε συνεργασία με Άγγλους σαμποτέρ.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Εθνική Αντίσταση.
Μεγάλο το κατόρθωμα, αν και οι μάχες είχαν κριθεί στην Αφρική, έμεινε άφωνη ξανά η Ευρώπη.
Με άρτια οργάνωση, οι αντιστασιακές ομάδες έδειξαν στους κατακτητές πως πολλές φορές αλλάζει η μοίρα των λαών, όπως ο κλειδούχος αλλάζει τις γραμμές των τρένων. Στην προκείμενη περίπτωση την μοίρα του ήλιου την είπαν οι συντεταγμένες δυνάμεις του ΕΛΑΣ και του ΕΔΕΣ με την βοήθεια του ξένου παράγοντα, των Άγγλων σαμποτέρ.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Εθνική Αντίσταση.
Είναι συμβολική αυτή η ημερομηνία ή είναι από τις ημερομηνίες που λαχταρούμε ως λαός να έχουμε που δεν επιδέχονται αμφισβητήσεις και όταν τις βρούμε χαιρόμαστε ιδιαίτερα!
Είναι συμβολική η μνήμη της ιστορίας που ακουμπά πάνω στο ανδραγάθημα της ανατίναξης της γέφυρας του Γοργοποτάμου, παρ’ όλες τις αντιρρήσεις του Άρη Βελουχιώτη για κοινή δράση, τις καχυποψίες και τα ερωτήματα;
Είναι σημείο αναφοράς η κοινή δράση των αντιστασιακών ομάδων, παρ’ όλες τις αμφισβητήσεις και τα ερωτήματα και τον ρόλο του ξένου παράγοντα, στην δεδομένη ιστορική στιγμή, των Άγγλων σαμποτέρ.
Είναι ευλογημένη η στιγμή που Άρης Βελουχιώτης και Ναπολέοντας Ζέρβας έδωσαν τα χέρια; Είναι αγαπητοί πατριώτες, γιατί μέσα από τα ερωτήματα, τις συμπάθειες ή τις αντιπάθειες, τους κρυφούς πόθους ή βλέψεις προέκυψε συμφωνία, προέκυψε σχέδιο, καθορίστηκε ξεκάθαρα ο κοινός εχθρός, καθορίστηκε ο αριθμός των συμμετεχόντων στρατιωτών, περισσότεροι του ΕΛΑΣ, λίγο λιγότεροι του ΕΔΕΣ, κοινή δράση, κοινός στόχος και τελικά το ποθούμενο αποτέλεσμα. Η γέφυρα που έστεκε καλά φυλασσόμενη από Ιταλούς και Γερμανούς στρατιώτες, έγειρε μέσα στο ποτάμι από τα δυναμίτια των σαμποτέρ όπως ένας λαβωμένος στρατιώτης από βόλι.
Αυτή η κοινή δράση των αντιστασιακών ομάδων, με την καθοδήγηση του Άρη Βελουχιώτη και του Ναπολέοντα Ζέρβα που τότε είχαν τον ίδιο ζήλο για την εξόντωση του εχθρού, που είχαν κοινά σχέδια για τη συντριβή του φασισμού και του Ναζισμού, βάδισαν μαζί για να πετύχουν το στόχο τους και τα κατάφεραν παραμερίζοντας τις όποιες ιδεολογικοπολιτικές διαφορές.
Τα κατάφεραν τότε, γι’ αυτό κι εμείς τιμούμε σήμερα αυτόν τον άθλο και στη γέφυρα του Γοργοποτάμου ακουμπούμε συμβολικά την 25 Νοεμβρίου σαν ημέρα Εθνικής Αντίστασης, Εθνικής Ανάτασης, Εθνικής Περηφάνιας.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Εθνική Αντίσταση. Το παράδοξο στην ιστορία αυτή είναι όμως το εξής.
Πολύ γρήγορα η χειραψία Άρη Βελουχιώτη και Ναπολέοντα Ζέρβα έγινε χειραψία λίγο πριν την μάχη αναμεταξύ τους και οι δυο μεγάλοι αντιστασιακοί συνασπισμοί έστρεψαν ο ένας τα όπλα εναντίων του άλλου βγάζοντας μίσος κι έχθρα πολύ μεγαλύτερη από κείνην που έδειξαν στον κοινό εχθρό, που ήταν ο Ναζισμός και ο Φασισμός, οδηγώντας έναν περήφανο λαό στην αλληλοεξόντωση, ο αδερφός τον αδερφό, ο γιος τον πατέρα, η μάνα την κόρη, μεταμορφώνοντας τη χώρα σ’ ένα αδελφικό σφαγείο, Αδερφοφάδες τις ονομάτισε ο Νίκος Καζαντζάκης, ο χειρότερος πόλεμος μεταξύ των λαών.
Το χίλια εννιακόσια σαράντα δύο Εθνική συμφιλίωση. Το χίλια εννιακόσια σαράντα τρία, Αδερφοφάδες. Πολύ γρήγορα η Εθνική Αντίσταση έγινε Εθνική Συμφορά που μέχρι σήμερα μας απασχολεί και μας βασανίζει σαν κακοφορμισμένη πληγή.
Πρέπει να μείνουμε στη συμβολική ημέρα της 25η Νοεμβρίου και να επαιρόμαστε για την ημέρα αυτή χωρίς να πουν τα λιγοστά τους λόγια, οι για μια στιγμή συνεργάτες και έπειτα Αδερφοφάδες;
Αγαπητοί πατριώτες, για να έχει νόημα αυτή η πραγματικά σημαντική ημέρα, όπου οι δυνάμεις του ΕΛΑΣ και οι δυνάμεις του ΕΔΕΣ σε συνεργασία με Άγγλους σαμποτέρ εναντίον του άξονα ΠΡΕΠΕΙ να συνοδευτεί από ένα τεράστιο συγνώμη στον παμπάλαιο ιστορικό λαό πρώτα από τις κυβερνήσεις που διαχειρίστηκαν τη νίκη, έτσι όπως χαρτογραφήθηκαν μετεμφυλιακά οδηγώντας τον τόπο σε μια συντηρητική ανιστόρητη εθνικοφροσύνη ξεχνώντας τον Διονύσιο Σολωμό όπου έγραψε στον εθνικό Ύμνο «εθνικό είναι ότι είναι αληθινό».
Και δεύτερο ένα τεράστιο συγνώμη από τους ηττημένους , έτσι όπως αυτή χαρτογραφήθηκε στις δυνάμεις της αριστεράς γιατί έβαλε το λαό σε μια δοκιμασία χωρίς να έχει το νου της στον Οιδίποδα τύραννο.
Μέσα στη χαρά της Εθνικής Αντίστασης πρέπει να ειπωθούν την ημέρα αυτή και δυο κοινές εξομολογήσεις ενώπιον του λαού για να έχει νόημα η ιστορική στιγμή.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Πίνδο και σε λένε Γοργοπόταμο.
Μνήμη του λαού μου που σε λένε Εθνική Αντίσταση, Εθνική Περηφάνια.
Του Γιάννη Πετρόπουλου
