Επιστολή προς… πολλούς αποδέκτες από τους μαθητές του Λυκείου Εξαπλατάνου

Θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμη εκπαιδευτικοί για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα…

Μετά από σχεδόν δύο μήνες, αφότου άρχισε το σχολικό έτος, έφτασε η ώρα να μιλήσουμε για την κατάσταση του σχολείου μας. Δυστυχώς δεν μπορούμε σε καμία περίπτωση να πούμε πως όλα βαίνουν καλώς, αφού το σχολείο μας έχει προβλήματα με κυριότερο αυτό της έλλειψης καθηγητών.
Τα ελληνόπουλα, ιδιαίτερα εμείς που φοιτούμε σε επαρχιακά σχολεία μακριά από την αφθονία της πόλης, έχουμε ήδη υπομείνει πολλές στερήσεις στην παιδεία. Πράγματι, έχουμε συμβιβαστεί με την έλλειψη σύγχρονου υλικοτεχνικού εξοπλισμού στα σχολεία μας, έχουμε δοκιμαστεί σε τρία διαφορετικά εκπαιδευτικά συστήματα, ωστόσο είναι φανερό ότι οι προκλήσεις δεν σταματούν για τη γενιά μας. Φέτος -και φέτος- καλούμαστε να φοιτήσουμε σε σχολεία χωρίς το απαραίτητο εκπαιδευτικό προσωπικό.
Αποτελεί θλιβερή πραγματικότητα το γεγονός ότι στο σχολείο μας δεν έχουν τοποθετηθεί ακόμη εκπαιδευτικοί, τουλάχιστον για τα πανελλαδικώς εξεταζόμενα μαθήματα, στα οποία εμείς θα δοκιμαστούμε είτε τα έχουμε διδαχθεί είτε όχι. Είναι, λοιπόν, απορίας άξιο το πως εμείς θα συναγωνιστούμε του συνυποψήφιούς μας, στις Πανελλήνιες, που είχαν την «τύχη» να έχουν καθηγητή. Στις Πανελλήνιες που δεν λαμβάνετε εντέλει υπόψιν αν οι εξεταζόμενοι διδάχθηκαν υπό κανονικές συνθήκες το μάθημα στο σχολείο, αν πήγαιναν φροντιστήριο ή όχι, και που η δυσκολία των θεμάτων αυξάνεται ετησίως με γεωμετρική πρόοδο.
Ωστόσο, δεν επηρεαζόμαστε από το πρόβλημα μόνο εμείς που δίνουμε φέτος Εξετάσεις. Επηρεάζονται και οι μικρότερες τάξεις, αφού θα μείνουν με κενά που του χρόνου ίσως να είναι πολύ αργά να καλυφθούν. Πρόκειται για ένα πρόβλημα που διαιωνίζεται και με τη σειρά του προκαλεί νέα. Προκύπτει ότι είμαστε αντιμέτωποι με ένα πρόβλημα που μας αφορά όλους.
Προηγουμένως χαρακτηρίσθηκαν «τυχεροί» αυτοί που διδάσκονται τα μαθήματα στα οποία δοκιμάζονται. Αυτό όμως είναι παράλογο και έρχεται σε αντίθεση με το ίδιο το Σύνταγμα: «ΑΡΘΡΟ 16, ΠΑΡΑΓΡΑΦΟΣ 4 ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΣΥΝΤΑΓΜΑΤΟΣ: «Όλοι οι Έλληνες έχουν δικαίωμα δωρεάν παιδείας, σε όλες τις βαθμίδες της, στα κρατικά εκπαιδευτήρια. Το κράτος ενισχύει τους σπουδαστές που διακρίνονται, καθώς και αυτούς που έχουν ανάγκη από βοήθεια ή ειδική προστασία, ανάλογα με τις ικανότητές τους». Κι όμως σήμερα έχουμε φτάσει να θεωρούμε προνόμιο το δικαίωμα στη δωρεάν παιδεία.
Είναι όμως αλήθεια, η δωρεάν παιδεία στη χώρα μας; Ο Υπουργός Παιδείας υποστηρίζει συχνά την άποψη ότι το φροντιστήριο βοηθά τη Δημόσια Εκπαίδευση. Πρόσφατα, μάλιστα, αναβάθμισε ακόμα περισσότερο την αξία του λέγοντας πως γνωρίζει ότι για να μπει κάποιος στο πανεπιστήμιο πρέπει να πάει στο φροντιστήριο. Έτσι, παραδέχεται πως δεν υπάρχει δωρεάν παιδεία ούτε γίνεται κάτι για να αλλάξει αυτό. Αντίθετα τα σχολεία αφήνονται στο έλεος του Θεού με κενά και αυξάνονται οι φόροι στα φροντιστήρια που κρίνονται απαραίτητα. Μας λέει, δηλαδή, απροκάλυπτα ο ίδιος ο υπουργός ότι δικαίωμα στη μόρφωση έχουν μόνο «οι έχοντες».
Το φροντιστήριο είναι βοηθός και όχι υποκατάστατο της Δημόσιας Παιδείας. Ακόμα και γι αυτούς που δεν μπορούν να καταφύγουν εκεί θα έπρεπε να υπάρχει η ενισχυτική διδασκαλία δωρεάν. Ακόμα κι έτσι, το βασικό ρόλο της εκπαίδευσης οφείλει να έχει το σχολείο, το σχολείο όμως που λειτουργεί κανονικά.
Στη δική μας περίπτωση, αναγνωρίζουμε τις προσπάθειες των καθηγητών μας που εργάζονται παραπάνω, για να στερηθούμε όσο το δυνατόν λιγότερα, καλύπτοντας κάποια κενά εκτός του ωραρίου τους. Μολαταύτα, η Παιδεία δεν μπορεί να εξαρτάται μόνιμα από την καλή θέληση κάποιων καθηγητών. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να καλύπτει τις ανάγκες των μαθητών πριν καν προκύψουν και όχι να αναζητά πρόχειρες και εφήμερες λύσεις ετεροχρονισμένα. Είναι υποχρέωση της Πολιτείας να προσφέρει στους μαθητές ποιοτική δημόσια δωρεάν εκπαίδευση και όχι να τους αφήνει στο έλεος της παραπαιδείας (όσους έχουν την οικονομική δυνατότητα).
Παρ’όλα αυτά, πολλοί είναι αυτοί που λένε «και τι να κάνουμε εμείς;». Υπομονή πάντως κάναμε εδώ και πολύ καιρό και δεν είχε αποτέλεσμα. Έτσι και αυτήν την εβδομάδα πέρασε μια ακόμα Δευτέρα που ακούσαμε το «ίσως από Δευτέρα». Με ευχολόγια δεν πρόκειται να καταφέρουμε τίποτε. Αποτελεί σημάδι φθοράς ενός έθνους να θεωρείται φυσιολογικό ότι, επειδή υπάρχει οικονομική κρίση, πρέπει να υποφέρει η παιδεία.
Τι να κάνουμε λοιπόν για όλα αυτά; Έφτασε η ώρα να αντιδράσουμε και να διαμαρτυρηθούμε για τα δίκαια αιτήματά μας. Έφτασε η ώρα για πράξεις, διότι έχει ήδη χαθεί πολύτιμος χρόνος και τα όνειρά μας είναι πιο γρήγορα από εμάς, που θέλουμε να τα κυνηγήσουμε.

Ο Πρόεδρος του 15/μελούς του ΓΕ.Λ. Εξαπλατάνου «Μενέλαος Λουντέμης».

Επιστολή προς… πολλούς αποδέκτες από τους μαθητές του Λυκείου Εξαπλατάνου