Η Προμαχιώτισσα Άννα Γεωργίου, φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας και της Λειψίας στη Γερμανία, εκφράζει στο παρακάτω άρθρο της τις εμπειρίες της και την αγωνία της για την ανυπαρξία ενημέρωσης των ξένων, εκ μέρους του Ελληνικού κράτους, σε θέματα εθνικά και ιστορικά.
Η απογοήτευσή της δε έφτασε στο ζενίθ, όταν κατα τη διάρκεια επαφών της με πολλούς ξένους, διαπίστωσε, ότι δεν νοούσαν (οι ξένοι) να είναι κάποιος Μακεδόνας και Έλληνας. “Όταν λές είμαι Μακεδόνας, τότε είσαι από τα Σκόπια” της απαντούσαν.
‘Ετσι η δραστήρια Ελληνίδα φοιτήτρια, στα πλαίσια μιας ξενάγησης ετοίμασε μια εμπεριστατωμένη παρουσίαση με πλήθος ιστορικών στοιχείων και αποδείξεων, και επί δυο ώρες “βομβάρδισε” το κοινό της, που ήταν αποκλειστικά αλλοδαποί, αποκαθιστώντας την ιστορική αλήθεια και διαλύοντας την αχλή από την ημιμάθεια του μυαλού τους.
Μάλιστα η Άννα, τους μίλησε και για το ιστορικό χωριό των Προμάχων, παρουσιάζοντας ιστορικά και λαογραφικά στοιχεία του τόπου μας, ενώ υπάρχουν σχέδια για διοργάνωση πολυήμερης εκδρομής και φιλοξενίας των ξένων στα πατρώα εδάφη μας, για μια πιο εμπεριστατωμένη παρουσίαση-απόδειξη των λεγομένων της.
Ανιδιοτελής, Ελληνίδα, Μακεδονίτισσα, πράττει το χρέος της, δίνοντας αγώνα, διαφωτίζοντας και αποδεικνύοντας τα αυτονόητα, κάτι που η πολιτεία έχει “ξεχάσει”, επιτρέποντας σε άλλους να φουντώνουν την προπαγάνδα τους και να διαμορφώνουν συνειδήσεις και στάτους κβο.
“Λειψία 25/6/2015
Βιώνοντας για δεύτερη φορά, στα πλαίσια των προπτυχιακών μου σπουδών, την εμπειρία του να ζεις στο εξωτερικό, ήρθα σε επαφή με ανθρώπους και των πέντε ηπείρων. Τεράστια ευκαιρία, πέραν κάθε προσδοκίας. Η ζυγαριά όλων αυτών των στιγμών, κλίνει αναμφίβολα προς τη μεριά των θετικών. Φτάνει όμως μόνο ένα αρνητικό για να ισοζυγίσει τα πράγματα.
Ούσα φοιτήτρια στο Πανεπιστήμιο της Κολωνίας στη Γερμανία, συμμετείχα, μεταξύ άλλων και στο μάθημα “Μέγας Αλέξανδρος” όπου μετά από επαναλαμβανόμενο διαχωρισμό σε “Έλληνες και Μακεδόνες”, προέβηκα σε παρατήρηση.
Δυο χρόνια αργότερα, βρίσκομαι και πάλι στην ίδια χώρα, ωστόσο σε διαφορετική πόλη (Λειψία) και με άλλη ιδιότητα. Εδώ λοιπόν, αυτή μου η απόφαση λειτούργησε λυτρωτικά, αποκαλύπτοντας μου πράγματι μια Ουτοπία. Και η ουτοπία αυτή δεν είναι τίποτε άλλο παρά η αποκάλυψη ενός νέου κόσμου γεμάτου νέες δυνατότητες και κατευθύνσεις στο σχεδιασμό μουσείων και εκθέσεων. Όσο για τους υπεύθυνούς μου, τα συναισθήματα που δημιουργήθηκαν μεταξύ μας δεν αποτυπώνονται δυστυχώς γραπτώς.
Ωστόσο, δεν ήταν λίγες οι φορές που στην καθημερινή μου ζωή, έξω από τους τοίχους του γραφείου, αμφισβητήθηκε η καταγωγή μου. Έχοντας ως άξονα την υπομονή, ήρθε η στιγμή να αδράξω την κατάλληλη ευκαιρία για μια ουσιώδη αναφορά στο όλο ζήτημα. Στα πλαίσια, λοιπόν, μιας ξενάγησης αποκλειστικά σε Γερμανούς, οι οποίοι δεν νοούνταν να κατανοήσουν ότι είμαι Ελληνίδα από την Μακεδονία, (χωρίς να φταίνε ),έφτασα να διηγούμαι την Ιστορία του χωριού μου. Συνοπτικά αναφέρω πως τους εξήγησα ότι η ιστοριογραφία δεν είναι ένας κλειστός κόσμος, που διαμορφώνεται με άξονα την εσωτερική του δυναμική. Βρίσκεται σε συνεχή αλληλεπίδραση με όσα συμβαίνουν, ακόμα κι αν αφορά την αρχαιότητα ή τους προϊστορικούς πολιτισμούς. Και ο τόπος από όπου προέρχομαι είδε πολέμους, βίωσε εκβιασμούς και προσπάθειες εξανδραποδισμού, αναγκαστικές μετοικεσίες, αλλά παρέμεινε ενωμένος. Προσπαθούμε όλοι μαζί να κρατήσουμε ακέραια την ταυτότητά μας με ποικίλους τρόπους και δραστηριότητες λαογραφικού χαρακτήρα, χωρίς εντάσεις, με άξονα την αποφυγή συγκρούσεων.
Μέσα σε όλα αυτά, πομπός των πληροφοριών και του τεράστιου ιστορικού πλούτου που χρησιμοποίησα για την περάτωση της ΄”διήγησης” , αποτέλεσε ο ρεπόρτερ του χωριού και διαχειριστής της εφημερίδας “Προμαχιώτικα Νέα” κ. Σαλαμάνης Δημήτριος, ο οποίος φυσικά αναφέρθηκε κατά την διάρκεια της συζήτησης.
Με τιμή και αστείρευτη λατρεία για το χωριό μου
Γεωργίου Άννα”
promahi-nea.blogspot