Κατερίνα Ευσταθιάδου: Η ευρηματική δασκάλα, που «φωτίζει» με γνώση και δημιουργία τους μαθητές της!

Είχατε ποτέ κάποιον-α εκπαιδευτικό στα σχολικά σας χρόνια, που θυμάστε πάντα με αγάπη και νοσταλγία;

Η εκπαιδευτικός-με όλη τη σημασία της λέξης, Κατερίνα Ευσταθιάδου, διδάσκει στο Δημοτικό Σχολείο Γαλατάδων, είναι σίγουρα μία από αυτούς, που όσοι μαθητές έχουν την τύχη να «περάσουν» κάποια τάξη μαζί της, θα τους μείνει αξέχαστη!

Ευρηματική, γεμάτη ενέργεια, δε σταματά απλά στην τυπική διδασκαλία, βρίσκει πάντα πρωτότυπους και δημιουργικούς τρόπους να κάνει το μάθημα ξεχωριστό!

Συνδυάζει τις γνώσεις με την παράδοση, τα έθιμα, εγχώρια και ξένα, προσαρμόζοντας τα στα ελληνικά δεδομένα, δίνοντας με αυτό τον τρόπο, κίνητρο στους μικρούς μαθητές και ενδιαφέρον να παρακολουθούν και να μαθαίνουν στη θεωρία, αλλά και στην πράξη! Η ζωή της όλη, τα αγόρια της, όπως και οι μαθητές της και αυτό καταδεικνύεται καθημερινά από όλες τις όμορφες ενέργειες. Όχι τυπική διδαχή και τέλος… Άξια και πολυπράγμων, όπως είναι, μας συγκίνησε με αυτά που είδαμε και σίγουρα αξίζει να τα δει περισσότερος κόσμος…

Όπως η ίδια αναφέρει: «Την προηγούμενη βδομάδα, έφερε ένας μαθητής μου, δύο στρογγυλές κολοκύθες στην τάξη μας, για το περίφημο “Halloween”… Πράγματι τις ανοίξαμε και τις…”φωτίσαμε”. Θυμήθηκα τα παιδικά μου χρόνια… Καθότι από αγροτική οικογένεια, προς τα τέλη Καλοκαιριού μαζεύαμε τα κολοκύθια από τα χωράφια για να τα καθαρίσουμε, με τα χέρια εννοείται, με ένα  πιρούνι, βγάζοντας τα άσπρα σπόρια -πασατέμπο, για να πουληθούν! Όλη αυτή η διαδικασία κρατούσε περίπου ένα μήνα! Εμείς τα παιδιά κάθε βράδυ καθαρίζαμε κολοκύθες, το εσωτερικό τους… κόβαμε μάτια, μύτη, στόμα και μέσα βάζαμε κεριά από την εκκλησία και τις αφήναμε στις άκρες του χωματόδρομου, ή και στη μέση, για να τρομάξουμε και καλά τους περαστικούς, είτε πεζοί, είτε με τρακτέρ και σπάνια με αυτοκίνητο.  Καθόμασταν λοιπόν στις άκρες του δρόμου, στα χαντάκια και παραμονεύαμε ποιος θα περάσει κι αν δει τις κολοκύθες μας! Συνάμα παίζαμε και κρυφτό, κυνηγητό κι έτσι περνούσαν οι ώρες μας έξω, χαρούμενα, ευχάριστα…! Όμορφα που ήταν! Σίγουρα κι κάποιοι από εσάς τα έχετε ζήσει αυτά. Όλα αυτά τα διηγήθηκα στα παιδιά μου-μαθητές μου….και τους εντυπωσίασαν! Την επόμενη μέρα και για του λόγου το αληθές, τους πήγα κολοκύθα, την αυθεντική! Αυτή που βγάζαμε τα σποράκια! Έτυχε να έχω τρεις… Την ανοίξαμε κι αυτήν, βγάλαμε τα σπόρια, βάλαμε κι ένα κερί, τέτοιο της εκκλησίας, κλείσαμε φώτα, κουρτίνες…για την αναβίωση του παλιού μας παιχνιδιού! Το διασκεδάσαμε! Και για να μην πάει χαμένο το κολοκύθι, τους πρότεινα να το κομματιάσουμε τρίγωνα, τετράγωνα, ή ό, τι άλλο σχήμα μας βγει, μιας και πρόσφατα διδαχτήκαμε και τα γεωμετρικά σχήματα (πρωτάκια), να το κάνουμε γλυκό του κουταλιού και να το γευτούμε! Έτσι κι έγινε! Η ολοκλήρωση μόλις έγινε! Η μοιρασιά δίκαιη! Το κάθε παιδάκι θα πάρει το βαζάκι του! Έγινε πεντανόστιμο….! Το κολοκύθι λοιπόν, διαθεματικά το “πιάσαμε” από όλες τις πλευρές! Υγεία, πρώτα ο Θεός, τη Δευτέρα ορίστε να σας  κεράσουμε»!Όλη τη σχολική χρονιά, η κυρία Ευσταθιάδου συμμετέχει ενεργά σε δράσεις, με άλλους συναδέλφους της, όπως το στόλισμα των δέντρων του πεζόδρομου Γιαννιτσών-ανά σχολείο- βάψιμο αυγών το Πάσχα, και άλλες υπέροχες πράξεις, που διασκεδάζουν τους μαθητές και τους διδάσκουν ταυτόχρονα το ομαδικό πνεύμα, την υπευθυνότητα και την αλληλεγγύη! Συγχαρητήρια από μας, με την ευχή όλοι οι εκπαιδευτικοί να αγαπούν αυτό που κάνουν για να χαίρονται παιδιά και γονείς!