Κοινωνία σε Κίνηση: Η σημασία της Σιδηροδρομικής Εγνατίας και το μέλλον αυτού του τόπου

Κοινωνία σε Κίνηση: Η σημασία της Σιδηροδρομικής Εγνατίας και το μέλλον αυτού του τόπου

Με αφορμή την πρόσφατη συζήτηση για την ενδεχόμενη υποβάθμιση του σιδηροδρομικού σταθμού της Έδεσσας έρχεται ξανά στο προσκήνιο η σταθερά πτωτική πορεία της περιοχής!

Μιας περιοχής που με γοργούς ρυθμούς τοποθετείται στο παρασκήνιο των εξελίξεων, στην απαξίωση κάθε συγκριτικού της πλεονεκτήματος, στις παρακαμπτηρίους οδούς κάθε εθνικού κεντρικού σχεδιασμού. Η απειλή της υποβάθμισης μπορεί να έμεινε προς το παρόν σε καθαρά φιλολογικό επίπεδο ωστόσο καταδεικνύει τις προθέσεις και τη σημασία που δείχνει η κεντρική εξουσία στην ιστορική Πέλλα. Ενώ, λοιπόν, η μεγάλη ήττα ήρθε με τη χάραξη της Εγνατίας οδού διαμέσου της Βέροιας, σε ένα πολυδάπανο έργο για τον Ελληνικό Λαό αντί της βατής επιλογής λόγω μορφολογίας μέσω Έδεσσας, το ίδιο σκηνικό φαίνεται να επιχειρείται και για τη Σιδηροδρομική Εγνατία.

Η Κοζάνη μεθοδικά και στοχευμένα θα κινηθεί για την ένταξη της σιδηροδρομικής σύνδεσης με τη Βέροια εκμεταλλευόμενη το χρηματοδοτικό πακέτο των περίπου 4 δισ. ευρώ της απολιγνιτοποίησης το οποίο απαιτεί και εθνικούς πόρους οι οποίοι σε άλλη περίπτωση θα διατείθονταν σε όλη τη χώρα. Η υποχρέωση αυτή μοιραία θα κατευθύνει την κεντρική εξουσία στο να εντάξει τέτοιες προτάσεις οι οποίες από τη μία πλευρά ανακουφίζουν τα συμπτώματα της βίαιης απολιγνιτοποίησης και από την άλλη εμπίπτουν στον εθνικό αναπτυξιακό σχεδιασμό για τη Δυτική Μακεδονία.

Σε αυτή την περίπτωση ο εθνικός σχεδιασμός για τη σύνδεση της χώρας με την Αλβανία και την περαιτέρω σύνδεση με το Πόγραδετς και τα λιμάνια της Αδριατικής που προβλέπεται από τη γραμμή Θεσσαλονίκης- Φλώρινας αλλάζει ρότα. Αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο της περιοχής και όχι η αναβολή της υποβάθμισης του σιδηροδρομικού σταθμού. Η συζήτηση για το μέλλον της περιοχής όμως δεν εξαντλείται εδώ!
Η ανάπτυξη της τεχνολογίας, η διαφοροποίηση του αντικειμένου παραδοσιακών επαγγελμάτων και η δημιουργία νέων, η τηλεργασία αλλά και οι νέες συνθήκες που επέβαλε η πανδημία περιορίζουν τη φυσική παρουσία στο χώρο εργασίας. Έτσι, συμβαίνει όλο και συχνότερα να καθίσταται πια ο υπολογιστής ως ο κύριος χώρος της εργασίας, ενώ οι επισκέψεις στην φυσική έδρα να γίνονται λίγες φορές το μήνα.

Από την άλλη πλευρά, η διαρκής επιβάρυνση των μετακινήσεων εντός των μεγαλουπόλεων και η αύξηση της εγκληματικότητας δημιουργούν νέες προοπτικές για μικρές περιφερειακές πόλεις οι οποίες συχνά απέχουν χρονικά λιγότερο από τα μακρινά προάστια.

Πόλεις υγιείς με εξαιρετικό αστικό και περιαστικό περιβάλλον, με καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες, με ασφάλεια, με ποιότητα στη δημόσια εκπαίδευση, με ιδανικό περιβάλλον για το μεγάλωμα των παιδιών και σημαντικά χαμηλότερο κόστος διαβίωσης. Η Έδεσσα, αλλά και ο Δήμος στο σύνολό του, πληροί σε υπερθετικό βαθμό όλες τις ποιοτικές παραμέτρους ώστε να αποτελέσει στο μέλλον έναν τόπο ιδανικό για οικογένειες, μέσου και υψηλού εισοδήματος, οι οποίες αφού έχουν λύσει τις βιοτικές τους ανάγκες θα αναζητούν πιο ανθρώπινες συνθήκες στην καθημερινότητά τους! Αυτό βέβαια προϋποθέτει δύο πράγματα.

Το πρώτο είναι η λεπτομερειακή μελέτη σε όλους τους τομείς ώστε να βελτιωθεί η καθημερινότητα με παράλληλη πρόβλεψη των πιθανών προβλημάτων που θα προκύψουν και εντέλει η προετοιμασία της περιοχής για έναν τόσο υψηλό στόχο στο οποίο θα είναι προσηλωμένες όλες οι δημοτικές διοικήσεις!

Το δεύτερο είναι η απαίτηση για ανάπτυξη των οδικών και σιδηροδρομικών συνδέσεων. Το τραγικό οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο αποτελεί σήμερα το βασικότερο μειονέκτημα της περιοχής με επιπτώσεις άμεσες στην οικονομική ζωή του τόπου.

Η μικρή απόσταση από τη Θεσσαλονίκη επηρέαζε διαχρονικά τον τρόπο ανάπτυξης της πόλης. Ως πόλη δορυφόρος που εξυπηρετούνταν από τη μητρόπολη ποτέ δεν κατάφερε να γίνει αυθύπαρκτη όπως άλλες που βρίσκονταν σε μεγαλύτερες αποστάσεις. Με την ολοκλήρωση των βασικών οδικών αξόνων της χώρας, πόλεις εύρωστες βρέθηκαν δικτυωμένες και ακόμα πιο επίκαιρες. Αντίθετα, η Έδεσσα δεν αποκομίζει ούτε τα οφέλη της μικρής χιλιομετρικής απόστασης. Η οικονομία της εξαρτάται όλο και περισσότερο από τον αγροτικό τομέα αφού ο δημόσιος συρρικνώνεται διαρκώς, ενώ στον τουρισμό έχουμε καταντήσει απλώς η reception των λουτρών του Πόζαρ. Αυτό μας καθιστά εξαιρετικά ευάλωτους στο μέλλον!

Κανένα όραμα, κανένας στόχος, καμία προοπτική μόνο συναλλαγές μικρορουσφέτια επιλεκτικές επιχειρηματικές αγάπες, πολλά σκουπίδια και πληρωμένοι παπαγάλοι να λοιδορούν όποιον τολμάει να προβληματιστεί ή να αντιδράσει.

Οι διαπιστώσεις όμως είναι αμείλικτες! Είναι θλιβερό η ιστορική Πέλλα να παρακαλάει για μερικά χιλιόμετρα δρόμου προδιαγραφών της δεκαετίας του ‘80.
Είναι θλιβερό να αντιμετωπίζονται ως γραφικοί άνθρωποι που μιλούν για προαστιακό σιδηρόδρομο, για ηλεκτροκίνηση και για το κίνδυνο να δούμε τη Σιδηροδρομική Εγνατία να περνά από τη Βέροια.
Είναι τραγικό να είναι στο προσκήνιο τα εθνικά θέματα και η Έδεσσα να παραμένει χωρίς μουσείο!
Είναι εξωφρενικό να είμαστε η μοναδική παραμεθόριος περιοχή που έχασε πανεπιστήμιο!
Είναι αξιοπερίεργο να μην υπάρχει καμία ενέργεια αποκάλυψης των αρχαίων του λόγγου!
Είναι θλιβερό να στήνονται κακοστημένα σόου, να αναζητούνται λεκέδες και σκιές που δημιουργούνται από τους ίδιους που τις κυνηγούν.
Είναι απογοητευτικό να διεκδικούμε έξοδο προς το Βορρά και να βλέπουμε Δημάρχους σόουμεν για λόγους εσωτερικής κατανάλωσης, ενώ το ενδεχόμενο αυτό εκτός των άλλων ωφελειών θα επιφέρει σύνδεση με την Εγνατία Οδό.

Πόση ακόμη εσωτερική κατανάλωση μπορεί να αντέξει ένας τόπος ο οποίος αν δεν είχε την ιστορική Πέλλα και τους Καταρράκτες θα ήταν μία τρύπα στη γεωγραφία όπως έλεγε και το γνωστό τραγουδάκι;

Οι προκλήσεις είναι μπροστά μας και η αντιστροφή της πτωτικής πορεία αρκετά δύσκολη πια αν θέλουμε να λέμε τις πικρές αλήθειες. Οι ύπουλοι και επικίνδυνοι αντιπερισπασμοί από ανθρώπους μη συνεπείς, που ακροβατούν σε κάθε συγκυρία με μοναδικό γνώμονα την ατομική τους επιβίωση, υποθηκεύουν το μέλλον των παιδιών μας. Αναζητείται ειλικρινής πατριωτισμός, αγάπη για όλους τους ανθρώπους αυτού του τόπου, ομοψυχία και άνθρωποι ασυμβίβαστοι με την παρακμή μιας περιοχής με 2.500 χρόνια ιστορίας! Αυτό είναι το διακύβευμα σήμερα.

Γιάννης Τσεπκεντζής, επικεφαλής Κοινωνίας σε Κίνηση