Με το πιστόλι στον κρόταφο η Έφη Αχτσιόγλου

Προθεσμία έως τις 5 Δεκεμβρίου έχει η υπουργός Εργασίας, Κοινωνικής Ασφάλισης και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Έφη Αχτσιόγλου προκειμένου να… πείσει

τουλάχιστον τους εκπροσώπους των Ευρωπαίων δανειστών, να αποδεχθούν ως «βέλτιστη ευρωπαϊκή πρακτική» την επαναφορά των κλαδικών συμβάσεων (και την υπερίσχυσή τους έναντι των επιχειρησιακών και των ατομικών) και να πετύχει έναν δίκαιο συμβιβασμό στα Εργασιακά.

Παρά την αντίθεση του ΔΝΤ και το «ρήγμα» στη διαπραγματευτική «γραμμή» της κυβέρνησης που επέφερε ο ΣΕΒ, επαναβεβαιώνοντας την πάγια θέση του υπέρ της υπερίσχυσης των επιχειρησιακών συμβάσεων, το υπουργείο Εργασίας εξακολουθεί να θεωρεί ως «ζήτημα αρχής» την αποκατάσταση του θεσμού των συλλογικών διαπραγματεύσεων και τη σταδιακή αντιστροφή της μεγάλης ανατροπής που έγινε στα χρόνια των Μνημονίων. Ενδεικτικά της νέας κατάστασης που έχει δημιουργηθεί στην αγορά εργασίας είναι τα στοιχεία του υπουργείου σύμφωνα με τα οποία οι ατομικές και οι επιχειρησιακές συμβάσεις έχουν περιθωριοποιήσει πλήρως τις κλαδικές.

Φέτος οι επιχειρησιακές συμβάσεις έχουν φτάσει έως και τον Οκτώβριο τις 280 (έναντι 263 που ήταν πέρυσι) και οι κλαδικές τις… 9 (από 12 το 2015) ενώ οι όροι αμοιβής και εργασίας έχουν «ρυθμιστεί» με βάση το πλαίσιο της οικονομικής συγκυρίας (συνεχιζόμενες μειώσεις μισθών, επικράτηση των «φθηνότερων» μορφών εργασίας, ευέλικτα ωράρια, μη καταβολή δεδουλευμένων κ.ά.), σε πολλές περιπτώσεις, από Ενώσεις προσώπων (αντί των συνδικαλιστικών οργανώσεων). Το εναλλακτικό σενάριο, της δυνατότητας εξαίρεσης από τις κλαδικές (opt out) που συζητείται, είναι αμφίβολο αν μπορεί να λειτουργήσει, καθώς οι περισσότερες επιχειρήσεις βρίσκονται σε δύσκολη οικονομική κατάσταση ή μπορούν να την… επικαλεστούν για να αποφύγουν την εφαρμογή όσων τυχόν συμφωνηθούν σε κλαδικό επίπεδο και θα επεκτείνονται εφόσον «καλύπτουν» το 50% των εργαζομένων του κλάδου/επαγγέλματος.

Πρόσθετα «αγκάθια» αποτελούν:

– Η επαναφορά, πριν από τη λήξη του προγράμματος δημοσιονομικής προσαρμογής (2018), της αρμοδιότητας καθορισμού του κατώτατου μισθού στους κοινωνικούς εταίρους μέσω Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης και η καθιέρωση νέου «υποκατώτατου» μισθού για την απόκτηση εργασιακής εμπειρίας (και όχι με βάση την ηλικία, κάτω των 25ετών που συνιστά δυσμενή ηλικιακή διάκριση). Σημείο συμβιβασμού θα ήταν ο καθορισμός τους κατόπιν διαβουλεύσεων των κοινωνικών εταίρων με ανεξάρτητους εμπειρογνώμονες.

– Η διατήρηση έως το 2018 της μονομερούς προσφυγής στη διαιτησία αν δεν μπορεί να επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ των κοινωνικών εταίρων και η επανεξέταση του συστήματος μετά την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων.

– Η νομοθετική «θωράκιση» του δικαιώματος των εργοδοτών να μην καταβάλουν τους μισθούς όσο διαρκεί η απεργία (αντί της αναγνώρισης του δικαιώματος της ανταπεργίας) και η αλλαγή του συνδικαλιστικού νόμου για την προστασία και τα «κεκτημένα» των συνδικαλιστών.

imerisia.gr

Με το πιστόλι στον κρόταφο η Έφη Αχτσιόγλου