Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Σαν έτοιμος από καιρό, σα θαρραλέος, σαν που ταιριάζει σε που αξιώθηκες ένα τέτοιο Γυμνάσιο
αποχαιρέτα το 2ο Γυμνάσιο Κρύας Βρύσης που χάνεις (;)
Αγαπητοί φίλοι, μαθητές και συνάδελφοι,
«Είμαι πολύ, πολύ τυχερός που διηύθυνα το 2ο Γυμνάσιο Κρύας Βρύσης επί μια δεκαετία… Έζησα την κάθε μου μέρα ικανοποιημένος και ευχαριστημένος. Δίδαξα δεξιότητες και, σε αντάλλαγμα, δέχτηκα μαθήματα ζωής.
»Από τους μαθητές μου έμαθα ότι η πραγματική διδασκαλία είναι μια ιδιαίτερη συμμαχία. Έχει αποτέλεσμα μόνο όταν ο δάσκαλος βλέπει πέρα από την εξωτερική εικόνα, κοιτάζει στην καρδιά, κατανοεί και σέβεται αυτό που βλέπει».
Να θυμάστε πως ό,τι και αν συμβαίνει, συμβαίνει τώρα, οπότε ζήστε στο τώρα. Η ζωή σας θα είναι επιτυχημένη αν φέρει τη σφραγίδα όχι του υλικού κέρδους, αλλά της δημιουργικότητας, της φαντασίας, του οράματος και της ανιδιοτελούς αγάπης». Αγαπητοί φίλοι και συνάδελφοι, Πίστεψα! Πίστεψα κι εγώ σε όλους εσάς που μαζί συμπορευθήκαμε τα τελευταία χρόνια σε τούτο το σχολείο. Ένα νεύμα και ένα χαμόγελο, κι ανοίξατε καρδιές και αγκαλιές. Δώσαμε τα χέρια και κάναμε πολλά. Όνειρό μας ήταν ένα ανοικτό-δημοκρατικό σχολείο γιατί μόνον αυτό μπορεί να εμφυσήσει αξίες και αρχές, να κινητοποιήσει ενδιαφέροντα και να αναδείξει χαρίσματα. Στηρίξαμε τους αδύνατους και ενθαρρύναμε τους δυνατούς. Πορευτήκαμε ελεύθερα χωρίς λογοκρισίες, μακριά από συντηρητικές νοοτροπίες, ανώφελους καθωσπρεπισμούς και ανόητους λαϊκισμούς. Δεν υποταχθήκαμε σε αυθαιρεσίες της εξουσίας. Τολμήσαμε να έχουμε λόγο και άποψη. Δε λογαριάσαμε το κόστος των συκοφαντιών και ούτε φοβηθήκαμε την κακόβουλη κριτική, αφού ξέραμε πολύ καλά πως το σύνδρομο «της κατσίκας του γείτονα» είναι αρκετά διαδεδομένη ασθένεια στον τόπο μας.
Μαζί αγαπητοί μου φίλοι, καταβάλαμε κόπο και χρόνο, εκτεθήκαμε και μιλήσαμε για το όνειρο και την ελπίδα. Πετύχαμε στόχους και αποτύχαμε σε άλλους. Συνάδελφοι, με τούτα και με κείνα, ισορροπώντας στην δύσκολη και γεμάτη ρίσκα παιδαγωγική της αγάπης, κερδίσαμε τους πιο πολλούς μαθητές μας και τους εμφυσήσαμε την αγάπη για τη μόρφωση και την παιδεία. Άλλοτε πάλι μείναμε με την απογοήτευση της αδυναμίας και της αστοχίας μας. Στο σχολείο μας και στις καρδιές μαθητών και συναδέλφων θελήσαμε «να σηκώσουμε τον ήλιο λίγο ψηλότερα», κοπιαστικό στ’ αλήθεια εγχείρημα, και επιτρέψαμε να μας βλέπουν να πέφτουμε και ξανά να σηκωνόμαστε.
Αγαπητοί φίλοι, γνωρίζετε πως δεν πίστεψα σε ουτοπίες τελειότητας, αλλά στην αξία μιας παιδείας που η γνώση γίνεται σοφία για να κάνει ευδαιμονέστερη τη ζωή του ανθρώπου. Γι αυτό, μέλημά μου έγινε ο μαθητής να έρχεται χαρούμενος στο σχολείο κι ο συνάδελφος να φεύγει ικανοποιημένος απ’ αυτό. Ενθάρρυνα πρωτοβουλίες για το άνοιγμα του σχολείου στην κοινωνία, την τέχνη και τον πολιτισμό ώστε οι μαθητές να έρθουν σε επαφή με τις ιδέες και τα προβλήματα της εποχής μας, αλλά και να διαμορφώσουν τις δικές τους απόψεις και αξίες και να συγκροτήσουν τη δική τους προσωπικότητα. Δε φοβήθηκα την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και αντιστάθηκα σε κάθε προσπάθεια ιδεολογικής, κομματικής ή θρησκευτικής προπαγάνδας και επιβολής της «αλήθειας της μίας άποψης».
Αγαπητοί συνάδελφοι, δεχθείτε το «ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ» της καρδιάς μου. Σταθήκατε δίπλα μου. Κάποτε μπορεί να διαφωνούσατε, ποτέ όμως δε μου δημιουργήσατε δυσκολίες και εμπόδια. Γνωρίζω ότι μερικές φορές σας κούρασα. Άλλοτε πάλι μπορεί να σας πίκρανα ή ίσως και να σας αδίκησα. Ζητάω για τις στιγμές αυτές τη συγγνώμη σας. Θα θυμάμαι πάντα όσα απλόχερα μου δώσατε. Είμαι ευγνώμων για την αγάπη, την καλοσύνη και την αμέριστη συμπαράσταση των καλών συναδέλφων ή για να το πω καλύτερα των αδελφικών φίλων.
Αποχωρώ, αποχωρώ; λοιπόν, αγαπητοί μου φίλοι, με πολύ δυνατές εμπειρίες και γεμάτος όμορφα συναισθήματα, πολύτιμη περιουσία για μένα στην από δω και πέρα πορεία μου. Σας προσφέρω τη φιλία μου και να ξέρετε ότι χρειάζομαι κι εγώ τη δική σας φιλία.
Και τώρα, αγαπητοί φίλοι, εσείς που θα συνεχίσετε να κοπιάζετε σε τούτο το αλωνάκι, ήρθε η ώρα να αξιολογήσετε όσα έγιναν με δική μου ευθύνη τα χρόνια που διηύθυνα το σχολείο. Κρατήστε ό,τι θεωρήσετε καλό, πετάξτε και διαγράψτε ό,τι βρείτε λάθος ή άχρηστο. Προχωρήστε παραπέρα. Δώστε στον καινούργιο διευθυντή χώρο στις καρδιές σας και τον απαραίτητο χρόνο, ώστε να ξετυλίξει το δικό του όραμα. Σας παρακαλώ, συνεχίστε να φροντίζετε και να αγαπάτε το Σχολείο της καρδιάς σας, το 2ο Γυμνάσιο Κρύας Βρύσης!
Μόνιμο καταφύγιο Αυτός! Σ΄ αυτόν προστρέχω πάντοτε! Σ΄ αυτόν προστρέχω και τώρα! Τόση χαρά και συγκίνηση δεν την μπορούν τα μάτια μου! Δως μου, θεέ μου, όλες τις στέρνες του ουρανού να στις γιομίσω δάκρυα!
Σας αγαπώ όλους! Θα σας θυμάμαι για πάντα και μια μέρα παραπάνω!
Δημήτρης Ντίτουρας, ο Διευθυντής της καρδιάς σας, ο Δικός σας Διευθυντής!
