Ο Πάσχος Μανδραβέλης ασχολήθηκε με “Τα παιδιά μας από τα Γιαννιτσά” και την αγραμματοσύνη τους

Ο… γνώστης Πάσχος Μανδραβέλης ασχολήθηκε με “Τα παιδιά μας από τα Γιαννιτσά” 
Σε άρθρο που δημοσιεύει η Καθημερινή, του σχολιαστή-δημοσιογράφου, Πάσχου Μανδραβέλη, γνωστού στους περισσότερους αναγνώστες, πιθανών, για τις πεποιθήσεις του, αναφέρει πως: “Δεν φταίνε τα παιδιά, εκείνοι οι μαθητές του ΕΠΑΛ Γιαννιτσών που έκαναν πορεία… αλλά για την αγραμματοσύνη τους”.
Αυτούσια η δημοσίευση:
Δεν φταίνε τα παιδιά, εκείνοι οι μαθητές του ΕΠΑΛ Γιαννιτσών που έκαναν πορεία και κατάληψη του σχολείου τους για το μεταναστευτικό. Δεν φταίνε όχι για το «ρατσιστικό μίσος», που τους προσάπτεται εξ ευωνύμων, αλλά για την αγραμματοσύνη τους. Τρεις φράσεις έχουν στο πανό με το οποίο παρήλασαν και οι τρεις είναι αστοιχείωτες: 1) «Απελάστε τους λαθραίους μετανάστες από την Ελλάδα». Οι οικονομικοί μετανάστες απελαύνονται, ασχέτως αν η ελληνική διοίκηση λειτουργεί ως… ελληνική διοίκηση, δηλαδή με τον αραμπά. 2) «Κλείστε τα σύνορα». Είναι αδύνατο να κλείσουν, ειδικώς με τη γεωμορφολογία της χώρας μας. 3) «Αλληλεγγύη στους Ελληνες». Αλληλεγγύη πώς και από ποιους;
Τα παιδιά αυτά είναι προϊόντα της ημετέρας παιδείας. Με τους δασκάλους της γενιάς του «δημοκρατικού πέντε» κάθισαν και τέτοια γράμματα έμαθαν. Δεν έχουν ιδέα από διεθνείς συνθήκες· η «Οικουμενική Διακήρυξη των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου» είναι ψιλά γράμματα· δεν διδάχθηκαν την Αγωγή του Πολίτη· δεν έμαθαν Ιστορία για άλλους πρόσφυγες που σώθηκαν και άλλους που χάθηκαν στη δίνη των πολέμων· δεν ξέρουν τη διαφορά του «παράτυπος», «παράνομος» και του «λαθραίος»· δεν ξέρουν τα όρια της διαμαρτυρίας και θεωρούν ότι κάθε μέσο είναι θεμιτό αφού «νόμος είναι το δίκιο τους». Είναι τα δικά μας παιδιά, αυτά που κανακέψαμε με συνθήματα «όχι στην εντατικοποίηση των σπουδών», με ανοησίες του στυλ «η αριστεία είναι ρετσινιά» και «σε τι χρειάζονται τα μαθήματα αυτά;». Ενός συστήματος εκπαίδευσης που μόνο στόχο έχει τον διορισμό «αδιόριστων» και κατόπιν «αναξιολόγητων» δασκάλων, που φτιάχτηκε για να βολεύει τους πελάτες του πολιτικού συστήματος. Ενα σύστημα που παράγει ανιστόρητους «μαχητές» και ουχί δημοκρατικούς πολίτες, αυτούς που παλιότερα θαύμαζαν όλοι στους δρόμους και σήμερα τους καταριούνται ως «ρατσιστές».
Γράφαμε και παλιότερα ότι «ζούμε σε μια χώρα που τρόμαξε ότι θα της κλέψουν τα φωνήεντα και όπου το Διαδίκτυο είναι πλημμυρισμένο από εκφράσεις του στυλ “έμα και τοιμή”». Φτάσαμε να έχουμε πανεπιστημιακούς που πιστεύουν ότι το μνημόνιο κατέλυσε με βία το Σύνταγμα και η “αντίσταση με κάθε μέσο” είναι θεμιτή. Υπάρχουν παιδιά εκεί έξω (και μάλιστα πάρα πολλά, όπως απέδειξε ο Δεκέμβριος του 2008) που πιστεύουν ότι είναι αυτοάμυνα να πετούν πέτρες στα αστυνομικά τμήματα. Μεγαλύτερο πρόβλημα και από το δημοσιονομικό έλλειμμα αποτελεί το έλλειμμα παιδείας, το οποίο είναι εμφανές σε κάθε επίπεδο του κοινού μας βίου. Εκεί επιβιώνει και αναπτύσσεται ο λαϊκισμός, ο οποίος, σε συγκεκριμένες κοινωνικοοικονομικές συνθήκες, μεταμορφώνεται σε φασισμό. Η κρίση δεν δημιούργησε το φαινόμενο, απλώς το πυροδότησε. Ηταν ο καταλύτης που ενεργοποίησε την αντίδραση σε ένα προϋπάρχον μείγμα αντιλήψεων και κενών παιδείας» («Της ημετέρας παιδείας αμέτοχοι», Καθημερινή 12.4.2013).
Έντυπη Καθημερινή