Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Άρθρο του Απόστολου Ακτύπη*
Είμαστε μια γενιά αρκετά τυχερή θα λέγαμε, κάνοντας στο μυαλό μας την σύγκριση με τις εποχές των γονιών μας
και των προγόνων μας που μέχρι και μόλις 4 δεκαετίες πίσω ήταν ξεκάθαρο ότι σε κανένα επίπεδο δεν υπήρχε σαφής δημοκρατική ομαλότητα, πολιτική ισορροπία και καθολικός σεβασμός στα ανθρώπινα δικαιώματα από την πλευρά της πολιτικής εξουσίας προς τους πολίτες. Τουλάχιστον στον βαθμό που θα επέτρεπε η κάθε εποχή έως σήμερα.
Ακούγαμε ιστορίες από τους γονείς η τους παππούδες μας για την Ελλάδα της δικτατορίας στην δεκαετία του ’60-’70 και δυσκολευόμασταν να κατανοήσουμε ως μικρά παιδιά, ακόμα και με την ασυγκράτητη και υπέρμετρη φαντασία μας, το πως θα ήταν ποτέ δυνατόν κάποιος να σου επιβάλλει να μην κυκλοφορείς τη νύχτα, η να μην συναθροίζεσαι με περισσότερα από 3 άτομα σε δημόσιους χώρους, η να μην συμπεριφέρεσαι με τρόπο που δεν αρέσει στο «κράτος». Πώς ένα «κράτος» θα μπορούσε να παρέμβει με αυτόν τον τρόπο στην προσωπική σου ζωή;
«Μα ποιο είναι αυτό το «κράτος» τέλος πάντων; Αυτά δεν γίνονται…» σκεφτήκαμε, και μεγαλώνοντας καταλαβαίναμε όλο και περισσότερο τι βάσανα γλιτώσαμε. Τότε είπαμε με μια ανακούφιση » …τελικά είμαστε τυχεροί που περάσανε αυτές οι εποχές».
Πέρασαν όμως; Ίσως ναι για λίγο καιρό, αλλά που φτάσαμε; Φτάσαμε στην Ελλάδα της παρακμής όπου η πολιτική λιγούρα των «προϊσταμένων» του τόπου και το μανιώδες ένστικτο διατήρησης των πολιτικών τους τομαριών, ξεπερνάει κάθε ιδέα, αρχή και αξία που σε κάθε άλλη περίπτωση θα αποτελούσε ηθικό εμπόδιο σε αυτό το βρώμικο παιχνίδι εξουσίας επάνω στη ρημαγμένη Ελλάδα.
Και όσο μεγαλώναμε και πονηρευόμασταν καταλάβαμε ότι πολιτικά και ανθρώπινα δικαιώματα δεν είναι μόνο το δικαίωμα να απολαμβάνεις τον καφέ με την παρέα σου ανενόχλητος κάπου έξω στις πλατείες, ούτε να επιλέγεις ελεύθερα την κόμη σου, η να βγαίνεις για το βραδινό σου περίπατο χωρίς να φοβάσαι μήπως βρεθείς κατηγορούμενος για συνωμοσία κατά του πολιτεύματος.
Καταλάβαμε ότι έχουμε δικαιώματα πέρα από αυτά. Όπως ας πούμε το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου και το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια. -Δηλαδή;
Δηλαδή να μπορούμε να φωνάξουμε ανενόχλητοι αυτό που πιστεύουμε. Και να το φωνάξουμε όσο δυνατά θέλουμε, σε βαθμό βεβαίως που δεν θα απειλεί το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια του άλλου. Να μπορούμε να φωνάξουμε στους εκπροσώπους του κράτους, που εμείς στείλαμε να υπερασπίζονται τα δικαιώματα μας αυτά και το εθνικό συμφέρον, ότι δεν κάνουν σωστά τη δουλεία τους.
Πράξεις που όχι μόνον είναι δικαίωμα μας αλλά υποχρέωσή μας ως ενεργοί και ενσυνείδητοι πολίτες που προσδοκούμε ένα καλύτερο αποτέλεσμα, μια καλύτερη μέρα για την χώρα.
Υποχρέωση που αυτοί σιγουρεύουν να μας θυμίσουν και μας ξεσηκώνουν άλλωστε 2 μήνες περίπου πριν την Κυριακή των εκλογών. Ανησυχούν για τα νούμερα της αποχής λένε. «Δεν είναι λειτουργική έτσι η Δημοκρατία» λένε, για να πάμε να τους ψηφίσουμε και να στρογγυλοκάτσουν στις βολικές και καλοβερνικωμένες καρέκλες. Από Δευτέρα όμως βάζουν θεούς και δαίμονες για να ξεχάσουμε αυτές τις υποχρεώσεις μας και αλίμονο σε αυτούς που θα τολμήσουν και θα θυμηθούνε.
Και ήρθε η ημέρα όπου ζήσαμε και εμείς η άτυχη τυχερή γενιά και είχαμε και την τιμή ως Γιαννιτσώτες να παρακολουθήσουμε τις «προληπτικές» συλλήψεις 16 συμπολιτών μας.
Προληπτικές συλλήψεις; Σαν αυτές που είχε επιβάλλει το νεοϊδρυθέν Ναζιστικό καθεστώς για να «καθαρίσει» τους δρόμους από τα «κομμούνια»; -Ακριβώς.
Προληπτικές συλλήψεις όπως του Ερντογάν που βαφτίζει «πραξικοπηματία» και «συνωμότη» όποιον του βολέψει ώστε να τον κλειδαμπαρώσει στα σκοτεινά «μπουντρούμια» του Χαλιφάτου; Της Τουρκίας του Ερντογάν λέω που εμείς οι φιλελεύθεροι και εκσυγχρονισμένοι πλέον «Ευρωπαίοι» δείχνουμε με το δάχτυλο και την κατακρίνουμε με ειρωνικό και απαξιωτικό ύφος για την αντιδημοκρατικότητα και την βαρβαρότητά της; Και Σουλτάνο τον κατεβάζουμε, Σουλτάνο τον ανεβάζουμε; – Σωστά.
«Έστιν ουν τραγωδία…δρώντων καὶ ου δι’ απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»
Πέρα από το τραγικό στοιχείο της υπόθεσης λοιπόν, το σίγουρο είναι ότι πρέπει πια να μπει ένα τέλος στον χλιαρό και μετριοπαθή τρόπο που χειριζόμαστε αυτές τις παραβιάσεις των στοιχειωδών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Ελλάδα. Η χώρα μας δεν θα πρέπει να είναι δημοκρατία τρίτης διαλογής και πρέπει όχι μόνο να συμβαδίζει και να συμμορφώνεται με τους Διεθνείς και Ευρωπαϊκούς κανόνες αλλά να πρωτοστατεί στην καθολική εφαρμογή και την υπεράσπισή τους.
Οι συλλήψεις στα Γιαννιτσά δεν αποτελούν μόνο ένα γεγονός πολιτικού ευτελισμού, αλλά και σοβαρές παραβιάσεις ανθρωπίνων και πολιτικών δικαιωμάτων και συγκεκριμένα:
Παραβίαση του Άρθρου 250 του Ποινικού Κώδικα όπου αναφέρει:
«Όποιος, εκτός από τις περιπτώσεις των άρθρων 248 και 249, απάγει ή κατακρατεί άλλον χωρίς τη θέλησή του ή του στερεί με άλλον τρόπο την ελευθερία της κίνησής του τιμωρείται με φυλάκιση ως πέντε έτη και χρηματική ποινή και αν η κατακράτηση διήρκεσε μακρό χρονικό διάστημα ή τελέστηκε κατά παράβαση των διατάξεων του άρθρου 6 του Συντάγματος, με φυλάκιση από δυο ως πέντε έτη και χρηματική ποινή».
Επίσης στο Άρθρο 5 – Το δικαίωμα στην προσωπική ελευθερία και ασφάλεια- της Ευρωπαϊκής Σύμβασης Δικαιωμάτων του Ανθρώπου:
«1. Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν και την ασφάλειαν. Ουδείς επιτρέπεται να στερηθή της ελευθερίας του ειμή εις τας ακολούθους περιπτώσεις και συμφώνως προς την νόμιμον διαδικασίαν:
γ. εάν συνελήφθη και κρατήται όπως οδηγηθή ενώπιον της αρμοδίας δικαστικής αρχής εις την περίπτωσιν ευλόγου υπονοίας ότι διέπραξεν αδίκημα, ή υπάρχουν λογικά δεδομένα προς παραδοχήν της ανάγκης όπως ούτος εμποδισθή από του να διαπράξη αδίκημα ή δραπετεύση μετά την διάπραξιν τούτου. «Άρθρο 10 – Ευρωπαϊκή Σύμβαση Δικαιωμάτων του Ανθρώπου – Ελευθερία έκφρασης:
1.Παν πρόσωπον έχει δικαίωμα εις την ελευθερίαν εκφράσεως. Το δικαίωμα τούτο περιλαμβάνει την ελευθερίαν γνώμης ως και την ελευθερίαν λήψεως ή μεταδόσεως πληροφοριών ή ιδεών, άνευ επεμβάσεως δημοσίων αρχών και ασχέτως συνόρων. Το παρόν άρθρον δεν κωλύει τα Κράτη από του να υποβάλωσι τας επιχειρήσεις ραδιοφωνίας, κινηματογράφου ή τηλεοράσεως εις κανονισμούς εκδόσεως αδειών λειτουργίας.
Άρθρο 11 – Ελευθερία έκφρασης και πληροφόρησης – Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων Ευρωπαϊκής ένωσης:
1. Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην ελευθερία έκφρασης. Το δικαίωμα αυτό περιλαμβάνει την ελευθερία γνώμης και την ελευθερία λήψης ή μετάδοσης πληροφοριών ή ιδεών, χωρίς την ανάμειξη δημοσίων αρχών και αδιακρίτως συνόρων.
Εκτός από την κοινή δημοκρατική λογική λοιπόν, οι εγχώριοι και διεθνείς νόμοι απαγορεύουν ρητά την παράνομη κράτηση, ή σύλληψη κάποιου ατόμου εφόσον δεν έχει προηγηθεί αδίκημα, ή όταν απουσιάζει η εύλογη υπόνοια ότι διέπραξε η θα διαπράξει κάποιο αδίκημα.
Όλα αυτά βεβαιώς με σεβασμό στην δικαστική έρευνα και την τελική απόφαση της δικαιοσύνης όταν προκύψει. Παρ’ όλα αυτά τα στοιχεία από το ρεπορτάζ, οι μαρτυρίες και το οπτικοακουστικό υλικό, προκαλούν κάποιες όχι και τόσο αισιόδοξες σκέψεις.
*Ο Απόστολος Ακτύπης είναι φοιτητής Νομικής στο Λονδίνο
