Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Ήταν προς το τέλος Φεβρουαρίου του 2010, όταν μάθαμε (εγώ και η σύζυγός μου) ότι ο γιος μας Τάσος, έπασχε από τον Η1Ν1
που του είχε δημιουργήσει σοβαρές επιπλοκές στην υγεία του.
Το ίδιο βράδυ, έγινε εισαγωγή στο Νοσοκομείο της Έδεσσας.
Εκείνη την μέρα, εφημερεύει ο Παθολόγος Γιώργος Θεοδοσίου, ο οποίος έδωσε τον καλύτερο του εαυτό, για να σωθεί το παιδί μας.
Περάσαμε ένα ατελείωτο βράδυ, μέχρι να έρθει το πρωί, όπου φύγαμε εσπευσμένα στο Παπανικολάου στην πνευμονολογικη κλινική.
Ο Τάσος κυριολεκτικά ήταν στο παραπέντε…
Εκεί οι γιατροί, δώσανε ακόμα και την ψυχή τους προκειμένου να αντιμετωπιστεί άμεσα το πρόβλημα.
Οι ώρες ήταν δύσκολες και οι γιατροί έδωσαν ρητή εντολή: “Ο μικρός δεν θα μπει σε Μονάδα Εντατικής Θεραπείας. Πρέπει να το αντιμετωπίσει μόνος του και με την παροχή ιατρικής βοήθειας”.
Πέρασαν δύσκολες μέρες, με τους γιατρούς κάποια στιγμή να εναποθέτουν τις ελπίδες τους στον Θεό.
Ήταν τόση η αγωνία αυτών των ανθρώπων, που έκαναν και το εξής καταπληκτικό.
Παρήγγειλαν ένα φάρμακο από την Αγγλία (ποτέ δεν μάθαμε ποιο ήταν), με δικά τους έξοδα παρακαλώ, προκειμένου να το χορηγήσουν στον μικρό. Τότε είδαμε και τη βελτίωση.
Στο μεταξύ, βλέπαμε στην ίδια πτέρυγα να πεθαίνουν άνθρωποι!
Τον ίδιο κορονοϊό κολλήσαμε και εμείς, αλλά αυτό ήταν το τελευταίο που μας απασχολούσε.
Πέρασαν 21 μέρες έντονης αγωνίας, ώσπου οι γιατροί έκριναν ότι η θεραπεία μπορούσε να συνεχιστεί στο σπίτι.
Και πήραμε εξιτήριο, γιατί υπήρχε ο κίνδυνος των ενδονοσοκομειακών λοιμώξεων!
Ήταν απίστευτες μέρες που δεν θα ξεχάσουμε ποτέ.
Δεν έγραψα περισσότερες λεπτομέρειες, γιατί πραγματικά θα έγραφα πολλά, ωστόσο θέλησα να το γνωστοποιήσω, επειδή θεωρώ ότι πρέπει να δίνουμε την πρέπουσα αξία στους γιατρούς μας, αλλά και για να σκεφτούμε ότι η κάθε ανθρώπινη ψυχή έχει ένα δικό της δράμα που αξίζει να διηγηθεί.
Μακάρι αυτό το κακό που συμβαίνει τώρα να σταματήσει σύντομα, γιατί χρειαζόμαστε πίσω την κανονικότητα στη ζωή μας!
Ευχαριστώ για τη φιλοξενία.
Σίμος Σλατίνης
