Το come back της Ελληνικής Υφαντουργίας;

Οι βάσεις για ένα φιλόδοξο επιχειρηματικό come back μπήκαν πριν από περίπου ένα μήνα.

Οι πιστώτριες τράπεζες έπειτα από πολύμηνες προσπάθειες υπέγραψαν τη συμφωνία εξυγίανσης και χρηματοδότησης της “Κλωστήρια Κιλκίς” θυγατρικής της Ελληνικής Υφαντουργίας.
Η συμφωνία που κατατέθηκε για επικύρωση στο Πολυμελές Πρωτοδικείο Κιλκίς στις 30 Σεπτεμβρίου του 2015, μεταξύ άλλων προβλέπει παροχή χρηματοδότησης από τις Alpha Bank, Εθνική και Τράπεζα Πειραιώς και εν μέρει από τους βασικούς μετόχους της εταιρείας. Στόχος, η εξυγίανση και επαναφορά της εταιρείας σε πλήρη λειτουργία, η ανάδειξη των ανταγωνιστικών της πλεονεκτημάτων και η αύξηση των πωλήσεων στο εξωτερικό.
Με το πρώτο στάδιο να έχει ολοκληρωθεί, τώρα όλη η προσοχή εστιάζεται στην υλοποίηση του business plan που έχει εκπονήσει ανεξάρτητη εταιρία συµβούλων και το οποίο τεκµηριώνει την δυνατότητα της µητρικής και των δύο θυγατρικών εταιριών (Κλωστήρια Κιλκίς και Εκκοκκιστήρια Θεσσαλίας) να δηµιουργήσουν θετικό EBITDA. Με το πράσινο φως από τις τράπεζες, το επόμενο βήμα απαιτεί δύσκολες αλλά αναγκαίες αποφάσεις και, βεβαίως, χρηματοδότηση από τους βασικούς μετόχους, την οικογένεια Ακκά.
Συγκεκριμένα, το πλάνο περιλαμβάνει την εξυγίανση του κόστους της µητρικής, µε προσωρινή διακοπή της λειτουργίας της ώστε να αποχωρήσει το σύνολο του προσωπικού της, την αναδιάρθρωση του δανεισµού της µητρικής και τη χρηµατοδότηση της Κλωστήρια Κιλκίς (διατηρεί ένα υπερσύγχρονο κλωστήριο στη Νέα Σάντα του Κιλκίς) µε επαρκές κεφάλαιο κίνησης από τις τράπεζες και τους βασικούς µετόχους της µητρικής, ώστε να επανέλθει σε πλήρη λειτουργία.
Σε επόµενη φάση, στόχος είναι να επαναλειτουργήσει, από µηδενική βάση, το εργοστάσιο παραγωγής denim (χρησιµοποιείται στην παραγωγή των γνωστών jeans) της ΕΛΥΦ µε πλήρως εξυγιασµένο κοστολόγιο και εστίαση αποκλειστικά και µόνο σε κερδοφόρα υφάσµατα. Υπενθυμίζεται πως ο όμιλος προ κρίσης είχε καταφέρει να συγκαταλέγεται στις τρεις μεγαλύτερες βιομηχανίες παραγωγής denim στην Ευρώπη, με καθετοποιημένη παραγωγή, σημαντικότατες εξαγωγές και συνεργασίες με πολύ μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας αγοράς μόδας, μεταξύ των οποίων τον ιταλικό όμιλο Benetton.
Όμως από το 2008 οι δυσκολίες άρχισαν να γίνονται εντονότερες, με αποτέλεσμα η χρονιά να κλείσει με ζημιές 10 εκατ. ευρώ. Σε μια προσπάθεια αντίδρασης, η διοίκηση της ΕΛΥΦ αποφάσισε τη µεταφορά µεγάλου µέρους των µηχανηµάτων και του απασχολούµενου προσωπικού του Κλωστηρίου Σίνδου στη θυγατρική “Κλωστήρια Κιλκίς” καθώς και την διακοπή της δραστηριότητας της εκκόκκισης του εργοστασίου της Αγχιάλου. Με αυτό τον τρόπο προσέβλεπε στον µηδενισµό των ζηµιών από τη συγκεκριµένες εγκαταστάσεις και τη γενικότερη βελτίωση της αποδοτικότητας του οµίλου, κυρίως µέσω της αυξηµένης παραγωγικότητας των θυγατρικών.
Το 2009 κλείνει με μεγαλύτερες ζημιές, 13,5 εκατ. ευρώ και μείωση πωλήσεων κατά 20% και ξεκινούν προσπάθειες για την εξεύρεση κεφαλαίων μέσω ΑΜΚ. Το 2010 οι ζημιές ανεβαίνουν στα 14,4 εκατ. ευρώ, ενώ στο τέλος του 2011 ξεκινούν συζητήσεις και επαφές με τη Lead Capital, εταιρεία συμβουλευτικών υπηρεσιών με εξειδίκευση στην αναδιάρθρωση επιχειρηματικών υποχρεώσεων που διαχειρίζεται αμερικανικά κεφάλαια. Τελικώς δεν υπήρξε συμφωνία, η χρονιά κλείνει με ακόμη μεγαλύτερες ζημιές (20 εκατ. ευρώ), τα ίδια κεφάλαια παραμένουν αρνητικά και ο δανεισμός παρέμενε πιεστικός. Ακολούθησαν διαπραγματεύσεις με τις τράπεζες για την αναδιάρθρωση του δανεισμού, οι οποίες αισίως κατέληξαν τέσσερα χρόνια μετά….
Τι γίνεται με την ΕΝΚΛΩ
Από το 2012 η Ενωμένη Κλωστουφαντουργία (ΕΝΚΛΩ), υπό το βάρος τεράστιων υποχρεώσεων που ξεπερνούσαν τα 350 εκατ.ευρώ, βρίσκεται στη μεγάλη λίστα των βιομηχανιών που ανέστειλαν τη λειτουργία τους. Τους τελευταίους μήνες, όμως, επιχειρείται επαναλειτουργία τριών μονάδων της, στη Ροδόπη, τη Μαρώνεια και τη Νάουσα.
Σε πρόσφατη αρθρογραφία του ο πρώην βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ και καθηγητής Οικονομικών σε Πανεπιστήμιο του Λονδίνου Κώστας Λαπαβίτσας και ο Γιάννης Μουσουλίδης, διευθύνων σύμβουλος της ΕΝΚΛΩ την τελευταία περίοδο πριν από την πτώχευση (2010-12), σημείωναν πως είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια αξιοποίησης του υπάρχοντος εξοπλισμού αλλά και της τεχνογνωσίας των απολυμένων κλωστοϋφαντουργών, ώστε να σταθεί ξανά στα πόδια της η εταιρεία. Συγκεκριμένα, προβλέπονταν πως αξιοποιώντας τον πτωχευτικό κώδικα και επιδιώκοντας να μετατραπούν τα χρέη σε μετοχικό κεφάλαιο, θα γινόταν επανεκκίνηση δύο εργοστασίων στη Ροδόπη και στη Μαρώνεια (νήμα κόμπακτ το οποίο θα εξάγεται) και ενός στη Στενήμαχο της Νάουσας (νήμα μόδας και ρούχο με ετικέτα) και καθετοποίηση της παραγωγής ώστε το βαμβάκι της Μακεδονίας να εξάγεται ως ρούχο υψηλής ποιότητας.

Το come back της Ελληνικής Υφαντουργίας;