Φωτιά στο ποτάμι Μεσιανού-Αρχοντικού

Από το πρωί της Καθαράς Δευτέρας, μαινόταν η φωτιά, καίγοντας μια απόσταση περίπου ενός χιλιομέτρου μέσα στο ποτάμι Μεσιανού-Αρχοντικού

Χείμαρρος πλέον, γιατί από τις πάμπολλες γεωτρήσεις εξαφανίστηκαν όλες οι επιφανειακές πήγες που υπήρχαν. Παλαιότερα σε φυσικές στέρνες όπου μαζευόταν το νερό κάναμε μπάνιο τα καλοκαίρια.

Σήμερα «τρέχει» μόνον όταν βρέχει… εάν βρέχει και… όταν βρέχει, γιατί και η βροχή στα μέρη μας έγινε είδος υπό εξαφάνιση και δεν θα αργήσει, αν συνεχίσουμε να βιαιοπραγούμε κατά της φύσης, να γίνουμε και εδώ Σαχάρα.

Το ποτάμι αυτό κράτησε όμως το μικρόκλιμά του. Κράτησε την χλωρίδα του και λίγο από την πανίδα που φιλοξενούσε. Κράτησε τα ΠΛΑΤΑΝΙΑ, τα μόνα δέντρα που υπάρχουν στις τόσες χιλιάδες στρέμματα που το περιτριγυρίζουν. Υπάρχουν ακόμα ορισμένα ΠΕΥΚΑ στην αρχαιολογική τούμπα του Αρχοντικού και μερικά ΚΥΠΑΡΙΣΙΑ στα μνήματα του Μεσιανού.

Αυτά είναι τα εναπομείναντα «φυσικής» βλάστησης δέντρα. Όλα τα άλλα μέρη, εκτός από το ποτάμι, είναι καλλιέργειες πλημμυρισμένες με νάτριο, κάλιο, άζωτο, φώσφορο κλπ λιπάσματα και ραντισμένα με απίθανα κοκτέιλ από φυτοφάρμακά.

Ακόμα όμως και αυτή την λωρίδα πρασίνου στο ποτάμι, προσπάθησαν κάποιοι να την καταστρέψουν για να “κερδίσουν” 5 μέτρα ακόμα παραποτάμιας έκτασης για να καλλιεργήσουν. Είναι τόση μεγάλη η απληστία , η πλεονεξία, η επιπολαιότητα και ο ωχ αδερφισμός που μας δέρνει, που είναι κάνεις να αγανακτεί και να γίνεται κακός. Μάλιστα την στιγμή που εμείς προσπαθούμε με το ζόρι να φυτέψουμε 60 επιπλέον πλατάνια, αγιομουριές και αγριοκαρυδίες στην είσοδο του χωριού, ορισμένοι εγκληματούν εις βάρος της φύσης, βάζοντας φωτιά σε ότι έχει απομείνει.

Μια ινδιάνικη παροιμία λέει « όταν καταστρέψεις τη γη σου, τότε θα αντιληφθείς ότι τα χρήματα δεν τρώγονται, άλλα θα είναι αργά».

Mesiano Gr