Φόβος στους πολίτες με τους μετανάστες να τριγυρνούν ανεξέλεγκτα στα Γιαννιτσά και τη γύρω περιοχή

Ξεκινώντας, να αναφέρω ότι όποια κι αν είναι η αντίδραση κάποιων που θα βιαστούν να βγάλουν συμπεράσματα και να πουν πως οι πρόσφυγες (ή μετανάστες ή λαθρομετανάστες) που ‘’φιλοξενούνται’’ στην περιοχή των Σφαγείων των Γιαννιτσών είναι… φιλήσυχοι, να ξεκαθαρίσουμε πως εκεί ζουν άνθρωποι αγνώστου ταυτότητας (έχει κάποιος στοιχεία να αποδείξει το αντίθετο; Ας το πράξει) και εθνικότητας.

Είτε είναι από το Πακιστάν, είτε από το Ιράκ, είτε από Αίγυπτο ή Συρία, μιλάμε για σχεδόν 800 ανθρώπους που λογικό είναι κάποια στιγμή να δημιουργούνται προστριβές ακόμη και μεταξύ τους και κανείς δεν μπορεί να γνωρίζει με σαφήνεια το ποιόν τους. Είναι εγκατεστημένοι στην περιοχή 3,5 μήνες, στην ουσία έχουν παγιδευτεί, ως ‘’ανενεργοί’’, ίσως τα χρήματα τους τελειώνουν και δεν ξέρουμε όλοι μας η αλήθεια, σε παρόμοια περίπτωση πως θα αντιδρούσαμε, κακά τα ψέματα…

Να βλέπεις τα παιδιά σου καθημερινά σε μία σκηνή ή να ζεις κάπου που δεν θέλεις, να μην έχεις διέξοδο και το μέλλον που πίστευες και ήλπιζες για αυτό το λόγο και εγκατέλειψες την πατρίδα σου και έκανες τόσες χιλιάδες χιλιομέτρων ταξίδι, να καταστρέφεται δεν είναι και το πιο εύκολο πράγμα στον κόσμο.

Έχουμε ακούσει και δεχτεί απόψεις και είναι πάνω απ’ όλα ανθρώπινο να σκεφτόμαστε ότι δεν είναι συνθήκες να ζουν έτσι άνθρωποι, ασχέτως θρησκείας ή εθνικότητας, πόσω μάλλον μικρά παιδιά. Και πάλι να ‘’σημειώσω’’ πριν υπάρξουν κακοπροαίρετα σχόλια, ότι σαν logospellas και προσωπικά κάναμε πολλά παραπάνω από πολλούς εξυπνάκηδες που μένουν στα λόγια, για να βοηθήσουμε και πρακτικά και υλικά…

Όμως, υπάρχει και η άλλη άποψη που τη ζήσαμε τυχαία το βράδυ του Σαββάτου. Ενός ανθρώπου που διατηρεί ένα κατάστημα – δεν υπάρχει λόγος να γίνουμε πιο συγκεκριμένοι και να ‘’φωτογραφίσουμε’’ τον κύριο, σημασία έχει το συμβάν.

Τι έγινε; Βγήκε από το κέντρο φιλοξενίας ένας πρόσφυγας, πήγε στο μαγαζί του, που είναι λίγο πάνω από το κέντρο των Γιαννιτσών, σταμάτησε εκεί, τριγυρνούσε και τον κοίταζε. Ρώτησε ο κύριος στα αγγλικά για να δει τι θέλει και αν καταλαβαίνει για να συνεννοηθούν. Του είπε αρχικά πως έψαχνε το κέντρο και έχασε το δρόμο! Ήρθε δηλαδή από την άκρη της γης και βρήκε την Ελλάδα, αλλά δεν βγήκε τόσο καιρό έξω και έχασε το δρόμο προς το κέντρο της πόλης! Του εξήγησε ο άνθρωπος, έφυγε για λίγη ώρα και τον είδε να ξαναέρχεται και να κρύβεται. Βγήκε και πάλι έξω, ρώτησε τι συμβαίνει και απάντησε πως μόνο αυτός του μίλησε αγγλικά από όσους άλλους απευθύνθηκε και πως δεν μπορεί να συνεννοηθεί με κανέναν. Στην επόμενη ερώτηση τι ακριβώς θέλει, ξαναέφυγε. Την τρίτη φορά που επανήλθε! βρεθήκαμε εκεί και αντικρίζουμε τον κύριο φοβισμένο να μιλάει μαζί του, όσο πιο ήρεμα μπορούσε και να του λέει σε παρακαλώ μην μου κάνεις κάτι, φύγε!

Παρόμοιο περιστατικό συνέβη σε άλλο μαγαζί πριν τρεις ημέρες, που πήγαν δύο ‘’πρόσφυγες’’ γύρω στις 11 το βράδυ και έλεγαν ότι χάθηκαν! Ο φόβος κυριαρχεί στους δημότες και δη στους επαγγελματίες που μένουν μόνοι τα βράδια, ανάλογα το είδος της επιχείρησης. Αστυνομία δεν ειδοποιούν γιατί σκέφτονται μην τους ‘’σταμπάρουν’’ και πάνε άλλη στιγμή περισσότεροι, όπως είπαν…

Κίνδυνοι φυσικά και συμβάντα πάντα υπήρχαν, όμως αυτό το διάστημα πρόσφυγες «κόβουν βόλτες» παντού οπότε ο φόβος (ίσως ακόμη και προς το άγνωστο, όχι ότι σώνει και καλά θα κάνουν κάτι) είναι ακόμη μεγαλύτερος.

Είπαμε ότι δεν πρόκειται για hot spot, αλλά για ανοιχτού τύπου κέντρο φιλοξενίας, όμως η δυσκολία προσέγγισης είναι μεγάλη και όσο αυτοί οι άνθρωποι νιώθουν αποκλεισμένοι, εγκλωβισμένοι και παρείσακτοι οι αντιδράσεις τους είναι άγνωστες…

Χ.Π.

Φόβος στους πολίτες με τους μετανάστες να τριγυρνούν ανεξέλεγκτα στα Γιαννιτσά και τη γύρω περιοχή