Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Εκοιμήθη το γνήσιο αηδόνι του Άθω, αλλά και ο πράος π. Ακάκιος. Φαινόμενο ευθύτητο, καλοσύνης και αληθινής μοναχικής ζωής.
Όλοι, Αγιορείτες και προσκυνητές εγνώρισαν έναν αληθινό άνθρωπο αιωνία του η μνήμη.
Εκοιμήθη ο Γέροντας Ακάκιος της Ιεράς Αδελφότητος των Δανιηλαίων στο τόπο της μετανοίας του, στο Ιερό Ησυχαστήριο της Αδελφότητος των Δανιηλαίων στα Κατουνάκια του Αγίου Όρους. Ο αείμνηστος Γέροντας Ακάκιος αποτελούσε μια ιδιαίτερη μορφή στην ψαλτική τέχνη του Αγίου Όρους. Με το στιβαρό και πειθαρχημένο του ύφος και τη στεντόρεια φωνή του σημάδεψε τη νεότερη αγιορειτική ψαλτική.
Ο π. Ακάκιος ανήκε στη χορεία των Δανιηλαίων ψαλτών, οι οποίοι επί εξήντα έτη υπηρέτησαν τις ιερές πανηγύρεις του Αγίου Όρους, λαμπρύνοντας με την παρουσία τους τα ιερά αναλόγια, γενόμενοι και οι ίδιοι άξιοι διάδοχοι και φορείς του ύφους που τους μετέδωσαν οι γεροντάδες τους Δανιήλ ο Β΄και Γερόντιος.
Πλέον θα συνψάλει στην άνω χορεία μαζί με τους αδελφούς του συμοναστές, τον ηδύ και τερπνό ψάλτη Γρηγόριο ιερομόναχο, κατά κόσμον Γεώργιο Αβραμίδη, τον επιβλητικό και μυσταγωγικό ψάλτη Δανιήλ Γ΄ μοναχό, κατά κόσμον Βασίλειο Γρανδίκη, και τον αείμνηστο πατέρα Στέφανο μοναχό, κατά κόσμον Πασχάλη Αβραμίδη, άριστο και ησυχαστικό ψάλτη. Και οι τέσσερις πατέρες κατάγονταν από το Παλαιοχώρι της ψαλτομάνας Καβάλας, η οποία σημειωθήτω ότι έχει βγάλει πολλούς και μεγάλους ψάλτες όλα αυτά τα χρόνια, οι οποίοι ήρθαν και μόνασαν στο κελί των Δανιηλαίων τη δεκαετία του 1950.
Γεννήθηκε (1933) στο Παλαιοχώρι Καβάλας (κατά κόσμον Άγγελος Ψαλτούδης). Σε νεαρή ηλικία (1951) βρέθηκε στο Άγιον Όρος στη μοναστική Αδελφότητα των Δανιηλαίων, στη Σκήτη της Μικράς Αγίας Άννης, όπου και έγινε μοναχός (1954). Διδάχθηκε τη μουσική, μαζί με τον συντοπίτη του μοναχό Δανιήλ, από τον καλλίφωνο Γέροντα μουσικό και ψάλτη της Αφελφότητας Γερόντιο, ενώ τα πρώτα μουσικά έμαθε στο Παλαιοχώρι από τον καλλίφωνο επίσης μουσικοδιδάσκαλο Κύρκο Βενέτη.
Ηδύφωνος και μεστός, με ιδιάζον εύρος και βάθος φωνής, αλλά και με πλούσιο ιδιοπρόσωπο ηχόχρωμα, αποτελούσε ένα λαμπρό δείγμα μιας ψαλτικής γενιάς που βρίσκεται ήδη εκεί στην ερμηνευτική της δύση. Όπως και όλοι οι λοιποί ψάλλει διά βίου, μόνος και με τη συνοδεία των Δανιηλαίων, στις μεγάλες Αγιορειτικές Αγρυπνίες και Πανηγύρεις των Κελιών και των Μοναστηριών. Χαρακτηριστική η ψαλτική και ερμηνευτική του εκφορά στα Αργά Προσόμοια, η οποία παραπέμπει απευθείας στον αρχαίο αγιορειτικό τρόπο εκφοράς του Αργού Ειρμολογίου.
