Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Με δάκρυα στα μάτια, και με όλους τους παρισταμένους από πολλές χώρες να τον χειροκροτούν όρθιοι, ανέβηκε σήμερα το μεσημέρι
τα σκαλοπάτια του Ελληνικού Μνημείου του Ελ Αλαμέιν,
ο 96χρονος βετεράνος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, Πλάτων Συναδινός, κατά την τελετή μνήμης για την 77η επέτειο από τις μάχες του Ελ Αλαμέιν.
Και καθώς χαιρετούσε τους αείμνηστους και αξέχαστους ήρωες συμπολεμιστές του, σηκώνοντας αργά το χέρι και κοιτώντας στο μνήμα με τις ελληνικές σημαίες,
και με τους νέους Αιγυπτιώτες Καΐρου και Αλεξανδρείας να στέκουν δίπλα του και τους Έλληνες Προσκόπους να παιανίζουν, με ιδιαίτερη δυσκολία κρατούσε τη συγκίνησή του, σκορπώντας ακόμη μεγαλύτερη συγκίνηση στους εκπροσώπους πολλών κρατών που ήρθαν να αποτίσουν φόρο τιμής στους Έλληνες αγωνιστές που έδωσαν τη ζωή τους το 1942 για να μεταφέρουν ένα πανανθρώπινο μήνυμα και να ξεκινήσει έτσι η αρχή του τέλους του ιταλογερμανικού άξονα.
Συγκλονίζει ο βετεράνος Πλάτων Συναδινός
Ο Πλάτων Συναδινός, γεννημένος το 1925 στη Σάμο, ήταν τότε μόλις 27 ετών όταν βρέθηκε στη Βόρεια Αφρική, και μετά στην Ιταλία, το Ρίμινι, το Ρουβίκωνα, και μετά στην Ελλάδα και τη Νότια Κορέα.
Ο ίδιος μιλώντας αποκλειστικά στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, λίγες ώρες πριν από την επιμνημόσυνη τελετή στο Ελ Αλαμέιν, περιέγραψε λίγες από τις εμπειρίες που έζησε τότε, πολεμώντας μαζί και με τον αδελφό του Σοφοκλή Συναδινό.
Θυμάται και τον συμπολεμιστή του Μανώλη Κεχαγιά και άλλους πολλούς, παρά το περασμένο της ηλικίας του.
«Πολεμήσαμε με θάρρος, με ψυχραιμία, με σοβαρότητα. Ήμασταν μεταξύ μας, αγαπημένοι, με μία ελπίδα και ένα σκοπό: να νικήσουμε τους Γερμανούς και να γυρίσουμε νικητές στην Ελλάδα» τονίζει, φορώντας όλα τα βαριά παράσημα στο στήθος του.
Η 1η Ταξιαρχία στο Ελ Αλαμέιν – 28η Οκτωβρίου
«Η διαδρομή της Αφρικής και της 1ης Ταξιαρχίας που πολέμησε εδώ στο Ελ Αλαμέιν άρχισε στις 16 Σεπτεμβρίου του 1942.
Και επί 52 ημέρες, πολεμήσαμε εδώ στο Ελ Αλαμέιν μαζί με την 8η στρατιά του Στρατηγού Μοντγκόμερι» εξηγεί. Και συνεχίζει:
«Η επίθεση της 8ης Στρατιάς άρχισε στις 26 Οκτωβρίου του 1942. Διέρρηξε το Γερμανικό σύνταγμα που ήταν απέναντί της. Κατεδίωξε τους Γερμανούς, έπιασε αιχμαλώτους και προήλασε 4 χιλιόμετρα πέρα της γραμμής αμύνης των Γερμανών.
Οι απώλειες ήταν 86 νεκροί. Με πολλούς από αυτούς ήμασταν φίλοι, ήμασταν γνωστοί, ήμασταν κάθε μέρα μαζί…».
Στην ερώτηση «ποιο το μήνυμά σας στον κόσμο»; ο Πλάτων Συναδινός αποκρίνεται:
Επειδή έζησα τον πόλεμο σε όλο το εγκληματικό του μεγαλείο, εύχομαι να μην ξαναγίνει πόλεμος!
Και να ζήσει όλος ο κόσμος – και πολύ περισσότερο η πατρίδα μου – με ειρήνη, με αγάπη και ησυχία. Και ιδιαίτερα στους νέους, λέω να αγαπάνε την πατρίδα τους, να πολεμάνε για την πατρίδα τους και να είναι πράγματι άξιοι».
Στο πλευρό του άξιου βετεράνου αγωνιστή είναι όλη αυτήν την ώρα και η κόρη του, η Μαρία Συναδινού, η οποία μας αποκαλύπτει τα αισθήματα για τον πατέρα της, ο οποίος ακόμη και σε αυτήν την ηλικία συνεχίζει να αθλείται.
«Είμαστε και εγώ και η αδελφή μου και τα παιδιά μας πολύ περήφανοι για τον πατέρα μας. Μας έχει διδάξει αρχές και αξίες. Και εύχομαι όλα τα παιδιά και όλα τα ελληνόπουλα να αγαπούν την πατρίδα.
Ήρθαμε σήμερα να τιμήσουμε το μνημόσυνο στο Ελ Αλαμέιν. Το θεωρούμε υποχρέωσή μας και μεγάλη μας τιμή.
Ως κόρη βετεράνου και ως μητέρα τριών παιδιών, λέω προς τη νέα γενιά ότι θα πρέπει να αγαπούν την πατρίδα τους, να ξέρουν πολύ καλά την ιστορία τους, και να τιμούν τις αρχές και τις αξίες».
Πανελλήνιος Σύνδεσμος Πολεμιστών
Στη σημερινή εκδήλωση μνήμης, το «παρών» έδωσε και η Γεωργία Φλωρεντή-Παπουτσάκη, γενικής γραμματέως του Πανελληνίου Συνδέσμου Πολεμιστών Εκστρατευτικών Σωμάτων Μέσης Ανατολής, Ριμινιτών Ιερολοχιτών, της οποίας ο πατέρας της, ο Λάζαρος Φλωρεντής, πολέμησε στην 1η Ταξιαρχία, στο Ελ Αλαμέιν και το Ρίμινι και μετά συνέχισε στην Ελλάδα.
«Ερχόμαστε εδώ κάθε χρόνο για τιμήσουμε τους πεσόντες που πολέμησαν και έδωσαν το αίμα τους για να είμαστε εμείς σήμερα ελεύθεροι.
Και πρέπει τα νέα παιδιά να αγαπούν την Ελλάδα και να έχουν μέσα στην ψυχή τους τα ιδανικά και τις αξίες που μας έδωσαν οι πρόγονοί μας» μας τόνισε η κ. Φλωρεντή Παπουτσάκη.
Όμως, το χαρακτηριστικό στίγμα της ημέρας έδωσε ο πρέσβης της Ελλάδας στο Κάιρο Νικόλαος Γαριλίδης, ο οποίος εκφωνώντας τον κύριο λόγο της ημέρας, ενώπιον δεκάδων πρέσβεων και πολλών Αιγυπτιωτών, τόνισε:
«Ο ελληνικός στόλος και ο ελληνικός στρατός που μπόρεσε να διαφύγει μετά την κατάληψη των Αθηνών από τον Άξονα, κατέφυγε στην Αλεξάνδρεια, όπως ακριβώς είχε καταφύγει στη Σαλαμίνα μετά την κατάληψη της Αθήνας από τον Ξέρξη.
Οι ελληνικές δυνάμεις ενισχύθηκαν από επίστρατους, αλλά και εθελοντές Αιγυπτιώτες, από ένα τάγμα στην 1η Ταξιαρχία, με 5.500 άνδρες, 20% των οποίων ήταν Αιγυπτιώτες.
Αν Παρθενώνας ήταν το Αλβανικό, Θερμοπύλες το Ρούπελ, το Ελ Αλαμέιν είναι η Σαλαμίνα και το Ρίμινι οι Πλαταιές…
Ο καταστρεπτικός πόλεμος που ακολούθησε με την απελευθέρωση, μας θυμίζει τον Πελοποννησιακό Πόλεμο, οι ιστορίες του Ηροδότου και του Θουκυδίδη σε συνοπτική έκδοση μίας δεκαετίας, εξαιρετικά “πυκνού πολιτικού” χρόνου».
ΔΕΠΑΘΑ
Φέτος όπως και κάθε χρόνο, την τελετή μνήμης διοργάνωσε από κοινού ο ακόλουθος Άμυνας της ελληνικής πρεσβείας στο Κάιρο πλοίαρχος ΠΝ Παρίσης Κανούτος και η διεύθυνση Εφέδρων Πολεμιστών, Αγωνιστών, Θυμάτων και Αναπήρων (ΔΕΠΑΘΑ), της οποίας ο διευθυντής, συνταγματάρχης Απόστολος Δεληγιάννης, τόνισε στο λόγο του ότι «όλοι σήμερα ήρθαμε στη σεμνή αυτή τελετή στο φιλόξενο χώρο της Αιγύπτου, για να αποτίσουμε τον οφειλόμενο φόρο τιμής σε αυτούς που θυσίασαν τη ζωή τους αλλά και στους επιζώντες μαχητές που είναι σήμερα μαζί μας.
Στους ήρωες μαχητές που έπεσαν υπερασπιζόμενοι τα υπέρτατα και πανανθρώπινα ιδανικά της φυλής μας που είναι η ελευθερία, η δημοκρατία, η ειρήνη, η ανθρώπινη αξιοπρέπεια».
Και κατέληξε: «Μετά από μάχες επί 5,5 μήνες, είχαμε το βαρύ τίμημα 91 νεκρών Αξιωματικών και οπλιτών και 254 τραυματιών.
Η θυσία τους αυτή λάμπρυνε την πολεμική αρετή των Ελλήνων. Η Ελλάδα θα τιμά πάντα τη μνήμη των ηρώων τέκνων της».
