Επιστολή του Βασίλη Δημάκη για την απόδρασή του

Ο καταζητούμενος Βασίλης Δημάκης, ο οποίος πριν από έξι ημέρες παραβίασε και αφαίρεσε το ηλεκτρονικό βραχιολάκι, έστειλε επιστολή στο 2020mag.gr και εξηγεί τους λόγους

οι οποίοι τον οδήγησαν σε αυτή την απόφαση. Ρίχνει ευθύνες στην εισαγγελέα Πρωτοδικών, η οποία όπως αναφέρει «φέρει τεράστια ευθύνη στην ομολογουμένως κακή απόφαση που έλαβα για μένα».

«Θα καταθέσω μόνο την αλήθεια μου», σημειώνει μεταξύ άλλων στην επιστολή του τονίζοντας πως για τρεις εβδομάδες δεν του επιτρεπόταν η δια ζώσης παρακολούθηση μαθημάτων στο πανεπιστήμιο. Σημειώνεται ότι ο Βασίλης Δημάκης αναζητείται από την ΕΛ.ΑΣ.

Η επιστολή του Βασίλη Δημάκη στο 2020mag.gr:

«Την Πέμπτη, 16/03/2022, και μετά από 4 έτη τουλάχιστον, που πηγαινοερχόμουν στο Πανεπιστήμιο Αθηνών ΕΚΠΑ, δίχως ποτέ να έχω δημιουργήσει το παραμικρό πρόβλημα ή έστω την παραμικρή καθυστέρηση, αποφάσισα να κάνω το χειρότερο όλων, να παραβιάσω τους όρους τους οποίους η αξιότιμη κυρία εισαγγελέας Εφετών, κ. Σούκουρα, μαζί με τα άλλα δύο μέλη, Μαρία Στέφη (διευθύντρια) και Σοφία Ασημακοπούλου (κοινωνική λειτουργό), αποφάσισαν να μου δώσουν.

Με καθυστέρηση τριών εβδομάδων βέβαια και αφού εξαναγκάστηκα να κατέλθω για τρίτη φορά σε λευκή απεργία-πείνας και δίψας.

Θέλω να εκφράσω τη λύπη μου προς την εισαγγελέα Εφετών, την οποία παρεμπιπτόντως υπολήπτομαι, σε απόλυτη αντίστιξη με την εισαγγελέα Πρωτοδικών, η οποία φέρει τεράστια ευθύνη στην ομολογουμένως κακή απόφαση που έλαβα για μένα. Εννοώ την παραβίαση των όρων που μου εδόθησαν.

Πολλοί από σας χαρακτήρισαν την πράξη μου ακατανόητη, αψυχολόγητη και ένα σωρό άλλα τέτοια επίθετα, τα οποία δεν θα αποκρούσω, ούτε θα προσπαθήσω καν να δικαιολογήσω.

Θα καταθέσω μόνο την αλήθεια μου. Αυτό, ως ελάχιστο χρέος απέναντι σε όσους μέχρι τώρα με συνέπεια, ανθρώπινη αλληλεγγύη, καθαρότητα και άδολη αγάπη συνεισέφεραν και θα τους το χρωστώ για πάντα. Εδώ και ένα χρόνο ο Κορυδαλλός έχει μία ανίκανη διοίκηση, ικανή μόνο στη διαφθορά και στις προσωπικές εξυπηρετήσεις με το αζημίωτο Πρώτα από όλα θέλω να ξεκαθαρίσω κάτι. Όποιος θεωρεί ότι η παραβίαση των όρων έγινε για να ξεκλέψω κάποιες ώρες, μέρες, μήνες, ίσως και χρόνια ελευθερίας, καλό είναι να σταματήσει να διαβάζει αμέσως τούτες τις αράδες και να ασχοληθεί με κάτι άλλο πιο σημαντικό για αυτόν. Αυτό το λέω γιατί θα ήμουν, στην καλύτερη των περιπτώσεων, βλάκας και εγώ αλλά και αυτός που πιστεύει κάτι τέτοιο. Και εξηγώ. Αν όλη η προσπάθειά μου ήταν προσχηματική και σκοπός μου ήταν να παραβιάσω τους όρους και να αποκτήσω την ελευθερία μου με αυτόν τον μη θεμιτό τρόπο, δεν θα πηγαινοερχόμουν για τόσο καιρό τζάμπα στο κάτεργο του Κορυδαλλού, στο χαμαιτυπείο που καταφέρνει και στεγάζει σε τόσο υψηλό ποσοστό τόσο πολλούς διεφθαρμένους επίορκους δημόσιους λειτουργούς ανά τετραγωνικό μέτρο.

Εδώ και ένα χρόνο ο Κορυδαλλός έχει μία ανίκανη διοίκηση, ικανή μόνο στη διαφθορά και στις προσωπικές εξυπηρετήσεις με το αζημίωτο, αρχής γενομένης από τη διευθύντρια αλλά και τους 2-3 τρεις αρχιφύλακες που μοιράζονται την εξουσία.

Θα είχα αρπάξει την ευκαιρία ευθύς εξαρχής από το 2018, που βγήκα για πρώτη φορά μετά από 31 ημέρες απεργίας πείνας και 8 δίψας, τα οποία είναι γνωστά τοις πάσι.

Θέλω να πω σε όσους στήριξαν τον αγώνα μου μέχρι τώρα, ότι δεν υπέγραψα κανένα χαρτί «παρθενίας» απέναντί τους, με την προϋπόθεση να στηρίξουν τον αγώνα μου για ισότιμη εκπαίδευση, αλλά προφανώς αυτό που μπορώ εύκολα να υποσχεθώ είναι ότι δεν πρόκειται ποτέ να εμπλακώ σε οποιαδήποτε έκνομη ενέργεια, προς θλίψη του νεοφιλελεύθερου ακροατηρίου που με περισσή χολή σχολιάζει κάτω από συνδέσμους που αναφέρονται στην απόφασή μου να παραβιάσω τους όρους και το βραχιολάκι. Δεν θα δικαιώσω ούτε έναν από αυτούς, ειδικά τώρα που βρίσκομαι εκτός φυλακής και για όσο διάστημα παραμείνω, έως ότου συλληφθώ.

Λένε πως με πρόφαση τη δική μου παραβίαση των όρων, ετοιμάζονται να κόψουν όλες τις εκπαιδευτικές άδειες. Δεν μπορώ να καταλάβω από πού προκύπτει αυτό. Πριν από δύο χρόνια περίπου, παραβίασε εκπαιδευτική άδεια συγκρατούμενός μας και δεν υπήρξε συνέπεια για κάποιον άλλον. Όπως ήταν φυσικό.

Ο καθένας είναι υπεύθυνος και υπόλογος για τις πράξεις του. Αυτό επιτάσσει η Δημοκρατία. Βέβαια, αν πίστευαν στη Δημοκρατία οι διοικούντες τον Κορυδαλλό, θα ήταν όλα πολύ καλύτερα, αλλά ας όψεται. Τον Νοέμβριο του 2016, η 43χρονη Μαρία Σκλαβάκη, γνωστή από την πολύκροτη υπόθεση της Energa, παραβιάζει το βραχιολάκι και τους όρους που της είχαν τεθεί και γίνεται καπνός.

Το ίδιο κάνει και ο Γαλλοελβετός τραπεζίτης Ζαν-Κλοντ Όσβαλντ, που θεωρούνταν ο άνθρωπος-κλειδί για τα εξοπλιστικά και τη Siemens. Όπως ήταν φυσικό, δεν έπαιξε πουθενά, δεν ακούστηκε τίποτα, παρά μόνο σε κάποια site -κι αυτό ήταν. Βέβαια, αυτοί ήταν οι “δικοί” τους άνθρωποι. Ήταν ο σύνδεσμος των πολιτικών με το μαύρο χρήμα, αν “έπεφταν” αυτοί, θα “έπεφταν” απευθείας και τα πολιτικά πρόσωπα. Ας μην ασχολούνται με μένα, λοιπόν, θα τον βρω το δρόμο μου, γιατί πολύ απλά δεν τον έχω χάσει. Μια παρασπονδία πλημμυρισμένη αξιοπρέπεια ήταν η δική μου παραβίαση, διότι έπρεπε να αποδείξω στον εαυτό μου, τουλάχιστον, ότι παύω να είμαι όμηρος του κράτους ό,τι ώρα το επιλέξω, όσο χαζό και αν ακούγεται στον καθένα αυτό, για μένα είναι το σημαντικότερο όλων. Το καρότο χωρίς το μαστίγιο για να συνεχίσω. Γιατί κακά τα ψέματα οσονούπω θα βρίσκομαι εκεί που ήμουν. Τα στατιστικά στοιχεία, άλλωστε, το καταμαρτυρούν και το επιβεβαιώνουν.

Ας δούμε άλλη μία υπόθεση που πέρασε στα ψιλά, παρότι ήταν πολύ “χοντρή” και με την οποία μπορούν να ασχοληθούν εκείνοι σχολιάζουν τη δική μου απόφαση.

Μιλώ για την υπόθεση του Παναγιώτη-Κίμωνα Ευστρατίου, του αντιπροέδρου του Συμβουλίου της Επικρατείας, ο οποίος ως γνωστόν βρισκόταν με δύο ανήλικους Ρομά, 14 ετών, τους οποίους μυούσε στη χρήση ναρκωτικών και μάλιστα κοκαΐνης, από την οποία τους έδινε να έχουν και για το σπίτι.

Απ’ ό,τι φαίνεται, δυστυχώς, τα παρενοχλούσε και σεξουαλικά, γιατί με δύο δεκατετράχρονα, τα οποία φρόντιζε να είναι και κάτω υπό την επήρεια, δεν συζητάς για τη συνταγματικότητα ή μη των νόμων.

Την επομένη ελάμβανε μέρος στις συνεδριάσεις για τη συνταγματικότητα ή μη των νόμων.

Κάτι τέτοιοι αποφάσισαν και για την πανεπιστημιακή αστυνομία να υποθέσουμε.

Και συγγνώμη για το τσουβάλιασμα, αλλά τολμήστε και φροντίστε να καθαρίσετε εαυτόν για να γλιτώσετε. Εσείς καλύπτεστε, αλλά τι να πρωτοκρύψεις με ένα φύλλο συκής; Κολλητός φίλος της Προέδρου της Δημοκρατίας -χωρίς αυτό να σημαίνει κάτι-, τοποθετημένος από τον Πρωθυπουργό ο εν λόγω παιδεραστής, με τρόπους αλά “Μις Χλωρίνα” (Σοφία Νικολάου), με τον γνωστό δηλαδή τρόπο της «απευθείας ανάθεσης». Τρόπον τινά, τοποθετήθηκε, όπως έκανε με τους διαγωνισμούς η κακήν-κακώς απελθούσα από το αντιεγκληματικής πολιτικής «Μις Χλωρίνα». Η εισαγγελέας Πρωτοδικών, που εκτελεί χρέη επόπτριας στον Κορυδαλλό, εδώ και κάτι μέρες, όπως και η Μαρία Στέφη, βρίσκονται σε διατεταγμένη υπηρεσία για λογαριασμό της Σοφίας Νικολάου ξεπληρώνοντας χάρη, εκτελώντας συμβόλαιο, όπως θέλει το ερμηνεύει κανείς και αυτό το γνωρίζω εκ των έσω, δεν είναι εικασίες. Αυτή είναι και η απάντηση για ποιους λόγους και γιατί τώρα στα τελειώματα παραβίασα το βραχιόλι.

Κάθε μέρα κινδύνευα με το να παραμείνω στον Κορυδαλλό, εννοώ με τη συγκεκριμένη διοίκηση. Τρεις εβδομάδες δεν έβγαινα στο πανεπιστήμιο για τη διά ζώσης παρακολούθηση των δύο τελευταίων μαθημάτων μου χωρίς καμία απολύτως εξήγηση, χωρίς να μας ενημερώνουν, χωρίς να απαντάνε στα αιτήματά μας. Μόνο μετά την απεργία, όταν εκλήθην από το συμβούλιο για να μου δώσουν την άδεια, μου εξήγησαν ότι νόμιζαν -κατά λάθος τελικά- ότι είχα σε μια δικογραφία εμπλοκή, η οποία περιελάμβανε ναρκωτικά. Αλλά… «συγγνώμη, δεν εμπλέκεστε με οποιονδήποτε τρόπο σε κάτι τέτοιο και απλά κάποιο λάθος έγινε». Εγώ βέβαια για τρεις εβδομάδες δεν παρακολουθούσα μαθήματα και δεν μου έλεγε κανείς τίποτα.

Μετά περιμένουν να μην αντιδράσουμε, λες και είμαστε από ξύλο. Δεν έχουμε συναισθήματα, δεν έχουμε αξιοπρέπεια, δεν έχουμε τίποτα εμείς. Είμαστε κρατούμενοι, είμαστε ζώα δηλαδή. Κάθε μέρα κινδύνευα με το να παραμείνω στον Κορυδαλλό, εννοώ με τη συγκεκριμένη διοίκηση

Δεν περιμένω την απόλυτη Δημοκρατία, απλά περιμένω περισσότερη Δημοκρατία. Μα, θα μου πεις και τι θα γίνει; Να αντέξω μέχρι την αλλαγή «σκυτάλης», μέχρι να αναλάβει οποιοσδήποτε άλλος εκτός από τον Μητσοτάκη και την ομάδα του, που έχουν οδηγήσει το πολίτευμα σε παρέκβαση και όλα τα υπόλοιπα είναι γνωστά.

Όποιος ασχολείται με την πολιτική ξέρει ακριβώς τι συμβαίνει και πού με μαθηματική ακρίβεια οδηγούμαστε.

Όπως και να ‘χει θεωρώ ότι ουδεμία σύγκριση μπορεί να γίνει μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και της Νέας Δημοκρατίας, σε ό,τι αφορά τη Δημοκρατία που ο καθένας ξεχωριστά από τους δύο φορείς πρεσβεύει. Δεν περιμένω την απόλυτη Δημοκρατία, απλά περιμένω περισσότερη Δημοκρατία. Αποφάσισα να αλλάξω ως άνθρωπος και άλλαξα, αυτό δεν μπορεί να το αλλάξει κανένας άνθρωπος. Πριν λίγες ημέρες η κυρία Έλενα Ακρίτα, την οποία ευχαριστώ πολύ για πολλά πράγματα, έγραψε ότι παλιά όταν κάποιος Γερμανός σκοτωνόταν από κάποιον, οι Γερμανοί ως αντίποινα εκτελούσαν όλο το χωριό. Με πρόφαση εμένα τώρα η διοίκηση του Κορυδαλλού και το τριμελές κεντρικό συμβούλιο θέλει να εφαρμόσει αυτή τη ναζιστική τακτική στους υπόλοιπους φοιτητές κρατούμενους, δηλαδή να τιμωρήσει τους υπόλοιπους κόβοντας τις άδειές τους, επειδή εγώ παραβίασα τους όρους-δηλαδή η ατομική ευθύνη να συνιστά συλλογική τιμωρία. Αυτά «κύριοι» μόνο οι ναζί τα έκαναν. Δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο. Και τέλος θα ήθελα να πω ότι δεν χρειάζεται να ανησυχείτε. Η στροφή 180 μοιρών που έχω κάνει δεν αλλάζει, η κοινωνία δεν κινδυνεύει από εμένα επουδενί λόγο και από καμία σκοπιά. Αυτά τα «ολίγα». Ευχαριστώ όλο τον κόσμο που με στήριξε μέχρι τώρα από καρδιάς! Πάντα από καρδιάς!

Βασίλης Δημάκης».

«Ο Βασίλης Δημάκης είναι μια εμβληματική μορφή κρατούμενου»

Στο θέμα του Βασίλη Δημάκη αναφέρεται η «Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατουμένων», τονίζοντας ότι ο κρατούμενος «με έναν δύσκολο και αδιάκοπο αγώνα, πραγματικά τιτάνιο, διεκδίκησε τα δικαιώματά του απέναντι σε ένα σύστημα κατ’ επίφαση σωφρονιστικό».

Η ανακοίνωση της Πρωτοβουλίας

Ο Βασίλης Δημάκης και το «σωφρονιστικό» σύστημα

Τις τελευταίες ημέρες γίνεται πολύ θόρυβος από τους πληκτρολογιολάγνους με απαξιωτικές εκφράσεις σχετικά με το ότι ο Βασίλης Δημάκης δεν παρουσιάστηκε στις 17.3.22 στο Πανεπιστήμιο παραβιάζοντας (?) την εκπαιδευτική του άδεια. Φυσικά τα κροκοδείλια δάκρυά τους για τους κρατούμενος περισσεύουν.

Ο Βασίλης Δημάκης είναι μια εμβληματική μορφή κρατούμενου, οποίος με έναν δύσκολο και αδιάκοπο αγώνα, πραγματικά τιτάνιο, διεκδίκησε τα δικαιώματά του απέναντι σε ένα σύστημα κατ’ επίφαση σωφρονιστικό. Ένα σύστημα που δεν έχει στόχο την επανένταξη των κρατουμένων αλλά την εξόντωσή τους. Ο Δημάκης το πολέμησε και κατάφερε, όντας στις φυλακές Αγίου Στεφάνου Πάτρας, ως κατ’ ιδίαν διδασκόμενος  να εισαχθεί στο Πανεπιστήμιο, στο Πολιτικό Τμήμα. Θα περίμενε κανείς ότι το «σωφρονιστικό» σύστημα θα χαιρέτιζε την προσπάθεια του κρατούμενου και θα τον βοηθούσε να συνεχίσει απρόσκοπτα. Φρούδες ελπίδες. Τα εμπόδια και η αναλγησία των ιθυνόντων οδήγησαν τον κρατούμενο να κάνει τρεις φορές απεργία πείνας, διακινδυνεύοντας την υγεία και τη ζωή του για να κερδίσει τα αυτονόητα, αυτά δηλαδή που ορίζει  ο «σωφρονιστικός» κώδικας του «σωφρονιστικού» μας συστήματος. Τίποτα δεν του χαρίστηκε.

Αυτοί οι οποίοι σήμερα τον κατακρίνουν, θα πρέπει κατ’ αρχάς να γνωρίζουν  πώς είναι οι ελληνικές φυλακές. Κάτεργα. Αποθήκες ψυχών. Και επίσης να έχουν την επιθυμία και την ικανότητα να κατανοήσουν τι σημαίνει εγκλεισμός. Η κ. Νικολάου, αντί να πανηγυρίζει στο τουίτερ, γιατί δεν του έδινε εκπαιδευτική άδεια, και εμμέσως πλην σαφώς να ομολογεί τις παρεμβάσεις της στα συμβούλια των φυλακών, θα έπρεπε να σιωπά. Ο απολογισμός της θητείας της δεν την ευνοεί. Ουδέν έπραξε για τη βελτίωση των συνθηκών διαβίωσης στις φυλακές,  αντ’ αυτού περιόρισε στο έπακρο τα δικαιώματα των κρατουμένων,  οδήγησε σε μαρασμό τις αγροτικές φυλακές και ξετίναξε το δημόσιο ταμείο με τις απευθείας αναθέσεις, φυσικά όχι προς όφελος των κρατούμενων καθώς επί των ημερών της τα κρούσματα covid-19 εκτινάχτηκαν εξαιτίας της έλλειψης ιατροφαρμακευτικής φροντίδας και προστατευτικού υλικού, αλλά και λόγω του ότι αρνιόταν πεισματικά την αποσυμφόρηση των φυλακών. Ως εκ τούτου, είναι η τελευταία που θα έπρεπε να επαίρεται ότι   «…δεν επέτρεψα σε καταδικασμένο για ληστείες να χρησιμοποιεί προσχηματικά την εκπαιδευτική άδεια…».

Ο Δημάκης, όντας κρατούμενος, σε ένα παντελώς ακατάλληλο περιβάλλον για σπουδαστή και παρά τις αντίξοες συνθήκες και τη δυσμενή αντιμετώπισή του διαχρονικά από τα αρμόδια υπουργεία -Υπουργείο Δικαιοσύνης (Κοντονής) και  Υπουργείο ΠΡΟ.ΠΟ και Γενική Γραμματεία (Χρυσοχοϊδης και Σοφία Νικολάου)- κατάφερε να φτάσει μέχρι το πτυχίο του και να οφείλει μόνο δύο μαθήματα. Κι ενώ ίσως περίμενε κανείς ότι, με την αποχώρηση της κ. Νικολάου και την αλλαγή ηγεσίας στο Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, οι συνθήκες  στις φυλακές έστω και κατ’ ελάχιστο θα βελτιώνονταν, εξακολουθούν να είναι οι ίδιες και χειρότερες. Η ιατροφαρμακευτική περίθαλψη σκιώδης, η μέριμνα για τα κρούσματα covid-19 ανύπαρκτη, η θέρμανση υποτυπώδης, οι αγροτικές φυλακές άδειες, και τα προβλήματα να χρονίζουν. Εκτός των άλλων, σήμερα στις φυλακές της Κέρκυρας να μην υπάρχει κοινωνικός λειτουργός με αποτέλεσμα, κατά παράβαση του νόμου, εδώ και καιρό το συμβούλιο της φυλακής να αποτελείται από δύο άτομα-τη διευθύντρια και τον εισαγγελέα- με ό,τι αυτό συνεπάγεται όχι μόνον για τις άδειες και τις μεταγωγές των κρατουμένων, αλλά και για τη δυνατότητά τους να απευθυνθούν στην κοινωνική υπηρεσία όταν το έχουν ανάγκη. Όσο για την Κεντρική Επιτροπή Μεταγωγών (ΚΕΜ), έχει καταστεί αόρατη! Δεν είναι καταχωρημένη ούτε στο Υπουργείο Δικαιοσύνης ούτε στο Υπουργείο ΠΡΟΠΟ, και όσο κι αν ψάξαμε και στα δύο υπουργεία κανείς, δεν  μπορούσε να μας διαφωτίσει πού μπορούμε να τη βρούμε… Αντί  λοιπόν οι κυβερνώντες και οι παρατρεχάμενοί τους να πανηγυρίζουν και  να ρίχνουν το ανάθεμα στους κρατούμενους για παραβίαση των νόμων, καλό θα ήταν  να αναλογιστούν τους νόμους που κατ’ εξακολούθηση οι ίδιοι έχουν παραβιάσει και τα  δικαιώματα και τις ελευθερίες που επίσης κατ’ εξακολούθηση έχουν περιστείλει. Η Πρωτοβουλία για τα Δικαιώματα των Κρατούμενων στέκεται και θα εξακολουθήσει να στέκεται στο πλευρό των κρατουμένων, στο πλευρό των κολασμένων και αόρατων από την κοινωνία, υπερασπίζοντας τα δικαιώματά τους,  ενάντια σε κάθε προσπάθεια εντός και εκτός των φυλακών να δικαιολογηθεί με οποιονδήποτε τρόπο η βία και καταστολή. Ενάντια στον θεσμικό  και  κοινωνικό ρατσισμό.