Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Το όνομά της έγινε σύμβολο στο ακριτικό Δέλτα του ποταμού Έβρου. Ένας τίτλος βαρύς όπως λέει η ίδια. Με παγωνιά και με καύσωνα είναι η άγρυπνη φρουρός, μία γυναίκα μαχήτρια
με καλοσύνη και εθνικό φιλότιμο, με το κορμί της ζαρωμένο από τις κακουχίες και τις φουρτούνες. Η «κυρά του Δέλτα», ή κατά κόσμον Άρτεμις Παπακωστίδου, υψώνει κάθε μέρα εδώ και 40 χρόνια την ελληνική σημαία μια ανάσα από τα τουρκικά παράλια.
Δευτέρα απόγεμα, ώρα 19:00. Ένας ψαράς ξεπροβάλλει από το ποτάμι με την βάρκα του για να μας μεταφέρει στην φτωχική καλύβα της «κυράς του Δέλτα» και του καπετάνιου Νικόλα. Η διαδρομή ήταν περίπου 20 λεπτά, ανάμεσα στα σύνορα Ελλάδας και Τουρκίας. Μόλις φτάνουμε, η κα Άρτεμις βιάζεται να έρθει προς το μέρος μας, ρωτώντας μας «από που μας έρχεστε;». Από την Ορεστιάδα απαντήσαμε, και εκείνη γεμάτη χαρά είπε «καλώς τα δικά μας παιδιά!».
Μας γνώρισε στον κυρ Νικόλα και έπειτα μας ξενάγησε στην καλύβα της. Καθίσαμε στο τραπέζι, από το οποίο φυσικά δεν θα μπορούσε να λείψει ο ελληνικός καφές. «Ελπίζω να τους πέτυχα» αναφέρει με χαμόγελο, και προσθέτει «όπως πέτυχα και τον βαρύ μου τίτλο για όλα αυτά τα χρόνια που ζω εδώ. Είναι συγκινητικό και με κάνει να νιώθω πολύ περήφανη». Πέρυσι τον Νοέμβριο, σε μια σεμνή τελετή της αποδόθηκε μια ξυλόγλυπτη πλακέτα ως αναγνώριση της προσφοράς της, ως κυματοθραύστης του ελληνισμού των συνόρων.
Η ίδια απαρνήθηκε κάθε άνεση των μεγαλουπόλεων για να διατηρήσει ζωντανό το ελληνικό στίγμα στο σημείο. Πλέον, είναι η μοναδική γυναίκα αλιέας στην περιοχή και δραστηριοποιείται εδώ και 40 χρόνια, χωρίς να υπάρχουν ευκολίες και ανέσεις. Όπως αναφέρει στο ThessToday.gr, ακόμη και το νερό δεν είναι πόσιμο, και αναγκάζεται να περιμένει να της φέρουν από τα γειτονικά χωριά, διαφορετικά, μαζεύει στα τεράστια βαρέλια από την βροχή, ώστε να καταφέρει έστω να πλύνει τα πιάτα της.
«Όταν ήρθαμε στην καλύβα πριν 40 χρόνια, δεν είχαμε καν ρεύμα. Τότε η περιοχή ήταν σαν ένα μικρό χωριό, υπήρχαν τουλάχιστον 30 οικογένειες. Σήμερα δυστυχώς έχουμε μείνει μόνοι μας με τον άνδρα μου, δεν υπάρχουν γειτονιές, δεν υπάρχει τίποτα. Είμαι η μοναδική γυναίκα επαγγελματίας ψαράς εδώ, και μαζί με τον σύζυγό μου, σηκώνουμε καθημερινά την ελληνική σημαία στην καλύβα μας, κάτι το οποίο, ήταν το πρώτο πράγμα που κάναμε όταν αποφασίσαμε ότι θα ζήσουμε στο Δέλτα».
Η ζωή εδώ είναι δύσκολη λέει η κα Άρτεμις. Έχουν φτιάξει αυτοσχέδιες τουαλέτες, αλλά και το μπάνιο δεν αποτελεί κάτι δεδομένο, αφού πλένονται με την λεκάνη ζεσταίνοντας το νερό στην κατσαρόλα. «Ακόμη και η διαδρομή για να έρθει κάποιος στα μέρη μας είναι δύσκολη. Υποτίθεται πως τώρα έφτιαξαν λίγο τον χωματόδρομο, αλλά και πάλι, αυτό το μέρος θα έπρεπε να σφύζει από ζωή και τουρισμό. Τα κουνούπια είναι ένα ακόμη πρόβλημα, τα πόδια μας έχουν γεμίσει τσιμπήματα και δεν μπορούμε να καθίσουμε με την ησυχία μας έξω από την καλύβα, μόνο εκεί που φυσάει πάρα πολύ».
Η γαλανόλευκη κυματίζει μέρα νύχτα όλες τις εποχές στην καλύβα τους και είναι ορατή από την κοντινή τουρκική ακτή. Η κα Άρτεμη ήρθε στον ποταμό από το χωριό Φυλαχτό όταν ήταν 24-25 ετών και μαζί με τον καπετάνιο Νικόλα, έχτισαν μία ολόκληρη ζωή απέναντι από τα σύνορα, με μια βάρκα, μια μηχανή, τα δίχτυα και τα σύνεργά τους. «Κοριτσάκι ήταν όταν την έφερα εδώ!» λέει με νόημα ο κυρ Νίκος, και η ίδια απαντάει πως αν δεν ήταν ο σύζυγός της, δεν θα βρισκόταν ποτέ εδώ. «Αυτός είχε λατρεία με τη θάλασσα, όπου δουλεύει από παιδάκι, εγώ την αγάπησα μετέπειτα. Είναι από τα Λουτρά και τον ακολούθησα μέχρι εδώ, παντρευτήκαμε με προξενιό αλλά δόξα τω Θεώ όλα πήγαν καλά» εξηγεί… διαβάστε τη συνέχεια εδώ
