Η “πρώτη φορά αριστερά” φέρνει τώρα και τα στρατόπεδα εργασίας!

Στην Ελλάδα των μνημονίων, όπου οι άνθρωποι αγωνιούν για να εξασφαλίσουν το ψωμί τους, κάποιοι στήνουν “φάμπρικες” για να εξασφαλίσουν το χαβιάρι τους

Η πρώτη αναφορά έγινε σχεδόν αμέσως μετά την γνωστή ανακοίνωση του Καστελόριζου, από τον ανά τον κόσμο ταξιδεύοντας σήμερα και τότε πρωθυπουργό της χώρας, Γιώργο Παπανδρέου. Ο κάθε νοήμων άνθρωπος διέβλεπε την σκοπιμότητα και την δημιουργία συνθηκών στυγνής εκμετάλλευσης της Ελλάδας. Τα χρόνια πέρασαν, κυβερνήσεις παρήλθαν, μνημόνια προστέθηκαν, όμως το σχέδιο δεν άλλαξε στην βάση του. Ενδεχομένως έγινε κάποια αλλαγή σε εκείνο το περιεχόμενο που αφορά το «εργατικό δυναμικό».
Πρόκειται για ένα πείραμα, επιβεβαιώνουν, εκ των προτέρων, οι «εμπνευστές» του. Πρόκειται για ένα πρώτο βήμα, δειλό, αλλά σύγχρονης κολεκτιβοποίησης μέσω του σύγχρονου νεοφιλελευθερισμού. Πρόκειται για μία ξεδιάντροπη «πρόταση ανάπτυξης», που εκμεταλλεύεται τις ό,ποιες συνθήκες και τολμά να εισάγει την παλαιά αλλά σταθερή τακτική της αποικιοκρατίας.
«Αν λάβουμε υπόψη το αρτιοσκληρωτικό ρυθμιστικό περιβάλλον της οικονομίας, την υψηλή φορολογία, την σκανδαλώδη ανεργία και την χαμηλότατη θέση της χώρας μας στον Δείκτη Οικονομικής Ελευθερίας της Wall Street Journal και του Heritage Foundation, έχουμε αρκετές ενδείξεις πως ακόμα και αν η επιτυχία μίας ελληνικής ΕΟΖ δεν είναι δεδομένη, πως αξίζει να πειραματιστούμε», αναφέρει ο κ. Τσιούρας, ένας εκ των εισηγητών της πρότασης… Και συνεχίζει:
“Το Κέντρο Φιλελεύθερων Μελετών «Μάρκος Δραγούμης» και το ελληνικό παράρτημα της διεθνούς φοιτητικής οργάνωσης «Φοιτητές για την Ελευθερία» («Students for Liberty») συνέπραξαν, ώστε μία ομάδα φιλελεύθερων φοιτητών και πρόσφατων αποφοίτων της Νομικής Αθηνών να συντάξει μία πρόταση για τη σύσταση και τη λειτουργία Ειδικών Οικονομικών Ζωνών στην Ελλάδα. Η πρόταση περιλαμβάνει εναλλακτικές προτάσεις για τη σύσταση μιας ζώνης και την παροχή διευκολύνσεων στους επενδυτές εντός αυτής, οι οποίες δεν θα μπορούν ν’ ανακληθούν από μία μεταγενέστερη κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Επιδιώκεται, δηλαδή, να διασφαλισθεί ένας ελάχιστος βαθμός σταθερότητας για τους πιθανούς επενδυτές.
Τη σταθερότητα μπορεί να διασφαλίσει μία συνταγματική διάταξη (μετά από αναθεώρηση του άρθρου 107) ή μία διεθνής συνθήκη. Απουσία αυτών, προτείνεται η διασφάλιση της αυτοδέσμευσης του Ελληνικού Δημοσίου διαμέσου μιας σύμβασης που θα συναφθεί ανάμεσα στο Δημόσιο και την αρχή που θα διαχειρίζεται τη ζώνη (η οποία θα είναι ανεξάρτητο νομικό πρόσωπο ιδιωτικού δικαίου με έδρα, κατά προτίμηση, στην αλλοδαπή). Η σύμβαση γεννά περιουσιακής φύσεως δικαιώματα, τα οποία προστατεύονται από τη νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου, ενώ μία πρόσθετη διασφάλιση για τους επενδυτές θα μπορεί να είναι η ασφάλιση από πολιτικούς κινδύνους (political risk) σε διεθνή ασφαλιστική εταιρεία.
Σύμφωνα με την πρόταση, η ίδια η ζώνη θα παρέχει φορολογικά κίνητρα, που μπορούν να λάβουν πολλές μορφές (μειωμένοι φορολογικοί συντελεστές, προκαταβολή φόρου για μεγάλο χρονικό διάστημα κ.λπ.). Κυρίως, όμως, θα παρέχει απλοποιημένες διαδικασίες φορολογικής διοίκησης (λ.χ. αυτοπεραίωση και πιστοποιητικά φορολογικής συμμόρφωσης από ιδιωτικές ελεγκτικές εταιρείες), ένα διαφορετικό ασφαλιστικό σύστημα (ιδιωτικό συνταξιοδοτικό σύστημα μετά από opt-out από το συνταξιοδοτικό τμήμα του δημοσίου συστήματος κοινωνικής ασφάλισης και συμπληρωματική ομαδική ασφάλιση υγείας) και προ-εγκεκριμένες περιβαλλοντικές άδειες, ώστε να μην υπάρχουν εκ των υστέρων δικαστικές «εκπλήξεις» για τους επενδυτές.
Μεγάλη έμφαση δίνεται στο εργατικό δίκαιο. Παρ’ όλο που μία αμιγώς φιλελεύθερη πρόταση θα ζητούσε πλήρη απελευθέρωση του εργατικού δικαίου, εν τούτοις, και με σκοπό η πρόταση να διεκδικήσει ευρύτερη συναίνεση, προτείνεται ότι οι αποδοχές των εργαζομένων στη ζώνη θα διαμορφώνονται με βάση τους αντίστοιχους βασικούς μισθούς εκτός της ζώνης προσαυξημένους κατά 15% (ή και μεγαλύτεροι, μετά από συλλογικές διαπραγματεύσεις στο επίπεδο ζώνης). Από την άλλη, εντός της ζώνης οι εργατικές διαφορές (μεταξύ των οποίων και η νομιμότητα της κήρυξης μιας απεργίας ή μιας απόλυσης) θα κρίνονται από διαιτητικά δικαστήρια. Με διαιτησία θα επιλύονται και οι διαφορές μεταξύ επενδυτών και Δημοσίου, επενδυτών και του φορέα που θα διαχειρίζεται τη ζώνη και μεταξύ των επενδυτών μεταξύ τους.
Η πρόταση αυτή είναι συμβατή με το ενωσιακό δίκαιο – άλλωστε το 2011 ο τότε Επίτροπος Οικονομικών και Νομισματικών Θεμάτων Olli Rehn είχε προτείνει τις ειδικές οικονομικές ζώνες ως εργαλείο για την έξοδο της χώρας μας από την κρίση. Πρόκειται για εργαλείο που στο εξωτερικό έχει αξιοποιηθεί με ιδιαίτερη επιτυχία και αξίζει τον κόπο να το δοκιμάσουμε και στη χώρα μας”.
Πρόταση, λοιπόν, για Ειδική Οικονομική Ζώνη, δηλαδή μία ζώνη παραγωγής, λειτουργούσα υπό ειδικών φορολογικών, οικονομικών και εργασιακών συνθηκών! Μπορεί το πρώτο αποικιοκρατικό καθεστώς των Άγγλων, επί της Κύπρου (την οποία κατέλαβε ο Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος), να εφοδίαζε ολόκληρη την Ευρώπη με ζάχαρη, και αργότερα το πανέμορφο νησί της Χίου να έγινε ένα στυγνό εργοστάσιο παραγωγής μαστίχας 12 δυτικών οικογενειών, προσφέροντας τεχνογνωσία στον Χριστόφορο Κολόμβο για την δημιουργία του αποικιοκρατικού καθεστώτος της νοτίου Αμερικής, όμως από τότε μέχρι σήμερα διαπιστώνουμε πως ελάχιστα έχουν αλλάξει στον τρόπο λειτουργίας των αποικιοκρατών της Δύσης.
Έτσι, σήμερα, στην Ελλάδα που βρίσκεται υπό διπλή πίεση (όπως και στην εποχή του Βυζαντίου μετά το 1.100 μ.Χ.) τόσο από ανατολικά όσο και από δυτικά (βασικό δυτικό μοντέλο), έρχονται οι «ειδήμονες» να προσφέρουν μία πειραματική λύση (κατά ομολογία τους), με πρόσχημα πως 7 στις 10 χώρες του πλανήτη φιλοξενούν Ειδικές Οικονομικές Ζώνες…! Μικρή λεπτομέρεια, που αποφεύγουν να αναφέρουν οι «σοφοί», είναι πως οι ΕΟΖ δημιουργούνται και λειτουργούν σε χώρες υποβαθμισμένες, με δοτές, διεφθαρμένες ή επί της ουσίας αδύναμες και ανύπαρκτες κυβερνήσεις του τρίτου κόσμου…! Και, φυσικά, στην Ελλάδα των λαθρομεταναστών, στην χώρα που έγινε χώρος εξαιτίας ανίκανων, διεφθαρμένων και δοτών κυβερνήσεων και πολιτικών, δίνεται η λαμπρή ευκαιρία δημιουργίας και λειτουργίας μία «ζώνης παραγωγής», μίας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης, ενός ακόμη πειράματος της Δύσης, που εναγωνίως αναζητά λύσεις στην εύρεση φτηνών εργατικών χεριών…
Οι «ειδήμονες», λοιπόν, αποφάσισαν πως στην Ελλάδα του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου, υπάρχουν πλέον οι κατάλληλες συνθήκες δημιουργίας μίας ΕΟΖ. Μίας, που θα την ακολουθήσουν και άλλες… Μίας Ειδικής Οικονομικής Ζώνης που θα προσφέρει εργασία στους άνεργους Έλληνες και στους «εγκλωβισμένους» (έτσι ονομάζεται πλέον η μετεγκατάσταση, μετοίκηση πληθυσμών) «πρόσφυγες και λαθρομετανάστες, στους οποίους θα «προσφέρεται» η λαμπρή ευκαιρία να εργαστούν και να μην επιβαρύνουν την οικονομία τόσο της Ελλάδας, όσο και των «ανθρωπιστικών» και «φιλεύσπλαχνων» λοιπών ευρωπαϊκών κρατών…! «Η κρίση γεννά ευκαιρίες» είναι το σύνθημα των νεοφιλελευθεριστών (βλ. σύγχρονων αποικιοκρατών). Εμείς, από την πλευρά μας, θα παραλλάζαμε αυτό το εύπεπτο σύνθημα, που γεννά μάταιες ελπίδες, λέγοντας πως «η κρίση προσφέρει ευκαιρίες για εκείνους που την δημιουργούν»… Και η Ελλάδα, η σημερινή Ελλάδα των τριών μνημονίων, της φτώχειας και της καταστροφής, η Ελλάδα των λαθρομεταναστών και της πρώτης φορά αριστερά ψευδοκυβέρνησης (ή λαθροκυβέρνησης) προσφέρει πλειάδα ευκαιριών για όλους εκείνους που σχεδίασαν και με υπομονή υλοποίησαν την υποδούλωσή της.
Όσο για τους σύγχρονους Έλληνες, το πιθανότερο είναι πως θα διαμαρτύρονται εντόνως, θα διαδηλώνουν και θα προστρέχουν στους πολιτικούς του μέλλοντος (φερέφωνα και υποχείρια των «επενδυτών») για το δικαίωμα στη ζωή και μία θέση «εργασίας» σε κάποια Ειδική Οικονομική Ζώνη… Εκτός αν, αποφασίσουν να αντιταχθούν στα σχέδια των αποικιοκρατών και πάρουν την τύχη τους και την πατρίδα τους στα χέρια τους. Κάτι τέτοιο, όμως, σήμερα, φαντάζει πολύ μακρινό, επειδή αυτός ο λαός δεν έχει καταλάβει πως του φοράνε αλυσίδες για τα επόμενα 400 χρόνια σκλαβιάς…
Όσο για την εκδήλωση παρουσίασης της “πρότασης για ΕΟΖ”, αυτή θα γίνει την Τρίτη, 1 Μαρτίου 2016, ώρα 19.00, στην αίθουσα της Νομικής Βιβλιοθήκης (Μαυρομιχάλη 23). Για τους ενδιαφερόμενους ο χάρτης και οδηγίες κατεύθυνσης βρίσκονται εδώ.
Καληνύχτα Ελλάδα. Μάλλον οι σύγχρονοι κάτοικοί σου, φερόμενοι ως Έλληνες, δεν στάθηκαν άξιοι να φέρουν το όνομά σου και έπρεπε να εξαφανιστούν επειδή σε παρέδωσαν στην δουλεία χωρίς καν να αντισταθούν… Κάποτε, θα βρεθούν εκείνοι οι άξιοι που θα σε τιμήσουν και θα σε απελευθερώσουν με αγώνες…
ΥΓ: Σημειώνουμε τέλος, πως από τις “πρώτες ημέρες” των μνημονίων, υπήρξαν πρόθυμοι περιφερειάρχες για να υποδεχθούν στις περιοχές τους Ειδικές Οικονομικές Ζώνες…Την ίδια στιγμή που νέοι Έλληνες εγκατέλειπαν την χώρα για να βρουν εργασία στο εξωτερικό. Ο αριθμός αυτών των σύγχρονων Ελλήνων οικονομικών μεταναστών σταμάτησε να υπολογίζεται με την έλευση της κυβέρνησης του Αλέξη Τσίπρα και του Πάνου Καμμένου και “σταμάτησε” στις 250.000. Αλήθεια, πόσοι Έλληνες έχουν μεταναστεύσει από τότε, και ποιος είναι ο πραγματικός αριθμός του παραγωγικού δυναμικού που έφυγε από τη χώρα; Μπορεί κάποιος να απαντήσει ή αυτός ο αριθμός είναι αδιάφορος, επειδή συνίσταται ήδη αναπλήρωσή του από τους πρόσφυγες και λαθρομετανάστες που “εγκλωβίζονται” στην χώρα;

Κωνσταντίνος Τερζής – kostasxan

Η “πρώτη φορά αριστερά” φέρνει τώρα και τα στρατόπεδα εργασίας!