Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Σοκάρουν οι περιγραφές ηλικιωμένων που έζησαν μέσα στο γηροκομείο-κολαστήριο στα Χανιά με απάνθρωπες συμπεριφορές που ανέχτηκαν από το προσωπικό.
Ο κ. Χρήστος Δερμιτζάκης και η σύζυγος του Ελένη, περιγράφουν σκηνές υποσιτισμού, βασανιστήρια, άθλιες συνθήκες υγιεινής, φέρετρα στο υπόγειο και ηλικιωμένους που καλούσαν απεγνωσμένα σε βοήθεια.
«Νεκροταφείο» αποκαλούν οι ίδιοι το γηροκομείο στο οποίο είχαν την ατυχία να μπουν, ως φιλοξενούμενος ο πρώτος και ως επισκέπτρια η δεύτερη.
Μιλώντας στο neakriti.gr, ο κ. Δερμιτζάκης λέει πως κάνει σήμερα τον σταυρό του που κατάφερε να επιβιώσει από το κολαστήριο, όπως ο ίδιος λέει. Χωρίς να μπορεί να συγκρατήσει τα δάκρυα του, ξεσπά, άλλοτε δοξάζει το Θεό που κάποιοι παραπέμφθηκαν στη δικαιοσύνη.
«Ξύλο, έτρωγα πολύ ξύλο. Στον πισινό. Πονούσα και φώναζα. Μου έκαναν ενέσεις χωρίς λόγο. Με χτυπούσαν αλύπητα» περιγράφει ο ηλικιωμένος. Ο ίδιος μπει προσωρινά στη δομή, λόγο της απαραίτητης υποβολής της συζύγου του σε εγχείριση σε νοσοκομείο του Ηρακλείου. Τα παιδιά του, εργαζόμενα, με βαρύ πρόγραμμα, ήταν δύσκολο να τον κρατήσουν κοντά τους για φροντίδα κι έτσι αποφάσισαν από κοινού να φιλοξενηθεί στην εν λόγο μονάδα. Κατέβαλαν όλη τη σύνταξη του 76χρονου, συνολικά 800 ευρώ, ενώ πλήρωναν από την τσέπη τους και τα φάρμακα του, το κόστος των οποίων ανερχόταν στα περίπου διακόσια ευρώ. Ο κ. Χρήστος κάθε τόσο τηλεφωνούσε στη σύζυγο του: «Ελένη, έλα να με πάρεις, γιατί θα πεθάνω εδώ μέσα. Ελένη, πάρε τους τηλέφωνο. Λερώθηκα και δεν έρχονται να με αλλάξουν. Υποσέντονα δεν είχαν. Κοιμόμουν πάνω σε χοντρό νάιλον σαν αυτό που σκεπάζουμε τα ξύλα της σόμπας». Στις εκκλήσεις του συζύγου της, η κυρία Ελένη όσο διάστημα προετοιμαζόταν για την επέμβαση, δεν μπορούσε να κάνει πολλά πράγματα. Τηλεφωνούσε όμως στη διεύθυνση της μονάδας και επέμενε να φροντίσουν τον άνθρωπο της. «Σε κάμποση ώρα με έπαιρνε πάλι. Ελένη με δέσανε. Ρωτούσα: Γιατί δέσατε τον άντρα μου; Μου απαντούσαν πως τον έδεναν για να μη γλιστρήσει από την καρέκλα».
Συγκλονιστική μαρτυρία ηλικιωμένου που βγήκε ζωντανός από το γηροκομείο-κολαστήριο
Οι οδυνηρές μνήμες φέρνουν δάκρυα θλίψης και οργής για τα βασανιστήρια, την κακομεταχείριση, τον υποσιτισμό, τις άθλιες συνθήκες υγιεινής: «Δίπλα στην είσοδο με είχαν κάτσει και με είχαν δέσει για να μην κουνιέμαι. Στο χώρο που μας έκαναν μπάνιο, ήταν στοίβα οι πετσέτες από προηγούμενους ασθενείς, βρεγμένες. Λέω ρε παιδιά με αυτές θα σκουπιστώ; Αν σου αρέσει, μου έλεγαν. Αν δε σου αρέσει τα παράπονα σου στη διευθύνουσα» είπε ο κ. Χρήστος που ξαπλωμένος σε ένα φωτεινό δωμάτιο του σπιτιού του πια, μέσα στη θαλπωρή, θυμάται τον εφιάλτη του.
«Πεινούσα και έτρωγα κρεμμύδια»
Στα 76 του χρόνια όσα βίωσε το εφιαλτικό εκείνο τρίμηνο θα τον ακολουθούν για το υπόλοιπο της ζωής του: «Έτρωγα κρεμμύδια από την πείνα μου. Κι όταν τους έλεγα ότι πεινάω μου απαντούσαν «αυτά είναι ,δεν έχουμε άλλο». Για πρωινό μας έφερναν σκέτο τσάι ή γάλα και μας έπιανε κόψιμο. Τέτοια πείνα δεν είχα ζήσει ξανά» έλεγε ο κ. Χρήστος, χωρίς να προλαβαίνει τις σκέψεις του.
Μια μέρα που η σύζυγος του τον επισκέφθηκε, αφού πια είχε εγχειριστεί και πριν τον πάρει ξανά κοντά της, διαπίστωσε ιδίοις όμασι την απάνθρωπη μεταχείριση, όχι μόνο προς τον άντρα της, αλλά προς όλους τους ηλικιωμένους. Όπως είπε η κ. Ελένη: «Του έφεραν να φάει άθλιες φακές μέσα σε ένα μικρό μπολάκι σαν αυτό που ταΐζω τα γατιά και μισό αυγό! Όταν ρώτησα πού είναι το άλλο μισό αυγό, μου είπαν πως θα το δώσουν σε άλλο τρόφιμο. Ευτυχώς, βρέθηκε εκεί μέσα κάποιος που πουλούσε κουλούρια και τυρόπιτες και όταν του έδωσα να φάει έτρωγε σαν λιμαγμένος»!
Ο κύριος Χρήστος ήταν ενενήντα κιλά όταν μπήκε στη μονάδα φροντίδας ηλικιωμένων. Όταν επέστρεψε στο σπίτι του, με μόλυνση από τις ακαθαρσίες, είχε μείνει 50!
«Βοήθεια, παιδί μου, γιέ μου, φώναζαν οι γυναίκες» συνέχισε λέγοντας η κυρία Ελένη. Οι δε θάνατοι ήταν τόσο συχνοί όσο και ακατανόητοι. «Εκεί μέσα είναι κολαστήριο δεν είναι ίδρυμα. Όταν κατεβαίναμε στο υπόγειο για μπάνιο, έβλεπες τα φέρετρα, στη σειρά. Λέω ρε παιδιά τι συμβαίνει; Πέθανε ο ένας, πέθανε ο άλλος, τι γίνεται;» ρωτούσε ο κ. Χρήστος Δερμιτζάκης και φοβόταν πως ερχόταν και η δική του σειρά. Πολλοί έσβησαν αβοήθητοι και οι πιο τυχεροί απομακρύνθηκαν εγκαίρως. Οι συγκλονιστικές μαρτυρίες για τον ιδιωτικό οίκο ευγηρίας δεν έχουν τέλος. «Είδα μια γιαγιά με άνοια να της ανοίγουν το στόμα και να της βάζουνε με το ζόρι το κουτάλι με το φαγητό. Εκείνη να μην τρώει και να της το σπρώχνουν με μια πετσέτα. Είδα έναν άλλο να τον σπρώχνουν σαν ζώο στη σκάλα», είπε ανάμεσα σε πολλά απίστευτα και απάνθρωπα η ηλικιωμένη από το Βατόλακκο.
Τους χτυπούσαν και τους οδηγούσαν στον θάνατο
Μετά από εντολή του εισαγγελέα, οι αρχές ασφαλείας στην Κρήτη άρχισαν προκαταρκτική έρευνα και συνολικά 37 άτομα που εργάζονταν στο συγκεκριμένο κέντρο φιλοξενίας ηλικιωμένων θα έρθουν αντιμέτωπα με την Δικαιοσύνη, ενώ επτά άτομα συνελήφθησαν. Από την έρευνα της αστυνομίας προέκυψε ότι οι κατηγορούμενοι έφταναν στο σημείο να μην δίνουν τροφή στους ηλικιωμένους και να τους αφήνουν νηστικούς, ενώ σε εκείνους που δεν μπορούσαν να εξυπηρετούνται τους έδιναν σε ελάχιστο χρονικό διάστημα την τροφή τους με αποτέλεσμα πολλές φορές να φτάνουν μέχρι και τον πνιγμό.
Επίσης έπλεναν τα ρούχα των ηλικιωμένων σπανία και απουσίαζε σχεδόν καθημερινά η φροντίδα σε θέματα υγιεινής και καθαριότητας.
Το πιο ανατριχιαστικό όμως είναι ότι αρκετά συχνά χρησιμοποιούσαν την μέθοδο της μηχανικής καθήλωσης στους ηλικιωμένους που σημαίνει ότι ολόκληρα εικοσιτετράωρα ηλικιωμένοι έμεναν δεμένοι με ιμάντες είτε στα αναπηρικά αμαξίδια είτε στα κρεβάτια τους. Τους χορηγούσαν ισχυρά ηρεμιστικά, με αποτέλεσμα τα θύματα να είναι μονίμως σε λήθαργο και να χάνουν έτσι κάθε επαφή με το περιβάλλον τους. Και μέσα σε όλα αυτά τα εφιαλτικά θα πρέπει να προσθέσει κανείς τις μαρτυρίες ότι ηλικιωμένοι έπεφταν θύματα βίας σωματικής από τους υπαλλήλους της δομής. Από την έρευνα της αστυνομίας προέκυψε ότι γιατρός που συνεργαζόταν με την συγκεκριμένη δομή έδινε ψεύτικα πιστοποιητικά θανάτου αναφέροντας ψευδώς ότι ο ηλικιωμένος είχε πεθάνει λόγο ανακοπής καρδιάς ενώ η πραγματικότητα ήταν άλλη και δεν αποκλείεται ο θάνατος να είχε προέλθει από το βασανισμό ή από την μη σωστή παροχή των φαρμάκων στον ηλικιωμένο.
Η αστυνομία εκτιμά ότι το συγκεκριμένο κύκλωμα δρούσε για περίπου 12 χρόνια ενώ είχε συνταγογραφήσει παράνομα φάρμακα το ύψος των οποίων ξεπερνούσε τα 3 εκατομμύρια ευρώ. Η αστυνομία των Χανίων έκανε έφοδο στα σπίτια των συλληφθέντων και μάλιστα στο σπίτι μιας από τους κατηγορούμενους εντόπισε περίπου 16.000 ευρώ, αλλά και χρυσές βέρες που δεν αποκλείουν οι αστυνομικοί να ανήκαν σε κάποιους ηλικιωμένους. Σε σπίτι άλλης κατηγορουμένης βρέθηκαν περίπου 70.000 ευρώ.
