Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Η κατάσταση αρχίζει να γίνει ολοένα και πιο δραματική και στην Κύπρο που θρηνεί ήδη τρεις νεκρούς από τον κορονοϊό
Οι δύο νέοι θάνατοι ανακοινώθηκαν αργά την Τρίτη στην καθημερινή ενημέρωση για την εξέλιξη της πανδημίας στο νησί, εκ των οποίων ο ένας θάνατος αφορά 58χρονο Κύπριο πιλότο και το δεύτερο 63χρονο Βρετανό μόνιμο κάτοικο του νησιού.
Ο νεκρός πιλότος είναι ο Σάββας Χειμωνίδης ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο Γενικό Νοσοκομείο Λευκωσίας όπου τις τελευταίες ημέρες νοσηλευόταν διασωληνομένος στην Μονάδα Εντατικής Θεραπείας.
Ο 58χρονος Χειμωνίδης, «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι την ίδια ημέρα (24 Μαρτίου) που έφυγε και η σύζυγος του το 2016, μετά από σοβαρό πρόβλημα υγείας.
Ο άτυχος 58χρονος που ήταν πατέρας δύο παιδιών, εργαζόταν παλαιότερα στις Κυπριακές Αερογραμμές και μετά το κλείσιμό τους ως κρατικός αερομεταφορέας εργοδοτήθηκε σε εταιρεία στο εξωτερικό. Σημειώνεται πως το ένα εκ των δύο παιδιών του ακολούθησε το δρόμο του πατέρα του και εργάζεται ως ιπτάμενος.
«Τόσους κινδύνους στα 35.000 πόδια και να σε χάσουμε από τον ιό λεβέντη μου»;
Η Ρούλα Γεωργιάδου καταθέτει όσα έχει την ψυχή της για τον αδικοχαμένο από κορονοϊό καπετάνιο Χειμωνίδη!
Ο συγκλονιστικός αποχαιρετισμός στον πιλότο Χειμωνίδη!
Τα social media γέμισαν από συγκινητικούς αποχαιρετισμούς στον καπετάνιο που έχασε τη μάχη με τη ζωή από τον κορονοϊό.
Όσοι τον έζησαν από κοντά, είχαν σίγουρα περισσότερες από μία καλές κουβέντες να μοιραστούν γι’ αυτόν.
Ανάμεσα τους και η Ρούλα Γεωργιάδου που γνώρισε τον καπετάνιο στην πρώτη του πτήση, όντας η ίδια αεροσυνοδός στην παλιά, θρυλική Cyprus Airways.
Τα όσα θα μοιραστεί είναι συγκλονιστικά και γλαφυρά περιγραφόμενα από την πένα και τα συναισθήματα της ίδιας.
Δείτε την γλαφυρή και συνάμα συγκινητική εξιστόρηση της γνωριμίας τους:
Καλό Παράδεισο Captain Chimonide.
Ήταν θυμάμαι γύρω στο 1986 ή 87 στο αεροπλάνο που θα κάναμε διπλή πτήση Λάρνακα Αθήνα, Αθήνα Πάφο και μετά Λάρνακα. Σαν προϊσταμένη πτήσεως του μικρού Bac1-11 είχα πολλά να ελέγξω. Μετρούσα τα τρόλεϊ με τα φαγητά, τα ποτά, πόσο πάγο να βάλουμε στα canisters, (αφού τότε δεν είχαμε ψυγεία), τα νερά τους χυμούς κλπ και το υπόλοιπο πλήρωμα τακτοποίησε την καμπίνα. Ο Μάριος και η Σουζάνα.
Ενώ ήμουν σκυφτή ανεβαίνει ένα χαμογελαστό παιδί νεαρό με δυο χρυσές κορδέλες στις επωμίδες του πουκαμίσου. Καλημέρα μου είπε. Είμαι ο καινούργιος first officer και είναι η πρώτη μου πτήση. Είχε ένα φαρδύ χαμόγελο και δύο λακουβάκια στα μάγουλα. Τον καλωσόρισα και του έφτιαξα αμέσως καφέ να χαλαρώσει.
Ποιός είναι ο καπετάνιος μας σήμερα που θα πάρεις το βάφτισμα; τόλμησα να τον ρωτήσω. Ο Captain Moore μου απάντησε. Στραβομουτσούνιασα. Δεν τον πολυπήγαινα. Ένας φλεγματικός αρκετά μεγάλος Άγγλος που δεν χαμογελούσε ποτέ. Τα μάτια μας συναντήθηκαν και κατάλαβε αμέσως το παιδί ότι 4 legs με έναν αμίλητο άνθρωπο δεν θα περνούσαν εύκολα οι 12 ώρες duty.
Με αυτά και με κείνα φορτώσαμε τους πρώτους επιβάτες και απογειωθήκαμε για Αθήνα. Η πτήση κύλησε σχετικά εύκολα και αποβιβάσαμε 105 ευχαριστημένους επιβάτες. Μέχρι να γίνει ο εφοδιασμός και ο καθαρισμός για να ξαναφύγουμε, είναι η ώρα που τρώει το πλήρωμα. Ο καπετάνιος κάθισε μόνος του στη πρώτη σειρά και χλαπάκιαζε, και ο Χειμωνίδης έκατσε μαζί μας στη δεύτερη σειρά. Τρώγαμε σε 10 λεπτά, εκπαιδευμένοι με τον χρόνο πάντοτε. Τον είδα λίγο μουδιασμένο. Τον ρώτησα αν είναι καλά. Μου απάντησε ναι οκ, απλά δεν είμαι ακόμη clear. Κάτι που στη γλώσσα της αεροπλοΐας σημαίνει ότι θα πρέπει να κάνεις κάποιες πτήσεις και μετά κάτι chek flights, κάποιες ώρες πτήσεων (από ότι αμυδρά θυμάμαι) και μετά γίνεσαι επίσημα first officer. Μαζί με το υπόλοιπο πλήρωμα τον χαλαρώσαμε και του έφτιαξα άλλο ένα καφέ.
Κάποτε η ώρα πέρασε και οι καινούργιοι ευτυχώς επιβάτες για Πάφο ήταν μόνο 74. Πόμπα σκέφτηκα. Μια χαρα θα προλάβουμε τη διαδικασία αφού η διάρκεια πτήσης ήταν 20λ λιγότερη για Πάφο. Μέτρησα επιβάτες, κάναμε ανακοινώσεις, καυχηθήκαμε καλή και ευχάριστη πτήση και το αεροπλάνο άρχισε να τσουλά τη διαδρομή προς τον δίαυλο απογείωσης. Σημειωτέον ότι σε αυτή την πτήση είχα 4 ασυνόδευτα παιδάκια, που πήγαιναν στη γιαγιά τους διακοπές αφού ήταν Ιούλιος. Είχα επίσης μια έγκυο κοπέλα 7 μηνών που πήγαινε να γεννήσει στη πατρίδα της.
Γιατί θυμάμαι τόσο έντονα αυτή την πτήση θα διερωτάστε. Σωστά; Γιατί είδα τον Χάρο τίτσιρο.
Κρατούσα το μικρόφωνο και ανακοίνωνα τις επιδείξεις, για μάσκες, σωσίβια, ζώνες κλπ με την πλάτη γυρισμένη στους επιβάτες στη γωνίτσα της κυρίας εισόδου.
Με το που τελείωσα μου ήρθε μια μυρωδιά ότι κάτι καίγεται. Εν τω μεταξύ το αεροπλάνο πλησίαζε τον δίαυλο απογείωσης. Γυρίζω να κοιτάξω την καμπίνα και είδα μια ομίχλη. Νόμισα ότι έφταιγαν οι φακοί μου. Με το που ξαναεστιάζω η ομίχλη έγινε κιόλας καπνός.
Άνοιξα αμέσως τη πόρτα του πιλοτηρίου και φώναξα: captain smoke in the cabin
O φλεγματικός Άγγλος είχε το θράσος να με ρωτήσει: Roula are you sure that its smoke or haze?
Definetly smoke captain we cannot breath.
So μου απάντησε we are retairning back.
Γύρισα και σε κοίταξα παρακλητικά γλυκέ μου Χειμωνίδη. Του φώναξα απειλητικά και δεν με ένοιαζε αν θα με έδιωχναν την άλλη μέρα.
Captain stop wright now i will proceed wirh evacuation. They will all suffocate!!!
I agree ακούστηκε από το στόμα σου γλυκέ μου καπετάνιε.
Μετά όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Ανοίξαμε μπρος και πίσω πόρτα πρόλαβα να φωνάξω evacuate στο πλήρωμα, άρπαξα τα 4 παιδάκια που κάθονταν μπροστά και τα έβγαλα σπρώχνοντας τα από τη σκάλα, μετά ακολούθησαν τρεχάτοι όλοι οι επιβάτες με το πλήρωμα και έμεινα τελευταία να τραβολογάω την έγκυο κοπέλα που είχε πάθει σοκ και υστερία και μαρμάρωσε. Μια νταλίκα ήρθε σφαίρα και άρπαζε τους επιβάτες. Ο προϊστάμενος πτήσεως ελέγχει την καμπίνα ότι όλοι έφυγαν και δίνει αναφορά στον καπετάνιο that the cabin is clear.
Όταν λοιπόν πήγα να κάνω αυτό το τελευταίο δέχτηκα την επίθεση του Εγγλέζου.
Μπορείς να μου πεις Ρουλα γιατί οι επιβάτες έτρεχαν madly στο tarmag?
Με κατηγορείς καπετάνιε ότι πανικόβαλα τους επιβάτες;
Ναι μου είπε. Αγρίεψα και έβγαλα μια γλώσσα άσκημη.
Ψιλοχαμογέλασες σαν να με καμάρωνες αγαπημένε μου.
Του είπα επί λέξη: Μπορείς να μου εγγυηθείς ότι σε ενάμισι λεπτό που είχα δεν θα πνιγόμαστε όλοι αφού δεν αναπνέαμε πια και μόνο βήχαμε;
Τότε αποκρίθηκε και είπες she is right και σε αποσβόλωσε με ένα βλέμμα φωτιά.
Don’t forget you are not clear you!!!!!
Ένοιωσα ανακούφιση και έτρεξα και γω κάτω στους επιβάτες μου.
Με την επιστροφή αφού έστειλαν άλλο αεροπλάνο να μας μαζέψει για 3 μέρες δίναμε κατάθεση στην εταιρεία για το συμβάν. Σε μια βδομάδα ξαναπετάξαμε μαζί καπετάνιε, χωρίς να ξαναδούμε τον captain Moore ποτέ.
Καλό παράδεισο στη μοναχική σου fery flight. Θα σε θυμάμαι με αγάπη. Τόσους κινδύνους στις 35000 χιλ. πόδια και να σε χάσουμε από τον ιό λεβέντη μου; Άδικο…”.
