Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Τρία χρόνια μετά τη φονική φωτιά στο Μάτι, όπως ακριβώς οι φλόγες έχουν αφήσει για πάντα το σημάδι τους στην όμορφη φύση
που κάποτε κοσμούσε την περιοχή, έτσι και ανεξίτηλες παραμένουν στη μνήμη οι ιστορίες των θυμάτων της πρωτοφανούς αυτής τραγωδίας. Μια από αυτές είναι και η συγκλονιστική ιστορία της οικογένειας Φύτρου, η οποία ξεκληρίστηκε τη «μαύρη» εκείνη Δευτέρα του 2018.
Ανάμεσα στους 102 νεκρούς στο Μάτι, λοιπόν, ήταν 13χρονη Εβίτα, ο 11χρονος Ανδρέας και ο πατέρας τους Γρηγόρης Φύτρου. Η μητέρα της οικογένειας, Βαρβάρα Φύτρου, είναι η μόνη που επιβίωσε και αναζητά ακόμα τους ενόχους για την ανείπωτη αυτή τραγωδία που βιώνει.
Έχασε τα πάντα μέσα σε λίγες ώρες
Ο 53χρονος άνδρας της Γρηγόρης και ο γιος της Ανδρέας, 11 ετών, κάηκαν δίπλα στο αυτοκίνητό τους. Πατέρας και γιος βρέθηκαν αγκαλιασμένοι και απανθρακωμένοι στο οικόπεδο με τους 26 νεκρούς…
Η μοναχοκόρη της, Εβίτα, πρωταθλήτρια ποδηλασίας, έπεσε από γκρεμό 15 μέτρων προσπαθώντας απεγνωσμένα να γλιτώσει από τις φλόγες.
Το νεότερο θύμα της φονικής πυρκαγιάς, ένα βρέφος έξι μηνών, που έχασε τη ζωή του στην αγκαλιά της μητέρας του από τις αναθυμιάσεις, ήταν συγγενής της οικογένειας Φύτρου. Συγκεκριμένα, ο Γρηγόρης Φύτρου ήταν ξάδελφος της γιαγιάς του βρέφους που χάθηκε στις φλόγες.
Τι είχε καταθέσει η Βαρβάρα Φύτρου
Η Βαρβάρα Φύτρου ήταν στη στη δουλειά της, όταν έμαθε για την πυρκαγιά. Ήξερε ότι ο άντρας της και τα δυο παιδιά της ήταν στο εξοχικό τους σπίτι στο Μάτι. Εκείνη την ημέρα είχαν προγραμματίσει να γιορτάσουν τα γενέθλια της κόρης της, που ήταν λίγες ημέρες νωρίτερα.
Ήταν 23 Ιουλίου και το ρολόι έδειχνε 18.40 όταν άκουσε τον άντρα της και ενώ βρισκόταν στον δρόμο ανήσυχη για να τους συναντήσει, να της λέει σε απόγνωση: «Πού να έρθεις; Πού να μας βρεις; Καιγόμαστε δεν το καταλαβαίνεις»; Αυτή ήταν η τελευταία επικοινωνία τους.
Η γυναίκα είχε καταθέσει στις αρχές του 2021 στον ανακριτή τις στιγμές που έζησε στην προσπάθειά της να εντοπίσει την οικογένειά της.
«Συνέχισα να πηγαίνω προς το σπίτι όταν λίγο πριν από την Αγία Μαρίνα, συνάντησα δύο αστυνομικούς και δε με άφησαν να περάσω. Κατέβηκα και τους είπα ότι ψάχνω τα παιδιά μου και τον άντρα μου, ότι καίγεται το σπίτι μου να με αφήσουν να περάσω, αλλιώς θα περάσω από πάνω τους. Παντού υπήρχε σκοτάδι και μαυρίλα, όλα καμένα. Η αποκάλυψη του Ιωάννη. Ήξερα ότι ο Γρηγόρης ήταν μαχητής και θα έκανε τα πάντα για να σώσει τα παιδιά. Πήγα στο Κόκκινο Λιμανάκι. Φώναζα τα ονόματά τους. Πατούσα σε αποκαΐδια γύρω μου. Ήταν καμένα αυτοκίνητα και σε κάποια ήταν μέσα καμένοι άνθρωποι. Το καουτσούκ από τις σαγιονάρες που φορούσα είχε καεί. Δεν ήξερα που πατούσα. Παντού μύριζε καμένη σάρκα».
Η στιγμή που αντίκρισε τον σύζυγό και τα παιδιά της νεκρούς
Ανατριχιαστική είναι η περιγραφή της Βαρβάρας Φύτρου για τη στιγμή που έμαθε ότι η κόρη της ήταν νεκρή, αλλά και όταν περίμενε να δει τους σάκους με τις σορούς, προκειμένου να αναγνωρίσει τον άντρα της και τον γιο της.
«Πήγα στο Λιμεναρχείο, κοίταξα τις λίστες με τους διασωθέντες, δεν ήταν πουθενά. Μπήκα στο γραφείο του Διευθυντή του Λιμενικού, έδωσα και τα τρία ονόματα. Μετά από λίγο, με δυσκολία μία αξιωματικός του Λιμενικού μου είπε ότι έχουν ενημέρωση για ένα κοριτσάκι. Ζήτησα να μου δείξουν φωτογραφία και πράγματι αναγνώρισα την Εβίτα μου. Πάγωσα. Ήξερα ότι το νήμα της ζωής του παιδιού μου είχε κοπεί. Συνέχισα να ελπίζω για τον Ανδρέα και τον Γρηγόρη μου. Μετά πήγα στο οικόπεδο που βρέθηκαν νεκροί 26 άνθρωποι. Μου είπαν ότι θα τους πάνε στο Σχιστό και στο Γουδί».
«Πήγα στο Σχιστό και περίμενα να έρθουν οι σάκοι με τους νεκρούς. Ήθελα να βεβαιωθώ με τα ίδια μου τα μάτια ότι οι άνθρωποί μου είναι ανάμεσά τους».
«Για τον λόγο αυτό επέμενα να μπω και να ανοίξω μόνη μου τους σάκους για να δω και να ξέρω τι μου γίνεται. Όταν είδα τον Γρηγόρη ήταν τελείως καμένος. Έδωσα dna και μετά από 2 – 3 ημέρες ταυτοποιήθηκε με την Εβίτα και τον άντρα μου. Δυστυχώς, με το δικό μου dna ταυτοποιήθηκε και το δεύτερο παιδί μου, ο Αντρέας, ο οποίος ήταν πολύ λιγότερο καμένος από τον Γρηγόρη και ήταν με ανοιχτά τα μάτια».
«Η Εβίτα ήταν ζωντανή»
Η κ. Φύτρου ισχυρίζεται ότι η ολιγωρία των αρχών στοίχισε τη ζωή της μικρής της κόρης.Το κορίτσι δεν κάηκε από τις πύρινες φλόγες. Πήδηξε στη θάλασσα για να σωθεί. Τη βρήκαν πολύ αργότερα και ήταν πλέον αργά.
«Η Εβίτα στην προσπάθειά της να σωθεί από τη φωτιά που την κυνηγούσε, έτρεξε προς τη θάλασσα και έπεσε στον γκρεμό από ύψος 20- 30 μέτρα. Η Εβίτα δεν κάηκε. Χτύπησε σε διάφορα σημεία του σώματός της, ωστόσο ήταν ακόμα ζωντανή. Έμεινε ζωντανή αρκετή ώρα. Είμαι βέβαιη, αν είχαν κινητοποιηθεί ως όφειλαν άμεσα οι φορείς και κυρίως η πυροσβεστική το παιδάκι μου θα το είχαν εντοπίσει. Ωστόσο η Πυροσβεστική και οι άλλοι φορείς ήταν απόντες» τόνισε η κ. Φύτρου.
Αναζήτηση ευθυνών
Μετά την ολοκλήρωση της κατάθεσής της, η κα. Φύτρου δήλωσε πεπεισμένη πως οι πράξεις που έγιναν την μοιραία ημέρα αλλά και όσες δεν έγιναν «είναι κακουργήματα».
«Ζω στο Μάτι πάνω από 17 χρόνια και λέω με βεβαιότητα ότι αν είχαν ενημερωθεί οι πολίτες θα είχαν προλάβει να μετακινηθούν σε ασφαλές σημείο και δε θα είχαν χάσει τη ζωή τους».
Όπως ανέφερε η μάρτυρας, τους υπαίτιους «κάποιοι άλλοι προσπαθούν να τους προστατέψουν. Αυτό για εμένα είναι τραγικό και λυπηρό. Η εισαγγελία έχει πρόβλημα. Πραγματικά τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να το λύσει».
«Είμαι σίγουρη ότι αν η Πυροσβεστική είχε ενημερώσει έγκαιρα το Λιμενικό και το ΓΕΕΘΑ (που κινητοποιήθηκαν τελικά με δική τους πρωτοβουλία) τότε θα είχαν βρει την Εβίτα. Αυτό για μένα δεν είναι αμέλεια είναι εγκληματική αδιαφορία» κατέληξε.
in.gr
