«Ο αδελφός μου» – Μια ταινία μικρού μήκους γροθιά στο στομάχι

«Ο αδελφός μου» – Μια ταινία μικρού μήκους γροθιά στο στομάχι για τις συνθήκες διαβίωσης των ΑμεΑ (vid)
Μια ταινία μικρού μήκους διάρκειας μόλις τριών λεπτών με τίτλο « Ο αδελφός μου», που σκηνοθέτησε με την ομάδα του ο Θοδωρής Παπαδουλάκης αποτελεί το «αποτύπωμα» της άσχημης εικόνας της πόλης των Χανίων και των δυσκολιών που αντιμετωπίζουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα κυρίως, λόγω της συμπεριφοράς άλλων πολιτών που δεν σέβονται και περιφρονούν τα δικαιώματα ατόμων με δυσκολία στην κίνηση.

Η μικρή ταινία που ήδη έγινε δημοφιλής (viral) μέσω και των σελίδων κοινωνικής δικτύωσης ήταν μια ιδέα της Χανιώτισσας Αλεξάνδρας Μανουσάκη που βίωσε την εμπειρία που έζησε η αδελφή της Taty όταν βρέθηκε στα Χανιά.

Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη μετακόμισε στην Κρήτη από την Νέα Υόρκη με σκοπό να αναλάβει το οινοποιείο των γονιών της και όταν στα Χανιά βρέθηκε και η αδελφή της που αντιμετωπίζει κινητικά προβλήματα ήθελε να της δείξει την πόλη, χωρίς να τα καταφέρει..

Όπως δήλωσε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Μανουσάκη, «έχοντας μεγαλώσει στις ΗΠΑ, ήξερα ότι εκεί υπάρχουν νόμοι, κανόνες και σεβασμός στα Άτομα με Αναπηρία.

Φθάνοντας στα Χανιά κατάλαβα πόσο διαφορετικά και δύσκολα είναι τα πράγματα για τα ΑμεΑ έχοντας και την εμπειρία με την αδελφή μου.

Έτσι μου «γεννήθηκε» η ιδέα να κάνω κάτι»

Η Αλεξάνδρα Μανουσάκη ξεκίνησε τη διαδικτυακή καμπάνια www.respectlife.gr , έχοντας ως στόχο να διαδώσει τις δυσκολίες που καθημερινά αντιμετωπίζουν τα άτομα με κινητικά προβλήματα στην προσπάθεια τους να κινηθούν στην πόλη. Αυτοκίνητα καταλαμβάνουν ράμπες και θέσεις στάθμευσης αναπήρων, επιχειρήσεις εστίασης απλώνουν παντού τραπεζοκαθίσματα, εμπορικές επιχειρήσεις την πραμάτεια τους..

Έτσι η Αλεξάνδρα, το Οινοποιείο Μανουσάκη, η Παγκρήτια Ένωση Αμερικής (Pancretan Association of America (PAA)) και η Indigo View Productions ένωσαν τις δυνάμεις τους για να δημιουργήσουν μια ταινία μικρού μήκους με σκοπό την ευαισθητοποίηση των ανθρώπων και την ανάδειξη αυτού του προβλήματος σε πανελλαδικό επίπεδο.

«Το μήνυμα που στέλνω προσωπικά είναι ότι ο κάθε ένας μπορεί να κάνει κάτι για να μην υπάρχουν αυτές οι εικόνες. Να « τσεκάρουμε» τον εαυτό μας. Να κάνουμε τα απλά, να τηρούμε τους νόμους. Να μην παρκάρουμε όπου βρούμε, να μην κλείνουμε δημόσιους κοινόχρηστους χώρους κάνοντας δυσκολότερη την ζωή των ΑμεΑ», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Μανουσάκη επισημαίνοντας την ανάγκη να καταλάβουμε ότι ανθρώπινη αξιοπρέπεια μας αφορά όλους. Η μικρή μήκους ταινία γυρίστηκε με τη συμμετοχή περισσοτέρων από 80 εθελοντών και τη στήριξη τοπικών καταστημάτων των Χανίων. Προβλήθηκε σε φεστιβάλ όπως στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας και στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Χανίων καθώς και από την Cosmote που είναι επίσης υποστηρικτής της όλης παραγωγής.

Η ταινία ξεκινά με έναν οργισμένο νεαρό που σπάει ότι βρει μπροστά του σε κεντρικό δρόμο των Χανίων και ολοκληρώνεται στη φυλακή όπου οδηγήθηκε. Στο μεσοδιάστημα, ξεδιπλώνεται όλη η αλήθεια της πόλης, με ένα νεαρό κορίτσι πάνω σε αναπηρικό καροτσάκι να αδυνατεί με το συνοδό του να διαβεί πεζοδρόμια και δρόμους…

Αν και όλες οι ευθύνες και τα μέτρα συμμόρφωσης θα έπρεπε να ξεκινούν από τους δήμους που δίνουν τις άδειες κατάληψης πεζοδρομίων, στην Τροχαία και στη Δημοτική Αστυνομία κάθε πόλης… αν αντί να πληρώνει ο καθένας για ένα τετραγωνικό να βάλει τραπεζοκαθίσματα, “έπεφτε” πρόστιμο, δε θα υπήρχαν τέτοια φαινόμενα!