Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Νεκταρία, Ντόρα, Καρολάιν, Γαρυφαλλιά, Κωνσταντίνα, Σταυρούλα, Μόνικα, Σταυρούλα, Ανίσα, είναι κάποια από τα ονόματα
που συμπεριλαμβάνονται στη «μαύρη λίστα» του 2021, η οποία «φωνάζει», σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών ακόμα πιο δυνατά, για δικαίωση για αυστηρότερους νόμους και για υποστήριξη των γυναικών πριν να είναι πολύ αργά.
Στις 11 Ιουλίου του 2021 η γειτόνισσα της Ανίσας είχε καλέσει την αστυνομία να καταγγείλει περιστατικό ενδοοικογενειακής βίας.
Χρειάστηκε μισή ώρα για να φτάσει στο σημείο η αστυνομία και παρά το γεγονός ότι οι γείτονες είχαν γίνει μάρτυρες στο περιστατικό, ακούγοντας την άτυχη γυναίκα να πέφτει θύμα κακοποίησης από τον άντρα της, οι αρχές δεν παρενέβησαν.
«Όχι άγχος παίδες» είχε γράψει εξοργισμένη στο Facebook η γειτόνισσα της Ανίσας. «Μόνο τα πτώματα μετράνε τηλεοπτικά. Όταν την σφάξει λοιπόν θα ενημερώσω πρώτα κανά κανάλι για να σας φωνάξουν».
Μετά από 19 μέρες η Ανίσα βρέθηκε νεκρή στο σπίτι της. «Τη σκότωσε τελικά. Μόνο αυτό έχω να πω».
«Την σκότωσα γιατί την ζήλευα» είπε στους αστυνομικούς ο δράστης, μόλις παραδόθηκε στις Αρχές.
Στο διάστημα που μεσολάβησε από τότε έξι ακόμη γυναίκες δολοφονήθηκαν από τους συντρόφους τους, είτε νυν είτε πρώην.
Το 2021 στην Ελλάδα κάθε μήνα υπήρχε και μια γυναικοκτονία. Συνολικά, τους δέκα πρώτους μήνες του έτους, δολοφονήθηκαν 13 γυναίκες.
Μέσα σε ένα χρόνο, από το 2019 έως το 2020, παρατηρήθηκε αύξηση 8.6% στις καταγγελίες ενδοοικογενειακής βίας.
Κάποια από τα θύματα είχαν επιχειρήσει να καταγγείλουν στις Αρχές πως ήταν θύματα ενδοοικογενειακής βίας, ωστόσο κανένας δεν είχε βρεθεί αντιμέτωπος με κατηγορίες.
Στην περίπτωση της Κωνσταντίνας Τσάπα, στη Μακρινίτσα, το 28χρονο θύμα είχε ζητήσει εισαγγελική παρέμβαση, με την επιβολή περιοριστικών μέτρων, ωστόσο έγιναν μονάχα συστάσεις στον δράστη και στη συνέχεια αφέθηκε ελεύθερος.
Η γυναικοκτονία προκύπτει ως ακραία εκδήλωση άσκησης κοινωνικού ελέγχου και έμφυλης βίας. Δεν είναι κάτι που έρχεται ξαφνικά, μια στιγμή. Είναι η κατάληξη μιας σταδιακής κλιμάκωσης βίας. Γι’ αυτό τον λόγο πρέπει να υπάρξει και η νομική αναγνώριση καθώς και δράσεις που να καταπολεμούν την έμφυλη βία από τα πρώτα κιόλας στάδια, αναφέρει στο in.gr η συντονίστρια των νομικών υπηρεσιών του Κέντρου Διοτίμα, Μαρία Αποστολάκη.
«Η παράφορη ζήλια, η άποψη ότι η ‘’γυναίκα είναι για το σπίτι, δεν πρέπει να βγαίνει έξω’’, είναι κάποια δείγματα ότι αντιλαμβάνεται τη γυναίκα ως κτήμα του, ως υποδεέστερη, αν τη βαράει, αν της φέρεται υποτιμητικά, η λεκτική βία, η οικονομική βία. Όλα αυτά είναι δείγματα που θα πρέπει να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι για τις γυναίκες» αναφέρει η η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, η οποία τονίζει πως τα θύματα δεν πρέπει να δίνουν σημασία σε λέξεις όπως το «συγγνώμη» ή «δεν θα ξανασυμβεί».
«Αυτά αν γίνουν μια φορά κατά ένα μεγάλο ποσοστό θα ξαναγίνουν. Μια γυναικοκτονία δεν γίνεται από τη μια μέρα στην άλλη».
Νεκταρία, Ντόρα, Καρολάιν, Γαρυφαλλιά, Κωνσταντίνα, Σταυρούλα, Μόνικα, Σταυρούλα, Ανίσα, είναι κάποια από τα ονόματα που συμπεριλαμβάνονται στη «μαύρη λίστα» του 2021, η οποία «φωνάζει», σήμερα, την Παγκόσμια Ημέρα Εξάλειψης της Βίας κατά των Γυναικών ακόμα πιο δυνατά, για δικαίωση για αυστηρότερους νόμους και για υποστήριξη των γυναικών πριν να είναι πολύ αργά.
Κατακόρυφη αύξηση των καταγγελιών
Χαρακτηριστικό είναι ότι το πρώτο δεκάμηνο του 2021 η Γραμμή SOS 15900 δέχθηκε πάνω από 7.809 κλήσεις, εκ των οποίων οι 5.405 κλήσεις αφορούσαν σε περιστατικά βίας. Οι 3.182 κλήσεις ήταν για περιστατικά ενδοοικογενειακής βίας, ενώ 2.699 γυναίκες ανέφεραν ως δράστη τον νυν ή πρώην σύζυγο ή σύντροφο.
Στη Γραμμή SOS 15900 κάλεσαν τόσο τα ίδια τα θύματα όσο και τρίτα πρόσωπα, δηλαδή συγγενείς (γονείς, αδέρφια, παιδιά), φίλοι και γείτονες. Η Γραμμή δέχθηκε από τον Ιανουάριο μέχρι και τον Οκτώβριο του 2021, 3.730 κλήσεις από γυναίκες-θύματα βίας και 1.675 κλήσεις από τρίτα πρόσωπα.
Χαρακτηριστικό είναι ότι το 2017 καταγράφτηκε αύξηση 100% των καταγγελιών ενδοοικογενειακής βίας σε σχέση με το 2012.
Κατά το τρίμηνο Φεβρουάριος-Απρίλιος 2021, καταγράφηκαν συνολικά 2.037 κλήσεις, εκ των οποίων οι 1.354 αφορούσαν «περιστατικά βίας».
Από το σύνολο των κλήσεων που καταγράφηκαν από την Γραμμή SOS 15900 που αφορούσαν περιστατικά βίας, το 68% ήταν ωφελούμενες και το 32% τρίτα πρόσωπα.
19% ο γείτονας,
26% ο φίλος/-η
14% ο αδελφός/-ή με,
9% ο γονέας
8% το τέκνο της επιζήσασας
Συνολικά 1.063 γυναίκες επιζήσασες βίας υποστηρίχθηκαν από τα Συμβουλευτικά Κέντρα του Δικτύου Γενικής Γραμματείας Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων.
Οι κύριες μορφές βίας στα πλαίσια της ενδοοικογενειακής βίας ήταν 34% η ψυχολογική βία, 30% λεκτική βία, 29% περιστατικά σωματικής βίας, 6% οικονομική βία και 2% ο βιασμός στο πλαίσιο της συντροφικής/συζυγικής βίας.
Αναφορικά με τη σχέση επιζήσασας-δράστη την περίοδο αναφοράς για τις ωφελούμενες που κάλεσαν την γραμμή και ανέφεραν περιστατικό βίας, ο σύζυγος ήταν ο δράστης στο 47% των περιπτώσεων.
Ακολουθεί με στατιστική διαφορά ο σύντροφος με ποσοστό 11%, ο πρώην σύντροφός, ο πρώην σύζυγός και το τέκνο με ίδιο ποσοστό 5%, ο πατέρας σε ποσοστό 4% , ο αδερφός σε ποσοστό 3% και το άλλο μέλος της οικογένειας σε ποσοστό 6%, ενώ συγκριτικά αυξημένο είναι το ποσοστό που αφορά σε τρίτο πρόσωπο με 8%.
Από πλευράς της η κ. Δασκαλάκη εκτιμά πως η αύξηση των καταγγελιών έμφυλης βίας σχετίζεται με την αύξηση του φαινομένου. Ωστόσο η Υφυπουργός Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων, αρμόδια για θέματα Δημογραφικής και Οικογενειακής Πολιτικής και Ισότητας των Φύλων, Μαρία Συρεγγέλα, εκτιμά πως «το γεγονός αυτό δεν σημαίνει απαραίτητα ότι έχει αυξηθεί η βία, αλλά ότι τα θύματα σπάνε τη σιωπή τους, σύμφωνα και με τους ψυχολόγους, ενώ έχει σπάσει το ταμπού του παρελθόντος».
«Βγαίνουν, μιλούν και στόχος είναι και δικός μας να γίνει γνωστό το δίκτυο δομών, στα οποία υπάρχουν συμβουλευτικά κέντρα, όπου δέχονται ψυχολογική, κοινωνική και νομική στήριξη δωρεάν» αναφέρει η κ. Συρεγγέλα.
Η νομική αναγνώριση
Παρά τις έκκληση φεμινιστικών οργανώσεων για νομική αναγνώριση του όρου «γυναικοκτονία», δεν υπάρχει διακριτή ποινική αντιμετώπιση της ανθρωποκτονίας από δόλο με πρόθεση μιας γυναίκας επειδή είναι γυναίκα σε σχέση με την κοινή ανθρωποκτονία του άρθρο 299.
Το Κέντρο Διοτίμα τονίζει την επιτακτική ανάγκη να υπάρξει νομική αναγνώριση του φαινομένου καθώς «είναι πάρα πολύ σημαντικό να υπάρξει με οποιοδήποτε τρόπο είναι δυνατό μια νομική αναγνώριση διότι το αδίκημα όπως τυποποιείται στον ελληνικό ποινικό κώδικα δεν μπορεί να καλύψει την έμφυλη διάσταση του φαινομένου αυτού».
«Η γυναικοκτονία έχει κάποια χαρακτηριστικά στοιχεία που τη διακρίνουν από την κοινή ανθρωποκτονία και θα μπορούσαμε να πούμε ότι πίσω από μια γυναικοκτονία κρύβεται ανισότητα και ανισορροπία δυνάμεων» διευκρινίζει η κ. Αποστολάκη.
«Αυτά δεν μπορούν να καλυφτούν από τον ισχύοντα ποινικό κώδικα, για αυτό πρέπει να δοθεί έμφαση στην δολοφονία γυναίκας ή θηλυκότητας με μισογύνικο σεξιστικό κίνητρο» τονίζει.
Το Κέντρο Διοτίμα προτείνει τη θέσπιση αυστηρότερων ποινών σε περιπτώσεις γυναικοκτονιών.
«Το σημαντικό είναι ότι πρέπει να κάποιο τρόπο να καταδειχθεί η διαφορά της κοινής ανθρωποκτονίας από τη γυναικοκτονία και αυτό αυτή τη στιγμή δεν έχει να κάνει μόνο με το θέμα της ποινής γιατί με βάσει και την τελευταία τροποποίηση του ποινικού κώδικα προβλέπεται ισόβια στην δολοφονία. Το ζητούμενο δεν είναι μόνο η ποινή αλλά και η διάκριση του αδικήματος σε σχέση με την κοινή ανθρωποκτονία, να δοθεί η έμφυλη διάσταση» αναφέρει η κ. Αποστολάκη.
Το κίνημα του MeToo
Μέσα στο κλίμα που έχει δημιουργηθεί με το ελληνικό MeToo και όλη τη στοιβάδα των αποκαλύψεων που ξεκίνησαν από διάσημα πρόσωπα, η κ. Δασκαλάκη θεωρεί ότι οι όλο και περισσότερες γυναίκες βρίσκουν περισσότερο θάρρος να ακολουθήσουν την ίδια οδό όπως και τα τρίτα πρόσωπα.
«Υπάρχει μια ανάγκη να γίνονται αποκαλύψεις πια. Λειτουργεί πολύ ενθαρρυντικά ότι διάσημες και διάσημοι μιλήσανε για κακοποίηση και σεξουαλική βία που δέχτηκαν» σημειώνει.
Δεν είναι μόνο οι σύντροφοι
Όπως σημειώνει η κ. Δασκαλάκη, τα στατιστικά στοιχεία, τα οποία δίνονται από την Ελληνική Αστυνομία, καταγράφουν το φαινόμενο της γυναικοκτονίας σε συνάρτηση με τη σχέση δράστη και θύματος.
«Οπότε καταγράφονται οι δολοφονίες που έγιναν από τον ενδοοικογενειακό περιβάλλον. Αυτός είναι ένας δείκτης που χρησιμοποιεί η ελληνική αστυνομία. Ωστόσο αυτή η και μόνο στη βάση αυτή καταμέτρηση μπορεί να αφήσει απ’ έξω μια σειρά γυναικοκτονιών όπου δεν υπάρχει σχέση δράστη και θύματος, όπως η δολοφονία της Ελένης Τοπαλούδη ή της Σούζαν Ίτον» εξηγεί.
«Αυτές οι δύο χαρακτηριστικές περιπτώσεις δεν έχουν θεωρητικά καταγραφεί ως δολοφονίες γυναικών λόγω του φύλου γιατί δεν εμπίπτουν στον δείκτη που στηρίζεται στη σχέση δράστη-θύματος. Πρέπει λοιπόν να υπάρξει ένας άλλος τρόπος καταγραφής».
Πράξεις και όχι λέξεις
Οι περισσότερες γυναίκες, θύματα έμφυλης βίας, δεν προχωρούν στην καταγγελία ή δεν μπορούν να φύγουν από ένα κακοποιητικό περιβάλλον καθώς αισθάνονται και ανασφάλεια για το πώς θα μεγαλώσουν τα παιδιά τους.
«Πολλές από τις γυναίκες αυτές είναι άνεργες και ένα μεγάλο ποσοστό είναι ανώτερης και ανώτατης εκπαιδευτικής μόρφωσης, όπου τους δίνεται βοήθεια να βρουν δουλειά ώστε να σταθούν και οι ίδιες στα πόδια τους», εξηγεί η κ. Συρεγγέλα προτρέποντας τα θύματα έμφυλης βίας να αναζητήσουν καταφύγιο στους ξενώνες του Δήμου.
«Οι ξενώνες είναι για όσα διάστημα θελήσουν να μείνουν και καμία γυναίκα δεν φεύγει αν δεν αισθανθεί η ίδια ασφαλείς» τονίζει.
Πηγή: in.gr
