Με περίσσιο θράσος η κυβέρνηση Τσίπρα μαζί με την υπουργό εργασίας επικύρωσαν στην «μεταμνημονιακή εποχή» την κανονικότητα των μισθών
Με πανηγύρια και διθυράμβους, προσπαθούν να ξεγελάσουν τους εργαζόμενους για άλλη μια φορά.
Ο Τσίπρας και η κυβέρνηση του είναι εκτεθειμένη γιατί στην νέα εποχή που διαφημίζουν ισχύουν όλοι οι μνημονιακοί νόμοι όπως:
• Η μη επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, ούτε της ΕΓΣΣΕ στα 751 ευρώ.
• Η όποια αύξηση θα δίνεται θα εξαρτάται από τις ανάγκες της εργοδοσίας, την ανταγωνιστικότητα των επιχειρήσεων, την κερδοφορία τους και όχι από τις ανάγκες των εργαζομένων. Αυτό σημαίνει ότι αν αύριο η όποια κυβέρνηση κρίνει ότι η οικονομία δεν πάει καλά μπορεί να κάνουν ξανά μειώσεις στους μισθούς.
• Με τον νόμο Αχτσιόγλου – Βρούτση επιδιώκει να απαλλάξει την εργοδοσία από τις «ενοχλητικές φωνές» των διεκδικήσεων και στους χώρους δουλειάς να υπάρχει σιγή νεκροταφείου.
• Το 2018, 1 στους 5 εργαζόμενους δούλεψαν με ελαστικές μορφές απασχόλησης.
• Με νόμους δίνει συνεχώς νέα προνόμια στους επιχειρηματικούς ομίλους και εργοδότες μειώνοντας τις ασφαλιστικές εισφορές που πρέπει να καταβάλλουν.
• Τους εξασφαλίζει δισεκατομμύρια ευρώ από προγράμματα της Ε.Ε. και τους απαλλάσσει από ένα μεγάλο μέρος του μισθού των εργαζομένων.
• Με τη μείωση του αφορολόγητου από το 2020 θα πάρουν πίσω από τους εργαζόμενους ένα μεγάλο μέρος από τα ψίχουλα που δίνουν τώρα ως αύξηση.
• Στον προϋπολογισμό προβλέπονται επιπλέον 1 δισεκατομμύριο νέοι φόροι που χαρατσώνουν τους εργαζόμενους και τις οικογένειες τους.
Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν έλεγε ότι όταν θα ερχόταν στην εξουσία θα καταργούσε με ένα νόμο τα μνημόνια, θα επανέφερε αμέσως τα 751 ευρώ στον κατώτερο μισθό; Όμως αντί για αυτά τελικά έφερε νέο μνημόνιο, νέους φόρους και χαράτσια.
Τώρα με την συγκεκριμένη αύξηση προσπαθεί να θολώσει, να μας ξεγελάσει ώστε να αποδεχτούμε την κατάργηση των Συλλογικών Διαπραγματεύσεων και την ύπαρξη Συλλογικών Συμβάσεων ανάμεσα στους εργαζόμενους και τους εργοδότες. Έτσι με αυτό τον αισχρό τρόπο, προστατεύουν τα αφεντικά τους, που είναι η τάξη των βιομηχάνων.
Δικό μας καθήκον είναι να μην συμβιβαστούμε με αυτή την κατάσταση. Να πάρουμε εμείς οι ίδιοι την υπόθεση στα χέρια μας.
Να οργανωθούμε στα ταξικά συνδικάτα, να συμπορευτούμε με το ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα το Π.Α.ΜΕ.
Για να οργανώσουμε την αντεπίθεση, για να αποσπάσουμε νέες κατακτήσεις με αυξήσεις στους μισθούς μέσω Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας.
Για να μην περάσουν απολύσεις, για να βελτιωθούν οι όροι και οι συνθήκες δουλειάς, για να μην θρηνήσουμε κι άλλους νεκρούς της τάξης μας για τα κέρδη των λίγων.
Για να σπάσει η τρομοκρατία, η λογική του μικρότερου κακού που έφερε τελικά το μεγαλύτερο κακό.
Να προτάξουμε μπροστά τις δικές μας ανάγκες και την ικανοποίηση τους.
Σε αυτό τον δρόμο, τον δρόμο του αγώνα καλούμε όλους τους εργαζόμενους, τους άνεργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τους μετανάστες, τις γυναίκες, την νέα γενιά που χύνουν καθημερινά το αίμα και τον ιδρώτα τους μέσα στους χώρους δουλειάς για ένα ξεροκάματο, για να θησαυρίζουν μια χούφτα παράσιτα.
Τώρα ξεσηκωμός. Μπορούμε να νικήσουμε. Στο τέλος εμείς θα βγούμε νικητές.