Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Πυρκαγιές 2007: «Πήραμε τη σακούλα και μοιράζαμε λεφτά» έλεγε στο περιβόητο βίντεο ο δήμαρχος Σπάρτης και τότε υφυπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Καραμανλή Πέτρος Δούκας. Και χαμογελούσε.
Μιλούσε για μία από τις τραγικότερες στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας. Μια ανυπολόγιστη έως και τις μέρες μας οικολογική καταστροφή, μία ανθρώπινη τραγωδία με δεκάδες νεκρούς, και μία πρωτοφανής πολιτιστική λαιλαπα που λίγο έλειψε να αφανίσει τον ιστορικό χώρο της Αρχαίας Ολυμπίας.
https://www.youtube.com/watch?v=SZurt_6ly90
Το καλοκαίρι του 2007 μια σειρά από δασικές πυρκαγιές σε πολλούς νομούς της Ελλάδας είχαν ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 84 άνθρωποι και να καούν 1.500 σπίτια, 4,5 εκατομμύρια ελαιόδεντρα και 60.000 ζώα. Στάχτη έγιναν περισσότερα από 1.5 εκατ. στρέμματα, ενώ οι δορυφορικές φωτογραφίες με την «καπνισμένη» Πελοπόννησο έκαναν τον γύρο του κόσμου. Για αυτή την καταστροφή χασκογελούσε ο μέχρι χθες υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και χαρακτήριζε «εποποιία» το γεγονός ότι κατάφερε η ΝΔ να κερδίσει τις εκλογές που ακολούθησαν λίγες εβδομάδες αργότερα μοιράζοντας χρήματα.
Το χρονικό της καταστροφής
Από τις πυρκαγιές επλήγησαν οι νομοί: Μεσσηνίας, Αρκαδίας, Ηλείας (όπου έχασαν τη ζωή τους 49 άνθρωποι), Αχαΐας, Λακωνίας, Αργολίδας, Κορινθίας, Αττικής και Ευβοίας και Φθιώτιδας. Το ύψος των καταστροφών αποτιμήθηκε σε περισσότερα από 3,5 δισεκατομμύρια ευρώ.
Το φονικότερο χτύπημα από τη μεγάλη καταστροφή του Αυγούστου του 2007 συντελέστηκε στο Νομό Ηλείας. Η φωτιά εκδηλώθηκε τις πρωινές ώρες της 24ης Αυγούστου, στη Ζαχάρω. Το πύρινο μέτωπο στο νομό Ηλείας κατέστρεψε έκταση μεγαλύτερη από 100 τετραγωνικά χιλιόμετρα (Σύμφωνα με την ευρωπαϊκη υπηρεσία EFFIS ειναι περίπου 450 χιλιάδες στρέμματα), με βάση ανεπίσημες πηγές, κατακαίοντας από άκρη σε άκρη το νομό. Η καταστροφή όμως αφορούσε και κόστος σε ανθρώπινες ζωές. Μέχρι την 26η Αυγούστου είχαν καταγραφεί 37 θάνατοι εκ των οποίων 25 στο ίδιο χωριό στην Αρτέμιδα, ενώ εκφράζονταν και ανησυχίες για περισσότερους αγνοούμενους.
Η καταστροφή της Αρχαίας Ολυμπίας
Η φωτιά έφτασε μέχρι τον χώρο της αρχαίας Ολυμπίας θέτοντας σε άμεσο κίνδυνο τον αρχαιολογικό θησαυρό της περιοχής. Μετά την καταστροφή των παροχών ηλεκτρισμού προς τις αντλίες νερού του πυροσβεστικού συστήματος του χώρου, η φωτιά κατέκαψε το περιβάλλον δάσος και απετράπη κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή μόνο όταν συγκεντρώθηκε στον χώρο μεγάλη πυροσβεστική δύναμη. Το κύριο μέτωπο της πυρκαγιάς στο νομό Αρκαδίας, αναπτύχθηκε στο Δήμο Μεγαλόπολης, όπου η φωτιά κατέκαψε και οικίες μέσα και στην πόλη της Μεγαλοπόλεως. Από τον νομό Λακωνίας ξεκίνησε το καταστροφικό και κατά πολλούς συντονισμένο έργο των πυρκαγιών. Το αρχικό σημείο της εκδήλωσης της φωτιάς ήταν η Αρεόπολη ενώ γρήγορα επεκτάθηκε και σε κορυφές του Ταΰγετου.
Τα χωριά Λάγα, Καρβέλι, Αράχωβα, Αρτεμησία, Οίτυλο κατακάηκαν. Η φωτιά πίσω της άφησε 6 νεκρούς στο Νέο Οίτυλο. Στον Νομό Μεσσηνίας τα μέτωπα των πυρκαγιών ήταν τρία: Στα Φιλιατρά, που η φωτιά μετακινήθηκε και στο γειτονικό χωριό, τους Μεταξάδες, στο Δήμο Φοινικούντα και στην περιοχή του Δυτικού Ταϋγέτου από την Αλαγονία (χωριά Αλαγονία, Αρτεμισία, Λαδά, Καρβέλι, Ελαιοχώρι), μέχρι τα Γιαννιτσάνικα της Καλαμάτας. Η κυβέρνηση Καραμανλή βρέθηκε εκείνη την περίοδο σε τεράστιο αδιέξοδο.
Τα πρωτοσέλιδα ακόμα και των δεξιών εφημερίδων είναι ενδεικτικά
Θεωρίες συνωμοσίας
Την επόμενη μέρα της ανείπωτης τραγωδίας στην Ηλεία, στις 25 Αυγούστου, ο τότε πρωθυπουργός προβαίνει σε διάγγελμα προς τον ελληνικό λαό, κηρύσσοντας τη χώρα σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, ενώ παράλληλα ανακοινώνει τα πρώτα μέτρα ανακούφισης και την ίδρυση του Ταμείου Αρωγής που θα μείνει γνωστό στη συνέχεια ως Ταμείο Μολυβιάτη. Για πρώτη φορά εισάγεται από τον τότε υπουργό Δημόσιας Τάξης Βύρωνα Πολύδωρα ο όρος «ασύμμετρη απειλή». Μάλιστα ο κ. Πολύδωρας είχε ισχυριστεί ότι οι φονικές πυρκαγιές ήταν ένα ευρύτερο σχέδιο ανατροπής της κυβέρνησης Καραμανλή και δημιουργίας πολιτικής ανωμαλίας στη χώρα. Πρακτικά κάτι τέτοιο δεν αποδείχθηκε ποτέ δημοσίως παρά τις έρευνες που έγιναν εκ των υστέρων από τις υπηρεσίες ασφαλείας του κράτους.
Εκείνο που έμεινε ήταν η ανικανότητα και η αναποτελεσματικότητα-και-του τότε «επιτελικού κράτους» της Νέας Δημοκρατίας.
Πηγή: TO ΠΟΝΤΙΚΙ
