ΣτΕ: Κομμένο το τσιγάρο και σε καζίνο – κέντρα διασκεδάσεως

Το κάπνισμα απαγορεύεται στους ειδικούς χώρους σε καζίνο και κέντρα διασκεδάσεως. Αυτό έκρινε το Συμβούλιο της Επικρατείας, ακυρώνοντας τη σχετική υπουργική απόφαση.
Επιπλέον, στο ΣτΕ κατατέθηκε νέα αίτηση ακύρωσης, έπειτα από την έκδοση νέας υπουργικής απόφασης, με το ίδιο περιεχόμενο. Ειδικότερα, στο ΣτΕ είχαν προσφύγει η Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρεία «Μήνυμα Ζωής» και 3 πολίτες, ζητώντας να ακυρωθεί η από 18.8.2011 υπουργική απόφαση, που καθόριζε τους όρους και τις προϋποθέσεις λειτουργίας των χώρων καπνιζόντων σε κέντρα διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. και σε καζίνο.
Υπενθυμίζεται ότι με τον νόμο 3868/2010 επιβλήθηκε απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος στους χώρους των καταστημάτων και τους στεγασμένους υγειονομικού ενδιαφέροντος χώρους, εξαιρουμένων των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ. με μουσική. Με τον νόμο 3986/2011 παρασχέθηκε στα καζίνο και τα κέντρα διασκεδάσεως άνω των 300 τ.μ., η δυνατότητα να δημιουργήσουν κλειστούς ή στεγασμένους χώρους καπνιζόντων μέχρι το ½ του συνολικού εμβαδού του καταστήματος, υπό την προϋπόθεση της καταβολής ετήσιου τέλους 200 ευρώ ανά τετραγωνικό μέτρο.
Τώρα, το Δ’ Τμήμα του ΣτΕ (πρόεδρος η αντιπρόεδρος Μαρία Καραμανώφ και εισηγητής ο σύμβουλος Επικρατείας Διομήδης Κυριλλόπουλος) στην υπ΄ αριθμ 551/2019 απόφασή του, σημειώνει ότι η εξαίρεση θεσπίστηκε βάσει οικονομικού κριτηρίου και επισημαίνουν ότι όσο μεγαλύτερο είναι το εμβαδό των κλειστών ή στεγασμένων χώρων των καζίνο και των κέντρων διασκεδάσεως για τους καπνίζοντες, «τόσο μεγαλύτερο όφελος προκύπτει για τον κρατικό Προϋπολογισμό, ενώ αντίθετα, τόσο λιγότερο εξυπηρετείται ο σκοπός της μείωσης της κατανάλωσης καπνού και της έκθεσης σε αυτόν, στον οποίο αποβλέπει η διεθνής σύμβαση της 21ης Μαΐου 2003 της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας για τον έλεγχο του καπνού η οποία κυρώθηκε με τον νόμο 420/2005».
«Η εν λόγω εξαίρεση από την απόλυτη απαγόρευση του καπνίσματος, δεν θεσπίστηκε επί τη βάσει κριτηρίων προκυπτόντων από την επίμαχη διεθνή σύμβαση, αλλά αντιθέτως υπαγορεύθηκε από δημοσιονομικούς λόγους, ήτοι λόγους που παρίστανται κατ΄ εξοχήν απρόσφοροι για την εξυπηρέτηση των επιδιωκομένων από τη διεθνή σύμβαση σκοπών», επισημαίνεται ακόμη στη δικαστική απόφαση, σύμφωνα με το ΑΠΕ.
Ετσι, το ΣτΕ αποφάνθηκε πως η διάταξη του άρθρου 45 του νόμου 3986/2011 είναι ανίσχυρη, ως αντιβαίνουσα στις διατάξεις της κυρωθείσας με το νόμο 3420/2005 διεθνούς σύμβασης, η οποία έχει επαυξημένη ισχύ έναντι κάθε αντίθετης διάταξης της εσωτερικής έννομης τάξης.
Κατόπιν αυτών, το ΣτΕ έκρινε ότι η προσβαλλόμενη Υ1/ΓΠ/οικ.93828/18.8.2011 κοινή υπουργική απόφαση, όπως τροποποιήθηκε με την υπ΄ αριθμ. Υ1/ΓΠοικ./134274/23.11.2011 κοινή υπουργική απόφαση (των υπουργών Οικονομικών και Υγείας) είναι μη νόμιμη και ως εκ τούτου πρέπει να ακυρωθεί.
Πάντως, στο ΣτΕ προσέφυγε ξανά η ίδια ΜΚΟ και οι ίδιοι πολίτες, ζητώντας να ακυρωθεί κι η νέα από 14.1.2019 απόφαση των ίδιων υπουργών, η οποία αντικαθιστά την απόφαση που ακυρώθηκε και έχει ακριβώς το ίδιο περιεχόμενο με την ακυρωθείσα.
iefimerida.gr