Τα καλά νέα είναι, ότι ο σύγχρονος γονιός είναι πιο κοντά στο παιδί του από ποτέ. Τα κακά νέα είναι, ότι σε μεγάλο βαθμό, ο σύγχρονος γονιός δεν είναι απλά κοντά
αλλά και από πάνω, από κάτω, από πίσω, από μπρος. Σε βαθμό που το παιδί βρίσκεται διαρκώς τόσο προστατευμένο, ψυχικά και σωματικά, που αδυνατεί μεγαλώνοντας να διαχειριστεί κάθε δύσκολη και πιεστική κατάσταση. Μια εξαιρετική ανάρτηση είδαμε πρόσφατα στη σελίδα ΘΕΤΙΚΗ ΨΥΧΟΛΟΓΙΑ, η οποία περιγράφει ακριβώς την κατάσταση στην οποία βρίσκονται πολύ νέοι άνθρωποι σήμερα και… χτυπά καμπανάκια στους γονείς: «Παρατηρώ ότι τις τελευταίες δεκαετίες φτιάχνονται ολόκληρες γενιές ανθρώπων με μηδενικές αντοχές, σωματικές και ψυχικές. Άνθρωποι που ζούνε μέσα σε ένα διαρκές παράπονο, για τη δουλειά, για τις σχέσεις, για την κοινωνία. Δεν είναι ότι επιζητούν κάτι να αλλάξει, επιζητούν να είναι όλα έτοιμα γι’ αυτούς…
Και πάντα φυσικά θα υπάρχουν πρόθυμοι γονείς και φίλοι, για να αποδεχτούν τα παράπονα και να επιρρίψουν την ευθύνη κάπου αλλού, ενισχύοντας έναν φαύλο κύκλο παραπόνων και εύκολων κατηγοριών. Στο τέλος, ο παραπονούμενος πιστεύει περισσότερο στο παράπονό του πάρα στον εαυτό του και γίνεται ένας ακόμη εκών ανάπηρος». Έτσι γαλουχούνται ενήλικες, άοκνοι, χωρίς θέληση να “παλέψουν” και να διεκδικήσουν την ίδια τη ζωή.
Οι δύο στους τρεις Έλληνες ηλικίας 18-34 ζουν με τους γονείς τους, σύμφωνα με στοιχεία της Eurostat, φέρνοντας την Ελλάδα στην 6η θέση σε λίστα με 35 ευρωπαϊκές χώρες στις οποίες οι νέοι ζουν κάτω από τη γονεϊκή στέγη. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Ευρωπαϊκής Στατιστικής Υπηρεσίας (τα περισσότερα στοιχεία χρονολογούνται στο 2019), ο μέσος όρος των νέων 18-34 ετών που μένουν με γονείς για τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης είναι κοντά στο 50%. Στην Ελλάδα και στην Ιταλία το αντίστοιχο ποσοστό είναι 69,4%-μία αύξηση κατά 8,7 μονάδες από το 2011-, ενώ στις χαμηλότερες θέσεις κατατάσσονται σκανδιναβικές και βορειοευρωπαϊκές χώρες, όπως η Δανία με 17,2% και η Φινλανδία με 19,5%.
«Σε χώρες της Κεντρικής και της Βόρειας Ευρώπης θεωρείται αυτονόητο ότι με το που γίνει 18 ετών το παιδί θα φύγει, σηματοδοτεί την ενηλικίωση», λέει στην «Κ» η Αντιγόνη Λυμπεράκη, καθηγήτρια Οικονομικών στο Πάντειο Πανεπιστήμιο. Στην Ελλάδα η νοοτροπία είναι άκρως διαφορετική. «Εχουμε μια πολύ παραδοσιακή εικόνα των ρόλων, η αξία του ανθρώπου που ζει μόνος του γιατί είναι αυτοτελής δεν έχει μεγάλη πέραση στην Ελλάδα», δηλώνει. Η κυρίαρχη νοοτροπία στη χώρα είναι πως οι γονείς είναι υπεύθυνοι για το παιδί μέχρι να παντρευτεί- ανεξάρτητα από την ηλικία του εν λόγω «παιδιού».
Έρευνα: Δύο στους τρεις 30άρηδες ζουν με τους γονείς τους-1«Ή μέχρι που οι μεγάλοι δεν μπορούν να προσφέρουν πια, και η φορά υποστήριξης αλλάζει από τα παιδιά στους γονείς», συμπληρώνει. «Προτιμάει το παιδί να μένει με τους γονείς που πληρώνουν τους λογαριασμούς, κι ό,τι βγάζει λίγο-πολύ να το ξοδεύει για ζωή-η οικονομική κρίση και η κρίση του κορωνοϊού ενέτειναν τα φαινόμενα που ήδη υπήρχαν», δηλώνει, τονίζοντας πως η επιρροή της οικονομικής κρίσης υπήρξε σημαντική. «Εμφανίζεται μια επιστροφή στο σπίτι, η κρίση το έκανε αυτό», αναφέρει, συμπληρώνοντας πως η πανδημία, παρόλο που τα συγκεκριμένα στοιχεία δεν τη λαμβάνουν υπόψη, συνέβαλε στην επιστροφή και γιατί έχουν καθυστερήσει οι γάμοι.
Μια 26χρονη φοιτήτρια που δεν ήθελε να ονομαστεί αναφέρει στην «Κ» πως για λόγους κατά βάσιν οικονομικούς θα επιστρέψει για λίγο στη γονεϊκή στέγη. Αναμένει την επιστροφή με αίσθηση ανακούφισης και καταπίεσης. «Ανακούφιση γιατί φεύγουν από πάνω μου όλες οι ευθύνες και οι υποχρεώσεις ενός σπιτιού», λέει. Και καταπίεση; «Γιατί θέλοντας και μη, περιορίζεται και πάλι η ελευθερία σου». Σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες φαίνεται πως στην Ελλάδα οι νέοι άνθρωποι αργούν περισσότερο να φύγουν από το σπίτι των γονιών τους, καθώς στην κατάταξη των 18-24 η χώρα βρίσκεται στη 14η θέση, ενώ σ’ αυτήν των 25-34 ανεβαίνει στην 6η θέση, με το 57,8% αυτής της ηλικιακής ομάδας να ζει με τους γονείς.
Παρατηρείται επίσης πως περισσότεροι άντρες μένουν με τους γονείς τους από ό,τι γυναίκες. Στην Ελλάδα, το 77,1% των αντρών 18-34 ετών δεν έχει φύγει από το σπίτι, με το αντίστοιχο ποσοστό για τις γυναίκες να είναι 61,8%. «Είναι εντυπωσιακό», σημειώνει η κ. Λυμπεράκη. Από την άλλη πλευρά, ο άντρας είναι ακόμα πιο χαϊδεμένος κι αυτό είναι λάθος συνήθως της μητέρας…
benedettocristofani.net, infokids, Καθημερινή