Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Γνωρισθήκαμε ἐδῶ καὶ 25 χρόνια. Ήρθε να μᾶς γνωρίσῃ ἀπό κοντά. Εἶχε ἀκούσει, μᾶς εἶπε, γιὰ τὶς ἀνθρωπιστικές βοήθειες
που στέλναμε στη βομβαρδιζόμενη τότε Γιουγκοσλαβία και μάτωνε η εὐαίσθητη καρδιά του για τους ἀδελφούς Σέρβους.
Τόσο πολύ συγκινήθηκε ἀπό την πρώτη στιγμή, ὥστε ἀμέσως μετά τη συνταξιοδότησίν του ἄρχισε νὰ ἔρχεται ΚΑΘΕ ΗΜΕΡΑ, ἀπὸ τὸ πρωὶ στὶς 9.00 μέχρι τὸ ἀπόγευμα στὶς 17.00, ἀνελλιπῶς, προσφέροντας τὴν ἐθελοντικὴ προσφορά του (ἐκτὸς τῶν μεγάλων ἑορτῶν ποὺ πήγαινε πρῶτα νὰ ὑπηρετήσῃ σὰν ψάλτης στὸν Ἅγιο Ἰωάννη στὸν Ταῦρο (εἶχε διδαχθῆ τὴν βυζαντινὴ μουσικὴ καὶ ἦταν ἄριστος ψάλτης).
Ἐπίσης μᾶς ἔλειπε τοὺς καλοκαιρινοὺς μῆνες ποὺ τοὺς περνοῦσε στὴν ἀγαπημένη ἰδιαιτέρα πατρίδα του τὴν ὄμορφη Μαυρομμάτα στὰ Ἄγραφα τῆς Εὐρυτανίας.
Γιὸς μεγάλου κτηνοτρόφου ἀπὸ τὰ Ἄγραφα καὶ ἀρχοντοπούλας ἀπὸ τὴν Ἤπειρο, γεννημένος στὴ γραφικὴ Μαυρομμάτα, στὰ σχεδὸν 900 μέτρα, στὶς ράχες τῶν Ἀγράφων, ἀσχολήθηκε στὴν νεότητα του μὲ τὴν κτηνοτροφία. Μὲ τὸ κύμα τῆς ἀστυφιλίας βρέθηκε καὶ αὐτὸς στὴν Ἀθήνα καὶ ἐργάσθηκε ὡς ἐργάτης. Μᾶς διηγῆτο ὅτι ὁ ἐργοστασιάρχης προσέφερε ἐδέσματα καὶ γλυκίσματα στοὺς ὑποψηφίους ἐργάτες καὶ σὲ ὅσους ἀργοῦσαν νὰ φᾶν, τοὺς ἔλεγε «κρατήσαμε τὰ στοιχεῖα σας. Ἄν σᾶς χρειασθοῦμε, θὰ σᾶς καλέσουμε». Καὶ κρατοῦσε ὅσους ἦσαν στὸ φαγητό τους γρήγοροι.
Σὰν παιδὶ τῆς Κατοχῆς δεν εἶχε τα μέσα να σπουδάσῃ. Ἄν δεν εἶχε τα ἐμπόδια, θα ήταν ἕνας σπουδαιότατος Πρύτανις Πανεπιστημίου ἤ Πολυτεχνείου διεθνοῦς κύρους.
Εἶχε μία ὡραία χριστιανική οἰκογένεια με τη σεμνή κα Φωτεινή και τα τέσσερα παιδιά του, τα ὁποῖα ὅλα ἐσπούδασαν, ἀλλά, δυστυχῶς ὑπῆρξαν θύματα τῆς κρίσεως και ο μέγιστος καϋμός του ἦταν που έμειναν άνεργα και ανύπαντρα.
Παρ’ὅτι ἦταν ὀλιγογράμματος, διότι ὁ ἑλληνογερμανικός πόλεμος, ἡ γερμανική κατοχή και ο ἐμφύλιος τον κατεδίκασαν να μη συνεχίσῃ να μαθαίνῃ γράμματα, που τόσο πολύ ἐπιθυμοῦσε, στην προσφορά του στα γραφεῖα μας διέπρεψε, πολύ καλύτερα ἀπό ἄλλους ἐθελοντές, δασκάλους, καθηγητάς, μηχανικούς, γιατρούς.
Τις ἱκανότητές του, την εὐστροφία του, την εὐφυΐα του, την ἐπιμέλεια του, την εὐσυνειδησία του, την προθυμία του, την ὀξυδέρκεια του, τη διορατικότητά του, τα διέθεσε με μεράκι και πολύ ἀγάπη ὅλα, σχεδόν ἐπὶ 25 ἔτη, στον Ὅμιλο τῶν Κοινωφελῶν φορέων μας:
α.Σωματείου «οἱ Φίλοι τοῦ Τάματος τοῦ Ἔθνους»,
β.Ἱδρύματος Προασπίσεως Ἠθικῶν και Πνευματικῶν Ἀξιῶν,
γ.Διορθοδόξου Συνδέσμου «Ὁ Ἀπόστολος Παῦλος».
Και πραγματικά μᾶς «ξελάσπωνε».
Πρῶτος μάθαινε τα νέα μας μηχανήματα, σύγχρονα φωτοτυπικά και τηλεομοιότυπα (φάξ), τακτοποιοῦσε τα ἀρχεῖα μας και όλα ἦταν ἐπί τῶν ἡμερῶν του στην ἐντέλεια, ἔκανε τὶς καταχωρήσεις στο ταμεῖο μας, ἀλλά κυρίως ἦταν πρῶτος στὶς συσκευασίες τῶν ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν.
Με χίλιους κόπους τον συγκρατούσαμε να μη σκαρφαλώνει στα φορτηγά να βάζῃ τάξη στις φορτώσεις ἀνθρωπιστικῶν βοηθειῶν, ὅταν οἱ πληρωνόμενοι ἐργάτες ἔδειχναν ἀπροθυμία.
Ὁ αείμνηστος Χρῆστος Γεωργίου ἦταν πάντα πρόθυμος γιὰ ὅλες τὶς ἐργασίες και ποτέ δεν καταδέχθηκε να πάρῃ μία δραχμή ή ἕνα Εὐρώ οὔτε για τα ἔξοδα του.
Ἦταν παρών στο γραφεῖο ἀκόμη και με πλημμύρες και με χιόνια και με καύσωνες.
Πρὸ ἐτῶν, κάποιο Δεκέμβριο, που ὑπῆρχαν συνεχόμενες ἀπεργίες τῶν μέσων μαζικῆς μεταφορᾶς, ἤρθε μὲ τὰ πόδια ἀπό το σπίτι του, σχεδόν Τέρμα Ἀχαρνῶν μέχρι τὴν Μουσῶν στὸ ὕψος Κηφισίας – Κατεχάκη, για να βοηθήσῃ να ἑτοιμασθῇ ἡ διεκπεραίωσις τοῦ περιοδικοῦ μας «Φωτεινὴ Γραμμή» και να μη μείνῃ ἀδιεκπεραίωτο…
Ὅσοι τον γνώρισαν, ἐπισκεπτόμενοι τα γραφεῖα μας ἤ στὶς διάφορες ἐκδηλώσεις μας στὴν Ἀροανία και την Ἀθήνα-καὶ αὐτοὶ εἶναι χιλιάδες – ἔχουν νὰ τονίζουν τὶς ἀρετές του, ἐκτός τῶν ἀνωτέρω χαρισμάτων καὶ μὲ τὴν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξη πίστιν του, τὴν εὐσέβεια του, την ταπεινοφροσύνη του, τὸ σέβας του καὶ γενικὰ τὴν ὑψηλὴ θρησκευτικὴ καὶ κοινωνικὴ μόρφωσίν του.
Ὑπερέβαινε κατά παρασάγγας τους επιστήμονες λοιπούς ἐθελοντές μας ἀκόμη και στα μαθηματικά, στη γραμματική, στο συντακτικό και κυρίως στα θέματα Ὀρθοδόξου πίστεως καὶ Πατριωτισμοῦ.
ΦΙΛΟΞΕΝΙΑ ΗΓΟΥΜΕΝΗΣ ΠΕΛΑΓΙΑΣ, Ι.Μ.ΑΓ.ΘΕΚΛΑΣ ΣΥΡΙΑ, ΑΠΗΧΘΕΙΣΗΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ALQUAEDA 11.10.2016
Ὅλα αὐτὰ τὰ 25 ἔτη, ὑπήρξαμε τόσον ὁμόψυχοι καὶ ὁμοϊδεάτες, ὥστε δὲν ἀνταλλάξαμε οὔτε μία δυσάρεστη λέξιν.
Μέχρι τὶς τελευταῖες ἡμέρες τῆς ζωῆς του μᾶς ἐξέπληττε ἡ προθυμία του: ἀπο τη σοβαρὴ ἀσθένεια που τον κατέβαλε τα δύο τελευταῖα χρόνια ὑπεβλήθη καὶ στὴν δοκιμασία τῆς «παρὰ φύσιν ἕδρας». Ἔλεγε με καϋμό και παράπονο: «πότε θα μοῦ ἀφαιρέσουν αὐτὸ τὸ κολοκύθι να μπορῶ να βγαίνω ἔξω καὶ νἀ ἔρχωμαι νὰ σᾶς βοηθάω!»
Ἀλλὰ μᾶς ἐξέπληττε και ἡ νοημοσύνη του: συζητοῦσε ἄνετα καὶ ἄριστα μέχρι καὶ σοβαρότατα γεωπολιτικά θέματα.
Τὶ νὰ πρωτοποῦμε γιὰ τὸν ἀνυπέρβλητο Χρῆστο μας!!!
Καὶ ὅλοι οἱ ἀνιδιοτελεῖς, ἰδεολόγοι ἐθελοντές μας τὸν ἀγαποῦσαν καὶ τὸν ἐκτιμοῦσαν καὶ τὸν θεωροῦσαν Δάσκαλόν των.
Προ πολλῶν ἐτῶν, τὴν 23ην Ἰανουαρίου 2008, εὐγνωμοσύνης ἕνεκεν, τὸν βραβεύσαμε σὲ μία σεμνὴ τελετὴ στὸ Πνευματικό Κέντρο Ρουμελιωτῶν.
Ἀπό την ἐκδήλωσιν παραθέτουμε κατωτέρω τοὺς λόγους βραβεύσεως του καὶ τὴν τιμητικήν διάκρισίν του.
Ἡ Οἰκογένεια του τελεῖ το 40 ήμερο Μνημόσυνο το Σάββατο 11.1.2020 στὸν Ἱ. Ν. Ζωοδόχου Πηγῆς Κάτω Πατησίων (ὁδ. Ζαχ. Παπαντωνίου 65) . Ἐν συνεχείᾳ θα προσφερθῇ καφές-πρωϊνό στο Πνευματικό Κέντρο τοῦ Ἱ. Ναοῦ (ὁδ. Ζαχ. Παπαντωνίου 61, τηλ. 210-8313403).
Ἐμεῖς, η πνευματική του οἰκογένεια ἀποφασίσαμε νὰ τιμήσουμε τὴν μνήμη του μὲ ἕνα λιτὸ γεῦμα, τὸ μεσημέρι τῆς Κυριακῆς 19 Ἰανουαρίου, ώρα 14:00, ἡμέρα μνήμης τοῦ Ἁγ. Μάρκου τοῦ Εὐγενικοῦ ποὺ τόσον πολὺ τιμοῦσε ὁ αείμνηστος Χρῆστος μας γιὰ τὴν ἀκραιφνῆ Ὀρθόδοξο πίστιν του , στα γραφεῖα μας Μουσῶν 14 Ψυχικό.
ΦΩΤΕΙΝΗ ΓΡΑΜΜΗ τηλ. 210-3254321
