77χρονος από την Τήλο χάρισε το σπίτι του σε ορφανοτροφείο!

Παράδειγμα ζωής δίνει ένας 77χρονος από την Τήλο, ο οποίος ό,τι έχει το προσφέρει για να βοηθήσει τον συνάνθρωπο

Ο κύριος Γιάννης Μανουσάκης χάρισε το σπίτι του στο Ορφανοτροφείο Θηλέων της Ρόδου, ενώ μεγάλες δωρεές έκανε και στο νοσοκομείο του νησιού. Αγόρασε εξάρτημα αξίας 6.700 ευρώ και λειτούργησε ο τομογράφος, έδωσε 37. 400 ευρώ και αγοράστηκαν δύο κρεβάτια εντατικής με όλο τον εξοπλισμό, κι έχει και άλλες 10.000 ευρώ σε οικονομίες που θα τα δώσει κι αυτά, «για να πιάσουν τόπο στην υγεία»! Ο κ. Μανουσάκης μίλησε στη Ροδιακή, η οποία αναφέρει στο ρεπορτάζ της ότι ο 77χρονος πρώην ναυτικός που ζει από τη σύνταξη του ΝΑΤ μαζί με τη σύζυγό του «όλο βαθιά το χέρι στην τσέπη βάζει, για να πληρώσει το ενοίκιο κάποιου, τα φάρμακα κάποιου άλλου».
«Ήθελα τα χρήματα που μάζεψα από τη θάλασσα να πιάσουν τόπο, στον χώρο της υγείας», λέει στη συνέντευξη στη Ροδιακή. «Και το σπίτι μου, εδώ στο Μεγάλο Χωριό της Τήλου, το 2011 το δώρισα στο Ορφανοτροφείο Θηλέων της Ρόδου, με συμβολαιογραφική πράξη να ‘ρχονται τα παιδιά και να μένουν όταν πεθάνω. Έκανα με τέτοιο τρόπο τη συμβολαιογραφική πράξη, ώστε να μην βρεθεί κανείς να το πουλήσει, να το χαίρονται τα παιδιά, αφού δεν κάναμε δικά μας τέκνα».
Ήσασταν ναυτικός σε μεγάλα καράβια! Δύσκολα τα βγάλατε τα χρήματα για να τα δωρίζετε τώρα!
Ναυτικός στα ποντοπόρα πλοία, στους τρεις ωκεανούς: Ατλαντικό, Ινδικό, Ειρηνικό. 17 χρόνια. Ήμουνα α΄ μάγειρας. Κουρασμένος όμως θαλασσοδαρμένος, με την ψυχή στο στόμα ταξίδευα. Εγώ δεν έκανα εμετό, αλλά με χτυπούσαν στο κεφάλι οι φουρτούνες. Αν κάνεις εμετό, ξαλαφρώνεις. Είναι κάτι που δεν το συνηθίζει κανένας ναυτικός. Αλλά άντεξα.
Ζείτε με τη γυναίκα σας. Γιατί δεν κρατάτε τα χρήματά σας, είστε ακόμη στα 77 κι εκείνη μικρότερη.
Έχουμε τη σύνταξή μου του ΝΑΤ να περνάμε, και εκείνης της έβγαλα του ΟΓΑ, αλλά δεν την πήρε ακόμη. Μας φτάνουν να περάσουμε.
Κι όλο το χέρι βάζετε στην τσέπη, όλο χρήματα μαθαίνω, δίνετε σε όποιον σας ζητά!
Πολλές φορές, είμαι αλληλέγγυος, το έχω στο αίμα μου. Όπου υπάρχει πόνος, αρρώστια, έλλειψη χρημάτων, να δώσουν το ενοίκιο, να πάρουν τα φάρμακά τους. Πολλοί τα γυρίζουν πίσω, πολλοί δεν τα γυρίζουν. Πηγαίνω και στους ηλικιωμένους κάθε εβδομάδα, τους κάνω παρέα, τους ρωτώ τι ανάγκη έχουν. Και δεν πειράζει, φτάνει να κάνω το καλό. Η μάνα μου ήταν έτσι σε ένα χωριό της Σητείας, ο πατέρας μου γεωργός έβγαζε απ΄ όλα, κι η μάνα μου η Δέσποινα, έδινε. Πηγαίνω και βοηθάω εθελοντικά τους αγρότες, τους τσοπάνηδες, μαθαίνω στους νέους τα μελίσσια. Κάνω τον καθηγητή, (γέλια) να γίνουν μελισσουργοί.

Μα, εσείς δίνετε πολλά! Πείτε μου πότε πήγατε και χτυπήσατε «πόρτα» στο νοσοκομείο της Ρόδου για να κάνετε δωρεά και τι σας είπαν;
Δεν είμαι ούτε ο Ωνάσης ούτε ο Σταύρος Νιάρχος. Δύο μήνες πριν, πήγα. Έφυγα από την Τήλο για τη Ρόδο, πήγα στην είσοδο του νοσοκομείου και είπα ότι θέλω να δώσω χρήματα. Μ’ αφήσανε να περάσω μέσα, μου λέει ο διοικητής ο κ. Ρουμάνης, τον ξέρετε. «Είστε πλούσιος;» « Όχι του λέω, ένας άνθρωπος συνηθισμένος είμαι». Τα είδαμε, τα μιλήσαμε, είδαμε τα προσπέκτους.

Για τον τομογράφο που δεν λειτουργούσε εσείς δώσατε τα 6.700 ευρώ για να αγοραστεί το εξάρτημα και τώρα λειτουργεί!
Ναι, ο τομογράφος είναι ανάμεσα στην αξονική και τη μαγνητική, ένα μηχάνημα μεγάλο που ξαπλώνεις και πάει από πάνω σου, Όχι αυτό που μπαίνεις μέσα! Είχε παρέλθει η εγγύηση. Πήγα την άλλη μέρα στην τράπεζα, έβγαλα τα χρήματα, το παρήγγειλαν, ήρθε και τώρα πια το μηχάνημα λειτουργεί.
Και αμέσως μετά δώσατε άλλα 37.400 ευρώ για δύο κρεβάτια, με οξυγόνο και μόνιτορ…
Ναι, γερμανικής κατασκευής. Πήγα στην τράπεζα, ήρθαν κι αυτά. Με θέληση γίνονται όλα. Και τους είπα ότι όσο είμαι στη ζωή και υπάρχει η δυνατότητα, θα είμαι αρωγός.
Εξανεμίσατε τις οικονομίες μιας ζωής!
Θα κάνω κι εδώ στην Τήλο μια δωρεά, περίπου 10.000 που έχω γιατί εδώ με το παραμικρό τους στέλνουν στη Ρόδο, για θέματα υγείας.
Τι να πει κανείς για εσάς, δεν έχω λόγια!
Έ, μην το λέτε αυτό. Εγώ έτσι που μου μιλάνε όλοι τώρα αισθάνομαι σαν να κέρδισα λαχείο με 50 εκατ. ευρώ. Κι άλλοι τα κάνουν. Να, ήρθα στη Ρόδο για τα δόντια μου που τα φτιάχνω, για κάτι εμφυτεύματα και πήγα στον Βεργούλη. Μου λέει: «Εσύ είσαι που έγραψε η «Ροδιακή»; Από εμένα έχεις δύο δόντια, δωρεάν». Και άνθρωπος και καλός γιατρός.