Ελαστικά αυτοκινήτων: Τα πιο τοξικά τους χημικά καταλήγουν στο πιάτο μας

Οι ερευνητές προειδοποιούν για τη διατροφή μας. Πώς τα ελαστικά αυτοκινήτων επηρεάζουν την τροφική αλυσίδα και την υγεία μας.
Σοκάρουν τα ευρήματα νέας μελέτης από το πανεπιστήμιο της Βιέννης για τα τοξικά που καταλήγουν στο πιάτο μας από τα ελαστικά των αυτοκινήτων. Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Environmental Science & Technology και εξηγεί πώς τα επικίνδυνα χημικά θα μπορούσαν να ταξιδέψουν μέχρι το πιάτο και το φαγητό μας.
Και ενώ τα λαχανικά θεωρούνται ένα από τα μεγαλύτερα όπλα για την προστασία μας από διάφορα προβλήματα υγείας, η ερευνητική ομάδα ανακάλυψε πως όταν τα σωματίδια από τα ελαστικά τρίβονται στη Γη, αφήνουν ένα ίχνος δυνητικά επικίνδυνων ουσιών.
Αυτά τα ενοχλητικά σωματίδια μπορούν να παρασυρθούν από τη βροχή και τον άνεμο, φτάνοντας στα ποτάμια και τα λύματα. Τα λύματα χρησιμοποιούνται συχνά ως λίπασμα, κάτι που σημαίνει ότι τα σωματίδια των ελαστικών μπορούν να φτάσουν στα γεωργικά εδάφη.
Αυτά θα μπορούσαν με τη σειρά τους να μολύνουν τα αναπτυσσόμενα φυτά και ενδεχομένως να τα καταστήσουν επικίνδυνα για κατανάλωση. Ένας άνθρωπος αφήνει πίσω του οδηγώντας ένα κιλό δυνητικά τοξικών σωματιδίων κάθε χρόνο χωρίς να το γνωρίζει.
Οι συνέπειες των αποβλήτων
Η συγκεκριμένη έρευνα αποτελεί κομμάτι μιας ευρύτερης προσπάθειας να προσδιοριστούν οι συνέπειες των αποβλήτων, όπως το πλαστικό και οι φαρμακευτικές ουσίες στην τροφική αλυσίδα και κατά συνέπεια στον ανθρώπινο οργανισμό. «Τα σωματίδια από τη φθορά των ελαστικών περιέχουν μια σειρά από οργανικές χημικές ουσίες, ορισμένες από τις οποίες είναι ιδιαίτερα τοξικές», σημειώνει η Anya Sherman που υπογράφει την έρευνα.
Για να μελετήσουν διεξοδικά τον κίνδυνο, οι επιστήμονες προσέθεσαν πέντε χημικές ουσίες σε μαρούλια. Τέσσερις από αυτές χρησιμοποιούνται στην παραγωγή ελαστικών. Ενώ δεν έχουν αποδειχθεί όλες αυτές οι χημικές ουσίες ως επιβλαβείς, η πέμπτη θεωρείται τοξική.
Το χημικό αυτό ονομάζεται 6PPD-κινόνη και έχει συνδεθεί με μαζικούς θανάτους σολομών στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής.
«Οι μετρήσεις μας έδειξαν ότι τα φυτά μαρουλιού πήραν όλες τις ενώσεις που εξετάσαμε μέσω των ριζών τους. Τις μετέφεραν στα φύλλα και τις συσσώρευσαν εκεί», σημειώνει η Anya Sherman, φοιτήτρια διδακτορικού στο Κέντρο Μικροβιολογίας και Επιστήμης Περιβαλλοντικών Συστημάτων (CMESS).
Η ομάδα πειραματίστηκε ακόμα και με την προσθήκη μικρών κομματιών ελαστικών στο νερό. Ανακάλυψε ότι τα φυτά μαρουλιού μπορούσαν να αφομοιώσουν τους ρύπους. Επιπλέον, τα φυτά μεταβολίζουν τις χημικές ουσίες σε νέες ουσίες.
«Τα φυτά επεξεργάστηκαν τις ουσίες και με αυτόν τον τρόπο παρήγαγαν ενώσεις που δεν έχουν περιγραφεί». Αυτό σημειώνει ο Thorsten Hüffer, επικεφαλής επιστήμονας στο CMESS.