Λόγος της Πέλλας Ηλεκτρονική Εφημερίδα Νομού Πέλλας
Η καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Τόνια Μοροπούλου μίλησε για την εξέλιξη των μελετών στον Πανάγιο Τάφο και για τα κονιάματα που δείχνουν την ηλικία του
“Δεν είμαστε εντυπωσιακοί, είμαστε συγκεκριμένοι, όσον αφορά τα κονιάματα που βρήκαμε τα χαρακτηρίσαμε και προχωρήσαμε στη χρονολόγηση τους”.
Αυτό δήλωσε στο ραδιόφωνο 24/7 η καθηγήτρια του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου Τόνια Μοροπούλου, για τον Πανάγιο Τάφο.
Πρόσθεσε ότι η μελέτη έδειξε με βεβαιότητα ότι η πλάκα που στηρίζεται πάνω στην ταφική κλίνη και μαρμάρωσε ο Μέγας Κωνσταντίνος, τοποθετήθηκε εκεί το 1555 μΧ. Το έργο μας ήταν να προστατέψουμε τον τάφο και το ιερό κουβούκλιο. Δεν υπήρχε αμφιβολία για το αν ήταν ο τάφος του Ιησού. Ο τάφος του Ιησού είναι “ζωντανός” γιατί πάνω του πάτησε και πατάει όλη ανθρωπότητα.
Τη σπουδαία ανακάλυψη, επιστημονική επιβεβαίωση ουσιαστικά, έκαναν τα στελέχη του ΕΜΠ και την παρουσιάζει το National Geographic: Ο Τάφος του Ιησού στην Ιερουσαλήμ είναι ο αυθεντικός, εκείνος δηλαδή που έστησαν οι Ρωμαίοι στα μέσα του 4ου αιώνα!
Ουσιαστικά αυτό που επιβεβαίωσαν οι επιστήμονες του ΕΜΠ είναι ότι τα παρά τις δεκάδες καταστροφές του τάφου και την ισοπέδωσή του το 1007, τα πιο αρχαία υλικά της κατασκευής χρονολογούνται από τους ρωμαϊκούς χρόνους και ότι τα ερείπια του σπηλαίου που βρίσκεται μέσα στην εκκλησία στους Άγιους Τόπους, είναι μέρος του αρχικού ταφικού μνημείου που είχαν πρώτοι κατασκευάσει οι Ρωμαίοι.
Συγκεκριμένα, η επιστημονική χρονολόγηση έδειξε ότι τα πετρώματα του μνημείου χρονολογούνται στο 345 μΧ, την ώρα που γνωρίζουμε από ιστορικές πηγές ότι οι Ρωμαίοι είχαν εντοπίσει το ακριβές σημείο της ταφής του Ιησού το 326. Όταν οι εκπρόσωποι του Μεγάλου Κωνσταντίνου έφτασαν στην Ιερουσαλήμ ένα χρόνο νωρίτερα με σκοπό να εντοπίσουν το σημείο ταφής του Χριστού, εστίασαν από την πρώτη στιγμή σε έναν ναό που είχε χτιστεί 200 χρόνια νωρίτερα. Τον αναστήλωσαν και άρχισαν τις ανασκαφές, ανακαλύπτοντας έναν τάφο, σκεπασμένο από μια «σπηλιά» ασβεστόλιθου.
Η κορυφή του σπηλαίου αυτού είχε αφαιρεθεί, προκειμένου να αποκαλύπτεται το εσωτερικό του τάφου, ενώ το Άγιο Κουβούκλιο ήταν χτισμένο γύρω – γύρω. Στο εσωτερικό του τάφου, όπως αποκαλύφθηκε από τις πρόσφατες έρευνες του Πολυτεχνείου, βρίσκεται ένα μακρόστενο ξύλινο «ταφικό κρεβάτι», όπου πιστεύεται ότι τοποθετήθηκε το σώμα του Ιησού μετά την Σταύρωση, ενώ το μάρμαρο που το καλύπτει πιστεύεται ότι τοποθετήθηκε εκεί το αργότερο το 1555 μΧ. «Αν και είναι αρχαιολογικά αδύνατον να επιβεβαιωθεί ότι ο τάφος είναι το σημείο ταφής ενός Εβραίου που ήταν γνωστός ως Ιησούς από την Ναζαρέτ και ο οποίος σύμφωνα με την Καινή Διαθήκη σταυρώθηκε στην Ιερουσαλήμ το 30 ή το 33 μΧ, οι νέες επιστημονικές χρονολογήσεις επιβεβαιώνουν πως η πρώτη κατασκευή του ταφικού μνημείου έγινε την εποχή του Κωνσταντίνου, του πρώτου Χριστιανού αυτοκράτορα της Ρώμης», αναφέρει το δημοσίευμα.
Η έρευνα του ΕΜΠ
Το ΕΜΠ προχώρησε σε εργασίες αναστήλωσης του μνημείου και άνοιξε για πρώτη φορά τον τάφο τον Οκτώβριο του 2016 όταν και πήραν δείγματα για να προχωρήσουν την έρευνά τους.
Μεγάλη έκπληξη για τους επιστήμονες ήταν το γεγονός ότι κάτω από το μάρμαρο στον τάφο βρήκαν ένα παλαιότερο, σπασμένο μάρμαρο με έναν σταυρό επάνω του, το οποίο βρισκόταν ακριβώς πάνω από το ταφικό κρεβάτι. Αυτή η δεύτερη μαρμάρινη πλάκα αποτέλεσε σημείο διαφωνίας μεταξύ των επιστημόνων. Αλλοι υποστήριζαν ότι προέρχεται από την περίοδο των Σταυροφορειών, ενώ άλλοι υποστήριζαν ότι είναι πρωθύστερη. Η έρευνα του ΕΜΠ απέδειξε κάτι πολύ σπουδαιότερο που κανείς μέχρι τότε δεν τολμούσε ούτε καν να ισχυριστεί: Οτι αυτή η μαρμάρινη πλάκα ήταν η πρώτη εκείνη που τοποθετήθηκε επί επί Ρωμαϊκής εποχής, υπό τις εντολές του Μέγα Κωνσταντίνου, στο πρώτο ταφικό μνημείο για τον Χριστό.
Πέραν αυτού οι επιστήμονες του ΕΜΠ, κατά τη διάρκεια της αποκατάστασης του Αγίου Κουβουκλίου προσδιόρισαν ότι μεγάλο μέρος της ταφικής σπηλιάς παραμένει περικλεισμένο μέσα στα τοιχώματα του ιερού. Τα δείγματα κονιάματος που ελήφθησαν από υπολείμματα του νότιου τοίχου της σπηλιάς χρονολογούνται από το 335 έως και το 1570, γεγονός που έδωσε ακόμα περισσότερα στοιχεία για την κατασκευή της ρωμαϊκής περιόδου, αλλά και την αποκατάσταση του 16ου αιώνα, που ήταν άλλωστε γνωστή. Το κονίαμα που ελήφθη από την είσοδο του τάφου χρονολογείται στον 11ο αιώνα και είναι σύμφωνο με την ανακατασκευή του Αγίου Κουβουκλίου, μετά την καταστροφή του το 1007. «Είναι ενδιαφέρον το πώς αυτά τα κονιάματα όχι μόνο παρέχουν στοιχεία για το αρχαιότερο ιερό στο χώρο, αλλά και επιβεβαιώνουν την ιστορική ακολουθία κατασκευής του Αγίου Κουβουκλίου», είναι η χαρακτηριστική δήλωση της επικεφαλής των ερευνών του ΕΜΠ Καθηγήτριας Τόνιας Μοροπούλου.
News247 – iefimerida.gr
